Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Το ΔΗΠΕΘΕΚ ανέβασε στο Κάστρο της Καλαμάτας την παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Μποστ. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να πάμε να το δούμε (δυστυχώς).

Όταν μάθαμε πως αναβλήθηκαν οι διακοπές μας, η παράσταση αυτή ήταν μέσα στα θετικά που είχαμε βρει για να παργορηθούμε, καθώς αν είχαμε φύγει δεν θα την είχαμε προλάβει.

Οπότε πήγαμε και πήραμε εισητήρια και το Σάββατο το βράδυ, μια παρέα 7 ατόμων, πήγαμε να δούμε την παράσταση.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όσα γράψω παρακάτω είναι η γνώμη ενός απλού ανθρώπου, χωρίς ιδιαίτερη θεατρική παιδεία. Δεν είμαι κριτικός, ούτε επαγγελματίας. Θα γράψω μόνο το πως μου φάνηκε εμένα και τη δική μου γνώμη.

Λοιπόν με λίγα λόγια βρήκα την παράσταση τραγική. Με το ζόρι κρατηθήκαμε και δεν φύγαμε στο διάλειμμα ή μες τη μέση. Να εξηγηθώ γιατί:

Ο σκηνοθέτης Κώστας Κατσουλάκης επέλεξε να έχει άντρες να παίζουν γυναικείους ρόλους, θεωρώντας πως αυτό είναι ανατρεπτικό και σύμφωνο με το πνεύμα του Μποστ. Εγώ θεωρώ πως αυτό είναι κάτι που ταιριάζει σε επιθεωρήσεις που χρειάζονται ένα κάτι παραπάνω για να προκαλέσουν το γέλιο αφού το κείμενο δεν είναι από μόνο του τόσο αστείο. Σε αυτή την περίπτωση ήταν περιττό. Ο σκηνοθέτης λέει πως ο Π. Αλμπάνης (που έκανε την Ιουλιέτα) δε μιμείται μια γυναίκα, αλλά προσπαθεί να γίνει μια. Τότε ποιός ο λόγος να πάρει το ρόλο ένας άντρας; Μόνο για να προκαλέσει το γέλιο επειδή η Ιουλιέτα είναι μια νταρντάνα δίμετρη σε αντίθεση με έναν κοντό (και συνταξιούχο) Ρωμαίο; Μα και στο δεύτερο μέρος, όταν ένας άντρας ηθοποιός κάνει την ιδιοκτήτρια του μπαρ, με αστραφτερό φόρεμα και ψηλοτάκουνα, το μόνο που σου φέρνει στο μυαλό είναι κάτι κιτς τραβεστί της Συγγρού.

Για να μην τον αδικήσω, ο Π. Αλμπάνης έπαιξε το ρόλο του πάρα πολύ ωραία. Δε μου άρεσε που έκανε την Ιουλιέτα, αλλά το ρόλο που είχε τον υποστήριξε χωρίς να γίνει καρικατούρα.

Ο Γιώργος Μελισάρης/Ρωμαίος από την άλλη, αν και γνωστός και σοβαρός ηθοποιός, ήταν -στην παράσταση που είδαμε- απαράδεκτος. Στο πρώτο μέρος ξέχναγε τα λόγια του διαρκώς και τα μπουρδούκλωνε για να μη φανεί (ανεπιτυχώς). Μπορεί ο Μποστ να ήθελε να παίξει το ρόλο του Ρωμαίου ένας ώριμος άντρας παρά ένας νεαρός, μπορεί να ήταν και αυτό άποψη του σκηνοθέτη, δεν το ξέρω. Όμως αστείο δε μου φάνηκε.

Όσον αφορά το έργο και το κείμενο, πιστεύω πως ο σκηνοθέτης είχε επέμβει σε αυτό αρκετά, αν και ο ίδιος λέει πως όχι. Εγώ λίγο που το έψαξα πάντως και βρήκα κάποια αποσπάσματα του έργου, μπορώ να πω με σιγουριά πως αυτά δεν τα ακούσαμε. Υπήρχαν κομμάτια που δεν έβγαζαν κανένα απολύτως νόημα μέσα στο έργο. Για παράδειγμα ο Ρωμαίος εξορίζεται από τον Ηγεμόνα γιατί σκότωσε τον Γκρέκο. Όμως ο Ηγεμόνας λέει στο συμβούλιό του πως ο Ρωμαίος απλώς έκανε ένα μικρό τραύμα και στην ουσία ο Γκρέκο πέθανε επειδή άργησαν να τον πάνε στο νοσοκομείο. Τότε γιατί εξόρισε τον Ρωμαίο και όχι τον θυρωρό που έφταιγε; Και μετά άρχισαν να λένε πως υπάρχουν φήμες για το θάνατο του Γκρέκο άλλες και είπαν κάτι για ένα τρένο που τον διαμέλισε και μετά άρχισαν να τραγουδάνε κάτι για τα τρένα εντελώς άσχετο και ακαταλαβίστικο. Είναι άραγε του Μποστ αυτό;;;; Και άλλα κομμάτια δεν έβγαζαν πάντως νόημα.

Με λίγα λόγια δε μου φάνηκαν αστείες οι παρεμβάσεις του σκηνοθέτη, η άποψη περί φύλου των ηθοποιών, ούτε τα διάφορα “γκαγκς” που έκαναν για να βγάλουν γέλιο.

Μου άρεσαν τα σκηνικά, τα κουστούμια και τα τραγούδια (τουλάχιστον τα περισσότερα). Αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για να μην κλάψω τα λεφτά μας και την ώρα μας. Βαρέθηκα, ένιωσα άβολα και γέλασα ελάχιστα.

Για την ιστορία να πω πως την ίδια άποψη είχαμε και οι 7 της παρέας καθώς και μερικοί ακόμα που έφυγαν κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Το έργο θα ήθελα να το δω και από άλλη ομάδα για να δω πως θα το παρουσιάσουν εκείνοι, ίσως και να ρίξω μια ματιά στο ορίτζιναλ κείμενο για να δω αν ήταν το κείμενο που έφταιγε ή ο σκηνοθέτης.