Δεύτερη φορά μέσα σε μερικές μέρες που φτιάχνω βαλίτσες και μετά αλλάζουν τα σχέδια και κάθομαι και τις κοιτάω…
Σήμερα ήταν να φύγουμε πρωί πρωί για διακοπές. Χτες λοιπόν πήγαμε και πήραμε τα παιδιά απο την κατασκήνωση, όπως ήταν κανονισμένο, είχαμε φτιάξει βαλίτσες, είχα βάλει σε ένα χαρτόκουτο την τοστιέρα, την καφετιέρα και το βραστήρα μας και είμασταν έτοιμοι για να αρχίσουμε τις διακοπές. Είχαμε περάσει μάλιστα όλη την ημέρα κανονίζοντας τις δουλειές μας, λέγοντας δουλειές που είναι να γίνουν όσο λείπουμε, κλπ κλπ.
Όπως θα έχετε καταλάβει, δεν πήγαμε διακοπές… Είναι και σήμερα μια κανονική, εργάσιμη ημέρα.
Λίγο αφού είχαν γυρίσει τα παιδιά, μάθαμε πως το μικρό κοριτσάκι του φιλικού ζευγαριού που θα πηγαίναμε μαζί έχει σταφυλόκοκο και, αφού δεν μπορεί να το δει ήλιος, να πάει στη θάλασσα ή να ακουμπήσει σε άμμο, δεν μπορούν να φύγουν για διακοπές.
Αυτό μας άφησε εμάς με τις εξής επιλογές: 1. Να πάμε μόνοι μας ή 2. Να γυρίσουν τα παιδιά κατασκήνωση να την τελειώσουν κανονικά και να μετακινήσουμε τις διακοπές μας κατά μια εβδομάδα.
Σκεφτήκαμε πως έχει την απεργία των βυτιοφόρων, οπότε είναι πάρα πολύ πιθανό να μη βρούμε βενζίνη πουθενά. Άρα αν πηγαίναμε στην Κεφαλλονιά όπου είχαμε κλείσει δωμάτιο, ήταν σχεδόν σίγουρο πως θα μέναμε εκεί, χωρίς να μπορούμε ούτε το νησί να γυρίσουμε καθώς δε θα είχαμε μετά βενζίνη να γυρίσουμε πίσω. Άρα μόνοι μας και περιορισμένοι σε ένα μερος μόνο; Καλύτερα να το αναβάλλουμε και να πάμε σε κάποια φάση που θα μπορούμε να το ευχαριστηθούμε όπως πρέπει.
Ήταν μια λογική απόφαση. Τα παιδιά γύρισαν στην κατασκήνωση, εμείς ακυρώσαμε το δωμάτιο και αλλάξαμε τις διακοπές μας. Μόνο που αυτό μας επηρέασε πολύ. Χτες ήμασταν και οι δύο έτοιμοι να βάλουμε τα κλάματα. Σήμερα λίγο καλύτερα αλλά και πάλι μια μαυρίλα υπάρχει. Και φυσικά ξέρω πως έτσι είναι η ζωή, τα πράγματα αλλάζουν και πρέπει να προσαρμόζεσαι, πρέπει να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων και όλα αυτά τα οποία έλεγα εγώ πριν μια εβδομάδα στον Γιώργο που είχε στεναχωρηθεί που θα γύρναγε νωρίτερα από την κατασκήνωση και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Ξέρω και ποιά είναι αυτά τα καλά:
- Ο μήνας του μέλιτος συνεχίζεται για μια εβδομάδα ακόμα
- Θα μπορέσουμε να πάμε σε μια παράσταση που θέλαμε αλλά δε μπορούσαμε γιατί θα λείπαμε εκείνες τις μέρες
- Θα δούμε άλλο ένα καινούριο επεισόδιο true blood τη Δευτέρα 🙂
Όμως παρ’ όλ’ αυτά η μαυρίλα δε φεύγει. Δε θέλω να κάνω κανένα σχέδιο για τις διακοπές τώρα. Ας γίνει ό,τι να’ ναι.
Καλά να πάθω, για να μάθω να λέω για τον Γιώργο πως δεν διαχειρίζεται καλά τις απρόσμενες αλλαγές σχεδίων.
Αχ αστα, δυσκολες οι αλλαγες στα σχεδια. Εγω παντως δεν ειμαι καλος. Ξερεις τι ‘ναι να εχεις κανει τα σχεδια σου, τα πλανα σου, να εχεις τις προσδοκιες σου, και να πρεπει να τα αλλαξεις ολα. Τζαμπα τοσο νοητικη δουλεια (για να μην πουμε για αλλα που πανε τζαμπα). Αλλα οπως ειπες ειναι θεμα διαχειρισης. Δυσκολο αλλα γινεται. Οταν θα σας δω αργοτερα το καλοκαιρι, θα κανουμε ασκησεις αυτοσχεδιασμου (κλασικη ασχολια που σε μαθαινει να μην κανεις πολλα πλανα και να δεχεσαι αμεσα αλλαγες στις προσδοκιες σου) 🙂 Αντε χαρητε ακομα τον μηνα του μελιτος σας, τυχερουλιδες!
Θανάση σε περιμένουμε με μεγάλη χαρά 🙂 Πες μας μόνο πότε έρχεσαι για να κάνουμε τα σχέδιά μας….χαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαααααχαχα
Κοίτα, μάλλον ήταν λίγη η ποσότητα του άσπρου κρασιού και δεν έπλυνε εντελώς την μαυρίλα, λέω να ξαναδοκιμάσουμε!!! Επίσης, μήπως να εγκατέλειπες το γραμμικό και να ασχολιόσουν με το ελεύθερο σχέδιο? ;-ΡΡΡ Πιο καλό!!!
;-ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ