Σήμερα το πρωί, ενώ μισοκοιμόμουν ακόμα, ήρθε ο Γιώργος στο δωμάτιο και μου έδωσε ένα φιλάκι.
-Αισθάνεσαι ακόμα καλύτερα μαμα;
-Δεν ξέρω Γιώργο μου, κοιμάμαι ακόμα
-Κοιμάσαι ακόμα; (γελάει λιγάκι)
Κοιμάσαι ή δεν κοιμάσαι,
άρρωστη ή καλά,
στο καινούριο σπίτι ή σε αυτό,
στην Καλαμάτα ή στην Αθήνα,
θυμώνεις, δε θυμώνεις,
μου φωνάζεις, δε μου φωνάζεις,
είσαι πάντα η καλύτερη μαμά του κόσμου.
Να θυμώσω που με ξύπνησε; 🙂
οταν σου κανουν τετοια….
οχι μονο που σε ξυπνησε δεν μπορεις να θυμωσεις…
γενικα γινεσαι κομματια..
τι να πεις …ειναι γλυκα…
αν και πιο πιθανο θα ηταν η ιωανννννα να κανει τετοιες μαγατσανιές…
μπα, και ο Γιώργος όταν είναι στις καλές του είναι πολύ γαλίφης (σαν τον μπαμπά του). Αυτά τα “είσαι η καλύτερη μαμά-αδερφή, μπαμπάς κλπ-του κόσμου”, “σε αγαπάω πολύ”, φιλάκια και αγκαλίτσες, είναι συχνά.