Εντέλει ο γιατρός έδωσε το Ok και το κάναμε όλοι μαζί το ταξίδι για την Αθήνα.
Με τόσα που έχουμε ακούσει, το σκεφτόμασταν αυτό το ταξίδι, αν ο δρόμος έχει πάγους, αν χρειάζεται αλυσίδες, τι θα συναντήσουμε.
Ξεκινήσαμε μεσημέρι για να αποφύγουμε όσο πάγο γινότανε. Η αλήθεια είναι πως αρχίσαμε να βλέπουμε χιόνια από τη Μεγαλόπολη. Όσο ανεβαίναμε, άσπριζε ο κόσμος, αλλά όχι τόσο που να προκαλεί προβλήματα.
Κάναμε και μια στάση να παίξουμε λίγο χιονοπόλεμο. Άρχισα να σκέφτομαι γιατί άραγε το χιόνι μας προκαλεί τόσο καλή διάθεση. Κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
1. με το χιόνι μπορείς να παίξεις.
2. το χιόνι δεν αποκλείει τον ήλιο κι έτσι μπορεί να έχεις μια πεντακάθαρη μέρα, με ήλιο αλλά και πολύ χιόνι
3. με το χιόνι μπορείς να παίξεις
4. όταν έχει χιονίσει, κάνει μεν πολύ κρύο, αλλά όχι από αυτό που σε περονιάζει. Έτσι μπορείς να το χαρείς.
5. πολύ συχνά, το χιόνι σημαίνει πως γλύτωσες τη δουλειά, το σχολείο κλπ
6. συμβαίνει σπάνια (γιατί φαντάζομαι αν ζεις σε μέρος που χιονίζει συνέχεια και μένεις αποκλεισμένος για βδομάδες, δεν το χαίρεσαι και τόσο) και τέλος
7. με το χιόνι μπορείς να παίξεις!
Στην Κόρινθο το χιόνι εξαφανίστηκε για να μας ξαναβρεί όταν μπαίναμε στην Αττική οδό.
Σε γενικές γραμμές πάντως είχαμε ένα καλό ταξίδι, χωρίς προβλήματα. Ούτε αλυσίδες χρειάστηκαν, ούτε πάγο είχε πουθενά και το καλύτερο.. δεν είχε καθόλου κίνηση.
Να’μαστε λοιπόν πάλι στην Αθήνα. Μόνο που εγώ δεν μπορώ ακόμα να μιλήσω (10 μέρες, πως περνάνε μου λέτε;) κι έτσι αισθάνομαι χάλια. Έφυγε σήμερα ο Κωνσταντίνος και είμαι εδώ, χωρίς να μπορώ να πάρω τηλέφωνο κανένα φίλο μου, χωρίς να μπορώ να πω στους γονείς μου τίποτα από όλα αυτά που θα είχα να τους πω.
Ελπίζω τη Δευτέρα να είμαι καλύτερα και να μπορώ να πάρω κανένα τηλέφωνο (γιατί εδώ που τα λέμε, ωραία εκείνη η στάση για χιονοπόλεμο, αλλά μάλλον τα έκανε χειρότερα τα πράγματα).
Μέχρι τότε φίλοι και φίλες που μένετε στην Αθήνα, για άλλη μια φορά, υπομονή.
Το ταξίδι για Αθήνα
- Πρόοδος σπιτιού
- Drowned Wednesday