Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Όλα καλά

Γύρισε ο Κωνσταντίνος και επέστρεψαν τα πράγματα στη συνηθισμένη τους ροή.

Τι να πω για το τι έγινε όσο έλειπε; Το νόμο του Μέρφυ τον ξέρετε; Ε, κάτι τέτοιο. Αλλά για να μην είμαι άδικη, θα μπορούσαν να έχουν πάει πολλά πράγματα στραβά που δεν πήγαν. Ας πούμε δεν έγινε σεισμός 10 ρίχτερ να καταποντιστει η Πελοπόννησος όλη ως άλλη Ατλαντίδα. Όπως και να το κάνουμε, είναι σπουδαίο πράγμα αυτό. Δεν έσπασα κανένα πόδι ή κανένα χέρι, δεν τράκαρα, δεν βρέθηκαν κάτι τεράστια κίτρινα διαστημόπλοια να σκιάζουν τον ουρανό μας θέλοντας να μας καταστρέψουν… Γι’ αυτό λέω πως, όχι, δεν ίσχυσε ο νόμος του Μέρφυ… εντελώς.

Απλώς, αρρώστησε ο Γιώργος που όλο το χειμώνα ούτε η μύτη του δεν είχε τρέξει, τα είχε πιάσει και τα δύο απίστευτη γκρίνια, με έπιασε εμένα η αλλεργία, οι μαστόροι δεν δέχονται πως μπορεί και μια γυναίκα να έχει άποψη για το τι πρέπει να κάνουν και πρέπει να περιμένουμε τον “κύριο” για να πάρει τις αποφάσεις, ο υπολογιστής μου επίσης έπαθε κρίση ακριβώς τότε που έλλειπε αυτός που μπορούσε να με βοηθήσει (ενώ τώρα το παίζει κύριος και κάνει την πάπια. τώρα ούτε ξαφνικά κλεισίματα, ούτε θόρυβος σαν τρακτέρ, ούτε τίποτα!), η σύνδεση της dsl μου έκανε τσιριμόνιες… Γενικά όλα εδώ μέσα θέλουν τον Κωνσταντίνο τους. Τίποτα δε λειτουργεί σωστά χωρίς αυτόν.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.