Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η ερώτηση έγινε στο φόρουμ των Συνταγών. Πως ξεκίνησε το σάιτ και πότε.

Άντε τώρα εγώ να θυμηθώ 🙂 Όταν ξεκίνησα το σάιτ δεν περίμενα ποτέ πως θα γίνει κάτι τόσο μεγάλο, πως θα εξελιχθεί στην κύρια δουλειά μου. Άρα τότε δεν ήταν κάτι το αξιομνημόνευτο… Ήταν απλώς ένα προτζεκτάκι για να με βοηθήσει να μάθω προγραμματισμό. Προσπάθησα πολύ να θυμηθώ τι είχε γίνει, ώστε να μπορέσω να βρω πότε περίπου το ξεκινήσαμε.

Αν λοιπόν θυμάμαι τα πράγματα σωστά, η ιστορία είναι η εξής: Είχαμε μετακομίσει στην Καλαμάτα. Εγώ δεν είχα δουλειά και είχα τα πιτσιρικάκια μικρά να ασχολούμαι. Όμως κάτι έπρεπε να κάνω γιατί δε μπορούσα άλλο να έχω μοναδική ασχολία τα παιδιά. Έτσι ο Κωνσταντίνος μου πρότεινε να μάθω προγραμματισμό, html και css και ό,τι άλλο χρειαζόταν, ώστε να μπορώ να φτιάξω ένα site. Όταν έμαθα πέντε πράγματα βασικά, μου είπε πως θα έπρεπε να στήσω κάποιο σάιτ ώστε να κάνω εξάσκηση. Και ψάχνοντας να βρω κάτι που θα με ενδιέφερε, σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να έχω τις συνταγές μου online ώστε να μη χρειάζομαι κάθε φορά που κάναμε ταξίδι στην Αθήνα να έχω μαζί μου το μαύρο μου βιβλιαράκι με τις συνταγές μου (είμαι και ξεχασιάρα και δε θυμάμαι απ’ έξω καμία συνταγή). Έτσι γεννήθηκαν οι Συνταγές της Παρέας. Γιατί όμως της Παρέας και όχι της Στέλλας; Γιατί σκεφτήκαμε πως καλό θα ήταν να μπορεί και άλλος κόσμος (η αδερφή μου δηλαδή 🙂 ) να προσθέτει τις συνταγές του. Άλλωστε ήταν για εξάσκηση είπαμε και έπρεπε να μάθω να τα φτιάχνω όλα, πως μπορεί ο άλλος να κάνει login, κλπ κλπ. Μάλιστα τότε δεν κατοχυρώσαμε καν όνομα, το είχαμε ως subdomain στο σάιτ που είχαμε φτιάξει για τον πατέρα μου. Γι αυτό και δεν μπορώ να βρω ακριβώς ημερομηνία εκκίνησης 🙂

Αν λοιπόν όλα αυτά είναι σωστά και δεν τα έχω μπλέξει στο μυαλό μου εντελώς, αν δεν είχα ξεκινήσει να δουλεύω με προγραμματισμό πριν φύγουμε για Καλαμάτα, τότε ξεκίνησα να μαθαίνω όταν πήγε η Ιωάννα στον παιδικό σταθμό, δηλαδή τον Ιούνιο του 2004 και τις Συνταγές τις ξεκίνησα γύρω στον Σεπτέμβρη (μια εκτίμηση είναι αυτή φυσικά). Άρα το σάιτ έκλεισε τα 6 χρόνια του.

Στην αρχή έβαζα φυσικά μόνο εγώ συνταγές. Πέρασα όσες είχα στο βιβλιαράκι μου. Έβαλα μέσα και συμβουλές που με βοηθούσαν στη μαγειρική μου, μετατροπές από φλυτζάνια σε γραμμάρια και τέτοια. Το πρότζεκτ μας είχε ενθουσιάσει και το δουλεύαμε από εκεί και πέρα διαρκώς, εφαρμόζοντας όλες τις γνώσεις του Κωνσταντίνου στα τεχνικά θέματα και τις δικές μου στη μαγειρική. Άρχισε να μπαίνει και άλλος κόσμος και να βάζει συνταγές. Σιγά σιγά αυτό που είχα φτιάξει εγώ δεν έφτανε και μεταφερθήκαμε σε joomla! (ή καλύτερα mambo που ήταν τότε). Ήταν (όπως και είναι) το μεράκι και το χόμπυ μας. Το αγαπήσαμε πολύ και του δίναμε συνεχώς τροφή για να μεγαλώνει. Δεν το είδα ποτέ σαν δουλειά και γι αυτό δεν ήθελα να βάλουμε και διαφημίσεις. Ήταν απλώς το παιδί μας. Όμως όσο μεγάλωνε, το παιδί μας είχε μεγάλες απαιτήσεις και αρχίσαμε να το πληρώνουμε αδρά 🙂 Έτσι μπήκαν και οι διαφημίσεις και συνεχίσαμε να μεγαλώνουμε, μέχρι που φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα, να έχουμε 45.000 επισκέψεις την ημέρα. Διαβάζω τώρα αυτά που έγραφα στο μπλογκ πριν χρόνια, που ήμουν ενθουσιασμένη όταν φτάσαμε τους χίλιους επισκέπτες την ημέρα και χαμογελάω.

Τώρα φτάσαμε να γίνουν συναντήσεις σε 6 διαφορετικές πόλεις (και 2 χώρες) για τα γενέθλια του σάιτ. Πραγματικά συγκινήθηκα όταν είδα να μαζεύονται σε όλα αυτά τα μέρη, να έχουν τούρτα για να σβήσουν κεράκια. Συγκινήθηκα όταν είδα όλα αυτά τα άτομα στην Αθήνα, που δεν γνωρίζονταν πραγματικά μεταξύ τους, να είναι μαζί και να διασκεδάζουν επειδή εγώ είχα φτιάξει αυτό το σάιτ. Και βέβαια πάντα συγκινούμε όταν ακούω όλα τα καλά λόγια που μου λένε, πόσο βοηθάει τις νέες μαγείρισσες, τι παρέες έχουν κάνει εκεί μέσα, πόσο εύχρηστο είναι κλπ κλπ. Μου ζήτησαν να περιγράψω με μια λέξη τι αισθάνομαι. Περήφανη είπα.

Δεν έχει λοιπόν σημασία αν ήταν 6 τα χρόνια ή παραπάνω. Σημασία έχει πως περνάμε καλά! Αν θέλετε δείτε κι εσείς πως περάσαμε.