Δεν νομίζω πως έχει ξαναφοβηθεί έτσι ποτέ.
Είδε μια εκπομπή στην τηλεόραση (το γατόσκυλο, ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το πράγμα) και έχει κατατρομάξει. Ένα τέρας με κεφάλι-σάντουιτς και μοβ σώμα χωρίς χέρια και πόδια (hands-feet όχι arms-legs) επιτέθηκε στο γατόσκυλο (μιλάμε για πολλά ναρκωτικά αυτός που το έφτιαξε) το οποίο αναγκαστικά δεν κοιμόταν τα βράδυα από το φόβο του.
Τώρα ο γιός μου αρνείται να κοιμηθεί μόνος του. Αναγκάστηκα να κλειδώσω όλες τις πόρτες (για να μην μπορεί να μπει μέσα το τέρας) και να φέρω μια τοστιέρα στο χολ (γιατί έτσι το νίκησε το γατόσκυλο) και φυσικά να του υποσχεθούμε πολλές πολλές φορές πως αν ακούσουμε θόρυβο θα σηκωθούμε αμέσως. Ακόμα κι έτσι φοβάται.
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δεν μπορώ να τον αφήσω να κοιμηθεί μαζί μας. Και δεν θα φύγει ποτέ από το κρεβάτι μας και θα θέλει μετά και η μικρή να κοιμάται μαζί μας.
Ελπίζω να ξεχαστεί σε λίγες μέρες.
Φοβίες
4 thoughts on “Φοβίες”
Leave a Reply
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Είναι φριχτό να είσαι παιδάκι και να φοβάσαι. Εγώ θυμάμαι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ηρεμούσα όταν μου έλεγαν ότι το (όποιο) τέρας δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ότι είναι ψέματα, μια φανταστική ιστορία.
Μα τι εκπομπή ήταν αυτή;
Asto na vlepei anekselegkta “paidiki” tv kai oti tha kerdizeis to mesimeri se xrono tha to xaneis to vradi
Μα δεν τα αφήνουμε να βλέπουν ανεξέλεκτα tv. Βλέπουν μόνο κυριακές και μόνο άν το ζητήσουν (και δεν μπορέσουμε να τα κάνουμε να το ξεχάσουν με κάποια εναλλακτική δραστηριότητα). Αλλά όπως σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τα ερεθίσματα που παίρνουν τα παιδιά, οι γονείς δεν τα ελεγχουν όλα. Τα πιτσιρίκια ήταν στο σπίτι της προγιαγιάς, και εκεί είδαν τηλεόραση.
Από την άλλη, το συγκεκριμένο “παιδικό”, και να το έλεγχα, δεν νομίζω ότι θα το “έκοβα”. Μπορεί να μην συμφωνώ με την αισθητική του, αλλά δεν παιρνάει μυνήματα που δεν μου αρέσουν (ο σουπερ ντούπερ πολεμιστής, τα ρομπότ, οι μάχες των τεράτων κλπ που παιρνάν τα υπόλοιπα “action man”, “yugioh” κλπ).
Ένα τέρας-τόστ μου φαίνεται τόσο τρομακτικό όσο και ο Δρακουμέλ.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Γιώργος είναι απλά στην κατάλληλη ηλικία για να εκδηλωθούν αυτές οι φοβίες. Το τί φοβήθηκε τελικά ήταν θέμα τύχης.
Αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν “ο μπαμπούλας”, “ο λύκος”, “ο γέρος”, “ο γύφτος” κ.α. τα οποία προυπήρχαν της τηλεόρασης…
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Έχουν πλάκα τα πιτσιρίκια…