Τι ωραίο πράγμα που είναι να φιλοξενείς φίλους στο σπίτι. Τι ωραίο που είναι να βλέπεις φίλους που έχεις καιρό να δεις και να κάθεσαι μέχρι τις 3 το πρωί συζητώντας για τα πάντα.
Ξεκινάς από το πως πέρασες όλο αυτό τον καιρό που έχετε να ειδωθείτε, προχωράς στην απαραίτητη “κοινωνική κριτική” (για να μην πω κουτσομπολιό που δεν είναι ωραία λέξη 🙂 ), και καταλήγεις σε φιλοσοφικές συζητήσεις για ό,τι θέμα σου έρθει στο κεφάλι, από την ανωνυμία των μπλόγκερ και κατά πόσο εξυπηρετεί, στο τι είναι θεμιτό να ανεβάζεις, κατά πόσο το ό,τι ανεβάζεις ανήκει σε εσένα ή το public domain, μέχρι το πόσο βοηθάν τα κοινά ενδιαφέροντα στο να διατηρηθεί ή και να δημιουργηθεί ακόμα μια φιλία.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, χωρίς να το καταλάβεις, η ώρα έχει περάσει. Και καθώς αναρωτιέσαι γιατί άραγε τα μάτια σου κλείνουν στη μέση της πρότασης και γιατί δεν μπορείς να αρθρώσεις σωστά την άποψή σου για τη μεταφορά βιβλίων σε ταινίες, κοιτάς το ρολόι και το άτιμο δείχνει 3. Φυσικα αύριο είναι Κυριακή, αλλά τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από τέτοια και θα σε ξυπνήσουν από τις 8. Άσε που θες να σηκωθείς πρωί για να πας καμιά εκδρομούλα τώρα που μπορείς.
Ύπνο λοιπόν και ευτυχώς έχεις και άλλες μέρες μπροστά σου για αντίστοιχα ξενύχτια.