Γαλλική ταινία βασισμένη στο θεατρικό έργο του Francis Veber.
Χτες το βράδυ την ξαναείδα για νιοστή φορά. Η μόνη ταινία που έχω δει και μόλις τελείωσε την ξανέβαλα να τη δω άλλη μια φορά.
Ταινία απλή, με απλή υπόθεση, χωρίς εφέ, χωρίς τίποτα. Αλλά τόσο μα τόσο αστεία. Αφού την είδαν μαζί μου και οι γονείς που είναι λίγο δύσκολοι (ειδικά η μαμά μου) και γέλαγαν κι αυτοί.
Αφού σου άρεσε το δείπνο ηλιθίων, δες και το Tanguy!
Το έχω δει!
Και αυτό μου άρεσε πολύ. Κάτι τέτοιες ταινίες με έχουν κάνει να εκτιμήσω τον γαλλικό κινηματογράφο.