Χτες είπαμε να πάμε σε ένα μαγαζί για να πάρω γυαλιά ηλίου, αφού τα άλλα τα έσπασα. Έχω μια μανία με τα στρογγυλά γυαλιά και δεν βρίσκαμε πουθενά. Μετά από έρευνες του Κωνσταντίνου όμως, πετύχαμε μαγαζί (και μάλιστα γνωστού) που είχε κρατήσει μερικά ζευγάρια και έτσι όχι μόνο θα μπορούσα να πάρω γυαλιά, αλλά θα είχα και επιλογή!
Το είπαμε λοιπόν στα παιδιά και έγινε το εξής φοβερό: ο Γιώργος παρουσιάστηκε μπροστά στον μπαμπά του με τον κουμπαρά
-“Μπαμπά, εγώ θα τα πάρω τα γυαλιά της μαμάς.”
-“Μα Γιώργο μου δε χρειάζεται”
-“Όχι, θέλω να της τα κάνω δώρο. Έχω λεφτά”
-“Εντάξει. Έλα να τον ανοίξουμε τον κουμπαρά (ανοίγει τον κουμπαρά και πιάνει 20 ευρώ). Ορίστε, βάλε εσύ τόσα κι εγώ θα βάλω τα υπόλοιπα”
-“Όχι, θα τα βάλω όλα εγώ. Πόσο θα κάνουν;”
-“Μα Γιώργο μου θα είναι ακριβά. Θα έχουν 50 ευρώ”
-“Έχω τόσα. Θα τα πληρώσω όλα εγώ”
Και πράγματι πήρε 50 ευρώ μαζί του και όταν πήγαμε στο μαγαζί και διάλεξα αυτά που μου άρεσαν, έβγαλε το πορτοφολάκι του, διάλεξε το σωστό χαρτονόμισμα (είχε πάρει και ένα των 5 ευρώ μαζί) και πλήρωσε.
Περιτό να πω πόσο με σκλάβωσε… Είναι το πιο γλυκό παιδάκι.