Το γνωστό βιβλίο της Τζέιν Όστιν.
Έχω δηλώσει πως δεν είμαι ρομαντική. Τον τελευταίο καιρό κάνω μια εσωτερική αναζήτηση, να δω αν είναι πράγματι έτσι. Κατέληξα πως είμαι τηλερομαντική και όχι βιβλιορομαντική. Δηλαδή μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω ρομαντικές ταινίες στην τηλεόραση (γέλα όσο θες Λεσπριτία) αλλά δεν μου αρέσουν και τόσο τα ρομαντικά βιβλία. Τα ψιλοβαριέμαι.
Το Περηφάνια και Προκατάληψη λοιπόν δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μου αρέσει το Βικτωριανό στυλ γραφής, οι χαρακτήρες είναι όλοι καλά δουλεμένοι, αναγνωρίζω πως είναι ένα καλό βιβλίο, απλώς όχι για μένα.
Πρόσφατα είχα δει σε μίνι σειρά στην τηλεόραση το “Βοράς και Νότος”, σειρά του BBC από ένα βιβλίο της Elizabeth Gaskell. Και αυτή είναι βικτωριανή συγγραφέας και παρατήρησα πάρα πολλές ομοιότητες ανάμεσα στα δύο έργα. Οι δύο ηρωίδες είναι εξαιρετικά ανεξάρτητες και ανήσυχα πνεύματα, λένε ανοιχτά την άποψή τους και είναι όσο φεμινίστριες θα μπορούσαν να είναι στην εποχή τους. Γενικά διαφέρουν από όλες τις υπόλοιπες γυναίκες του 19 αιώνα. Και οι δύο αρνούνται την πρόταση γάμου ενός άλλου άντρα (εκτός του προταγωνιστή). Και οι δύο βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν άντρα πολύ πλούσιο και ισχυρό, τον οποίο θέλουν όλες οι γυναίκες (εκτός από αυτές), ο οποίος είναι σοβαρός, δεν γελά ποτέ και παρεξηγείται για κρύος και ψωροπερήφανος. Αυτός τις αγαπά αμέσως για τον χαρακτήρα τους (πρώτη φορά που γυναίκα δεν τον θέλει, κάτι του κάνει αυτό). Τους κάνει πρόταση γάμου που αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. Πρώτη χυλόπιτα ever για τον κύριο και αντί να τις φτύσει κατάμουτρα και να μην θέλει να τις δει στα μάτια του, αυτός τις αγαπά ακόμα πιο πολύ και μαλακώνει ο χαρακτήρας του και γενικά η πρωταγωνίστρια μετά από μερικούς μήνες καταλαβαίνει πως τον έχει παρεξηγήσει, δεν είναι ο κρυόκωλος, ψωροπερήφανος που νόμιζε, αλλά ένας πολύ ευαίσθητος άντρας με πολλά χαρίσματα και ήταν πολύ χαζή που τον απέριψε. Και φυσικά στο τέλος όλα ξεκαθαρίζονται και οι δυό τους παντρεύονται και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα (γιατί έχουν και ένα σκασμό λεφτά)
Όλα αυτά με κάνανε να πιστεύω πως αυτά τα βιβλία ήταν τα άρλεκιν της εποχής τους (ξέρετε ο τύπος με το θεληματικό πηγούνι, εκεί ήταν ο τύπος που δεν γελά ποτέ). Εάν λοιπον ξαναβαρεθώ για λίγο την επιστημονική φαντασία, μπορεί να κάνω ένα διάλειμμα διαβάζοντας κάποιο άλλο βιβλίο της, αλλά ξέροντας πως θα μου προσφέρει μόνο επιφανειακή διασκέδαση για λίγο και τίποτα περισσότερο. Άλλωστε με ένα Άρλεκιν ξεχνιέσαι!
Κατά τη γνώμη μου τα βιβλία της Jane Austen και της Elizabeth Gaskell είναι κάτι πολύ παραπάνω από ρομαντικά. Άλλα βέβαια αν δεν το έλεγε αυτό ένας φαν, ποιός θα το έλεγε; Καταλαβαίνω ότι δεν είναι το στυλ σου και πάω πάσο, απλώς θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα.
Οι δύο συγγραφείς έζησαν σε διαφορετικές εποχές (η Austen έζησε την εποχή του πρίγκηπα Regent) και είχαν διαφορετικά βιώματα. Τα βιβλία της Austen αφορούν κυρίως κοινωνίες χωριών, ενώ η Gaskell (νομίζω *) ασχολήθηκε και με κοινωνικά προβλήματα σε σχέση με την εργατική τάξη. Δεν ξέρω κατά πόσο η μίνι σειρά “Βορράς και Νότος” ασχολήθηκε με τις διαμάχες εργατών-αφεντικών , αφού μπόρεσα να δω μόνο το τελευταίο επεισόδιο (άτιμη κρατική τηλεόραση), αλλά στο βιβλίο αυτό είναι ένα από τα βασικά θέματα. Γι’αυτό το λόγο δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα απλώς ρομαντικό βιβλίο.
Αν σε ενδιαφέρει πάντως, υπάρχει σε DVD μια ακόμη μίνι σειρά βασισμένη σε βιβλίο της Gaskell, το “Wives and Daughters”.
*Λέω νομίζω, γιατί έχω διαβάσει μόνο δύο μυθιστορήματά της και δεν μπορώ να κάνω σωστή σύγκριση.
Ναι, έχεις δίκιο. Εκτός από πολλές ομοιότητες, τα δύο είχαν και πολλές διαφορές. Η κυριότερη είναι πως το ένα είναι σαφώς πιο χαζοχαρούμενο και ασχολείται μόνο με τις παντριές των κοριτσιών, ενώ το άλλο εμβαθύνει στις σχέσεις αφεντικών – εργατών και τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση. Το ένα είναι τελείως “lived happily ever after” ενώ στο άλλο πεθαίνουν τουλάχιστον 4. Επίσης στο ένα η κόρη έχει όχι και τόσο καλή γνώμη για τους δικούς της, ενώ στο άλλο η κόρη τους αγαπά πολύ (η μίνι σειρά του BBC καθότι 4 ωριαία επεισόδια, είναι -χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο- πιστεύω πολύ πιστή στο κείμενο).
Το κοινωνικό πλαίσιο λοιπόν είναι διαφορετικό, αλλά το Love Story ίδιο.
Το Wives and Daughters το έχω υπόψη μου και κάποια στιγμή θα πέσει στα χέρια μου.
Το “Περηφάνια και Προκατάληψη, είναι κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο και ίσως και πιο βαθυστόχαστο βιβλίο της Αγγλικής Λογοτεχνίας…Είναι μια απίστευτα ζωντανή ιστορία αγάπης, και η μεταγενέστερη λογοτεχνία έχει επηρεαστεί σημαντικά από το βιβλίο αυτο..Για μένα, είναι το πιο μαγικό και όμορφο βιβλίο..Δεν νομίζω να υπάρχει κανένα εφάμιλλο του, όσον αφορά τη δομή τουλαχιστον…Και αν και είναι κατά πολύ αμφιλεγόμενο, οι περισσότεροι αναγνώστες του, το λατρεύουν, έως και το αγαπούν!
Καλησπέρα, ο Βορράς και ο Νότος είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία. Μήπως ξέρετε που θα μπορούσα να το βρω να το αγοράσω μέσω διαδυκτίου στα Ελληνικά γιατί είδε η μαμά μου πρόσφατα τη σειρά και ξετρελλάθηκε με την ιστορία της πρωταγωνίστριας και θα ήθελε να το διαβάσει στα Ελληνικά. Μιας και μένω Κύπρο είναι λιγάκι δύσκολο να το βρω στα Ελληνικά. Αν μπορούσατε να με βοηθούσατε, θα σας ήμουν ευγνώμων! 😉 xxxx
Το Βοράς και Νότος δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά καθόλου (δες πληροφορίες για το ποιά βιβλία της κυκλοφορούν στα Ελληνικά εδώ: http://www.diavasame.gr/author.cfm?itemID=402) Οπότε δυστυχώς μόνο στα αγγλικά μπορείς να το βρεις.