Καθόμαστε στο τραπέζι για βραδινό. Η Ιωάννα αρχίζει να πειράζει τον Γιώργο με τα πόδια της (κάτω από το τραπέζι). Είναι κάτι που συνήθως γίνεται αντιστρόφως. Ο Γιώργος είναι αυτός που πειράζει τους άλλους.
Ο Γιώργος λοιπόν αποφασίζει, αντί να της φωνάξει, να της αρχίσει τα γλυκόλογα. Λέει λοιπόν με μια -ολοφάνερα κοροϊδευτική- γλυκιά φωνή:
-Ματάκια μου, μη με πειράζεις. Έλα καρδούλα μου… γιατί ψυχή μου συνεχίζεις;;;
Η Ιωάννα φουντώνει και εκνευρίζεται. Εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος:
-Ιωάννα μου, αγάπη μου, σταμάτα να με πειράζεις. Μωρό μου, ψυχή μου… Γλυκιά μου Ιωάννα, σταμάτα…
Η Ιωάννα έχει γίνει έξω φρενών (κι εγώ φυσικά κλαίω από τα γέλια)
-ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ!!! ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑΑΑΑΑ.
Ο Γιώργος φυσικά έχει συνηθίσει τις φωνές της Ιωάννας, χαίρεται προφανώς που την εκνευρίζει και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Η άλλη τα έχει πάρει κανονικά και αφού δεν της επιτρέπω να τον βαρέσει, αρχίζει το “βρίσιμο”:
-Χαζό! Κουτό! Άσπρο! (καλά εδώ εγώ έχω πέσει κάτω από την καρέκλα πια) Άρρωστο!
Κάτι συμβαίνει (δεν μπορώ να παρακολουθήσω και καλά από τα πολλά γέλια) και της λεει ο Γιώργος:
-Να πας να χαθείς!
-Εσύ να χαθείς! και στον κόσμο σου να μην υπάρχει ούτε μια Ιωάννα (μιλάμε για μεγάλη κατάρα έτσι; χαχααχα). Όχι λάθος! Να είναι γεμάτος ο κόσμος με αυτόγραφα δικά μου και να είναι όλο κόσμος που με αγαπάει και εσένα να μη σε αγαπάει κανείς!!!
Πρέπει να ήταν ο πιο αστείος καυγάς που έχω δει. Βέβαια και τα πιτσιρίκια γέλαγαν στο τέλος. Ήταν από αυτούς τους καυγάδες που γίνονται έτσι, για διασκέδαση περισσότερο και για να περάσει η ώρα. Ίσως η πρώτη φορά που η ώρα μου πέρασε ευχάριστα ενώ τα παιδιά τσακωνόντουσαν 🙂
Προσοχή λοιπόν από εδώ και πέρα, γιατί ευχή και κατάρα της μάνας θα είναι να ζείτε σε έναν κόσμο χωρίς ούτε μια Ιωάννα!!!!
Δηλαδή, σαν ΠΟΣΑ αυτόγραφα να έχει αυτός ο κόσμος για να σκάσουμε από το κακό μας??
;-Ρ
Χαχαχαχα, πολυ καλο! Το “ασπρο” τι σημαινει;;! (πωπω εχουν εξελιχθει πολυ οι βρισιες απο τοτε που εφυγα απο την Ελλαδα) 😛