Μετά από την ανοιχτή πρόσκληση της Άσπας η Στελλίτσα και εγώ στείλαμε μύνημα στους προ παιδιών εαυτούς μας. Απολαύστε ολόκληρο το βίντεο.
Και μία διευκρίνηση: Έγραψα “Μην ξεχάσεις τίποτα” . Και το εννοώ. Καταγράψτε τα πάντα. Όχι μόνο φωτογραφίες, αλλά και ήχους, και συζητήσεις, τα πάντα. Περνάει ο χρόνος, και ξεχνάμε πως ήταν πριν από δύο, τρία, πέντε χρόνια , ξεχνάμε τι φοβερές ατάκες μας είπαν, τι φόραγαν. Γράψτε ότι περισσότερο μπορείτε. Είναι απίστευτη αίσθηση να μπορείς να ανατρέξεις πίσω (είτε είναι ένα μεγάλο βιβλίο/ημερολόγιο, είτε ένα blog σαν αυτό, και να διαβάζεις τι είχες καταγράψει δύο και τρία χρόνια πριν και να καταλαβαίνεις ότι τα είχες ξεχάσει, και ότι αν δεν τα είχες γράψει, θα είχαν χαθεί. Γι’ αυτό σας λέω: μην ξεχάσεις τίποτα.
ΧΑΧΑ, σωστός… εδώ και εμείς οι παραέξω, προσπαθούμε να μην ξεχάσουμε τίποτα!!! 😉
Keep on not forgeting! 😉
Κι εγώ αυτό το μήνυμα θα ήθελα να μου δώσω αν θα επέστρεφα στην προ παιδιών εποχή. Για αυτό στη δική μου καρτέλα έγραψα “Μάθε τι είναι blog και ξεκίνησε από τώρα.”
Αισθάνομαι ότι όλα όσα έχω καταγεγραμμένα στο blog είναι πολύτιμοι θησαυροί!
Νομίζω ότι και το βίντεό μας δε θα το ξεχάσουμε ποτέ… Χαίρομαι πολύ που συμμετείχαμε όλοι μαζί σε αυτό. Μπράβο παιδιά! (Ή να πω, μπράβο γονείς;)