Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Την Πέμπτη πέρασα πολύ όμορφα και οικογενειακά. Ήταν να έρθουν το βράδυ από το σπίτι κάτι φίλοι, που όμως λόγω δουλειάς εντέλει δεν τα κατάφεραν. Οπότε κι εμείς φάγαμε μόνοι τους μεζέδες μας (ω, πόσο μας χάλασε αυτό 🙂 ) και είδαμε μια πολύ όμορφη κωμωδία, το The Ugly Truth. Είναι μια αρκετά προβλέψιμη μεν ρομαντική κωμωδία, αλλά με γέλιο, που σε κάνει να περάσεις πολύ ευχάριστα μιάμιση ώρα και να έχεις μετά πολύ καλή διάθεση. Παίζουν μέσα η ξανθιά καρκινοπαθής γιατρός του Gray’s anatomy και ο Leonidas από τους 300. Μου ήταν σχεδόν αδύνατον να τον κοιτάω και να μη σκέφτομαι ‘This is Sparta” χααχααααα. Πάντως για το είδος της μου φάνηκε πολύ καλή.

Την Παρασκευή αφήσαμε τα παιδιά στην πεθερά μου και πήγαμε εμείς στους φίλους για πίτσα, κρασάκι (νέα σοδειά) και κουβεντούλα. Περάσαμε τέλεια, είδαμε και το Merry Madagascar, μια μικρή ταινιούλα με τους πρωταγωνιστές της Μαδαγασκάρης και (ποιόν άλλο) τον αη-Βασίλη -καλύτερο από το 2 πάντως-, είδαμε τις φωτογραφίες που τραβήξαμε στο γάμο τους και ήπιαμε κάμποσο από το κρασάκι. Έτσι στο τέλος μείναμε και κοιμηθήκαμε εκεί! Τέλεια βραδιά, από αυτές που σπάνια έχεις όταν έχεις μικρά παιδιά. Είναι μεγάλη πολυτέλεια το να μπορείς να είσαι αυθόρμητος σε τέτοιες καταστάσεις…

Το Σάββατο περάσαμε 3 ολόκληρες ώρες στο Playhouse. Διασκεδάσαμε αφάνταστα, όπως άλλωστε κάθε φορά που πάμε. Μετά φαγητό έξω με συγγενείς και ξανά σπίτι για να παίξουμε λίγο ακόμα με τα παιδιά.

Την Κυριακή ξεκίνησε ωραία το πρωινό μας, καθώς είπαμε να κάτσουμε να παίξουμε Ρισκ, την ειδική έκδοση Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (τα παιδιά είχαν φίλους στο σπίτι, άρα θα παίζαμε μόνοι μας). Μας πήρε πολύ ώρα να τα στήσουμε και να θυμηθούμε πως παίζεται. Μου πήρε σαφώς λιγότερη ώρα να χάσω πανηγυρικά χαχααχαχαα. Μπορώ όμως να φέρω ως δικαιολογία πως είχα αρχίσει ήδη να καταρρέω. Δέκατα και λίγος βήχας ήρθαν να με αποτελειώσουν και να καταστρέψουν το υπόλοιπο της Κυριακής, αλλά και όλη τη Δευτέρα.

Είμαι στο κρεβάτι, με λίγο πυρετό (μέχρι 38) και βαριέμαι… Δεν έχω δυνάμεις να κάνω και πολλά, πονάει το κεφάλι μου και όλα μου τα κόκαλα. Ουφ με αυτές τις αρρώστειες πια! Όπως λέει ο Κωνσταντίνος σε ολους όσοι ρωτάνε (γιατί φυσικά είναι η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν πλέον αν πεις πως δεν είσαι καλά), δε τον νοιάζει αν είναι η γρίπη των χοίρων, αρκεί να μην είναι η γρίπη της χήρας 😛