Στο ταξίδι για Αθηνα που κάναμε την προηγούμενη φορά, ακούσαμε διάφορες συνομιλίες ανάμεσα στα δυό παιδιά μας που μας έκαναν να γελάσουμε
Ιωάννα: – Εγώ όταν μεγαλώσω θα μένω μαζί σας. Να έχετε κι εσείς παρέα
Γιώργος: – Και ο άντρας σου;
Ιωάννα: – Και ο άντρας μου μαζί
Γιώργος: – Και τα παιδιά σου;
Ιωάννα: (ζορίζεται λίγο εδώ και με τα πολλά αποφασίζει πως όταν κάνει παιδιά θα μένει λίγο πιο πέρα). Εγώ θα παντρευτώ εσένα (τον Γιώργο)
Γιώργος: -Όχι Ιωάννα αυτό δεν γίνεται. Αν παντρευτείς εμένα, τα παιδιά μας θα έχουν μόνο μία γιαγιά. Αυτό δεν είναι σωστό. Τα παιδιά πρέπει να έχουν δύο γιαγιάδες. Δύο οικογένειες!
(Πρώτο γέλιο)
Ιωάννα: -Καλά θα παντρευτώ τον Αντρέα από το σχολείο μου. Πήρε καινούριο κομπιούτερ. Μαμά όταν πάμε σπίτι να πάρουμε τον Αντρέα τηλέφωνο
Εγώ: -Γιατί Ιωάννα μου;
Ιωάννα: -Για να μας πει που μένει, να πάμε να το δούμε το κομπιούτερ του (μην πάρουμε και γουρούνι στο σακί! να δούμε την προίκα του πρώτα)
Γιώργος: -Αφού είμαστε στην Αθήνα να πάμε στον Αντρέα το φίλο μας που μένει εδώ (τι σημασία έχει τώρα η ηλικία… τι 4, τι 14, τι 34…) να δούμε το δικό του υπολογιστή. Μπορεί το δικό του Ίντερνετ να είναι πιο μεγάλο (προσέχουμε τι θα πάρει η αδερφή μας. Το καλύτερο!)
Συμπέρασμα: το μέγεθος έχει σημασία, ακόμα και στο ίντερνετ!
Χαχαχαχαχαχα!
απίστευτα τα νινιά!!!!!!!
Ε, καλά τι να πω…