Και τι νύχτα….
Πριν πω για τη θεατρική παράσταση, θα περιγράψω λίγο τα πριν από αυτή.
Με πήρε το απόγευμα η Δήμητρα τηλέφωνο και ρώτησε αν θέλω να δω την παράσταση μαζί της. Τα παιδιά είχα ήδη κανονίσει να τα πάω στην πεθερά μου κι έτσι δέχτηκα με χαρά. Πήγα τα παιδιά, γύρισα, έκανα το μπανάκι μου, ντύθηκα, φτιάχτηκα (λέμε τώρα) και πήγα να την πάρω. Πήγαμε λίγο πιο νωρίς, γιατί και χαμός θα γινόταν από αυτοκίνητα αλλά και εισητήρια δεν είχαμε. Η παράσταση άρχιζε στις 9.30, εμείς είμασταν εκεί κατά τις 8.45. Μια χαρά δηλαδή. Προχωρώντας προς το ταμείο, είδα δύο πιτσιρίκια να απομακρύνονται λέγοντας ο ένας στον άλλο “15 ευρώ έχει και 20 για τους μεγάλους”. Πήγαμε λοιπόν στο ταμείο και ζητάμε 2 εισητήρια. Μας κοιτάει η κοπέλα και ρωτάει “ένα κανονικό και ένα μαθητικό έτσι;” 🙂 Χάζεψα. “Τι να σου πω τώρα, ολόκληρο;” τη ρωτάω. “Ε, έπρεπε να ρωτήσω, λέει, γιατί θα είχατε πρόβλημα στην πόρτα”. Και μας δίνει ένα κανονικό και ένα μαθητικό. Προσοχή ΜΑΘΗΤΙΚΟ όχι φοιτητικό. Καλά, μικροδείχνω. Αλλά τόσο πολύ; Στα 35 να με περάσει για 15 (άντε το πολύ 18); Με τη Δήμητρα γελάγαμε όλο το βράδυ για αυτό. Και φυσικά στην πόρτα κανένα πρόβλημα. Φαντάσου να μην είχα φτιαχτεί κιόλας….
Κάτσαμε λοιπόν και μέχρι να αρχίσει πιάσαμε το κουβεντολόι. Μου λέει λοιπόν η Δήμητρα πως την προηγούμενη φορά που είδε την Καραμπέτη στο Ανοιχτό Θέατρο είχε διακοπή ρεύματος και περιμένανε 1-2 ώρες για να φτιαχτεί.
Αρχίζει λοιπόν η παράσταση (ελαφρώς καθυστερημένα) και μετά από 5 λεπτά… κόβεται το ρεύμα! Απίστευτο. Απ’ ό,τι μάθαμε εκ των υστέρων, είχε πιάσει φωτιά κάποιος υποσταθμός της ΔΕΗ και έμεινε όλο το βουνό χωρίς ρεύμα. Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε η διακοπή, πάντως ήταν σίγουρα πάνω από μισή ώρα, ίσως τρία τέταρτα. Πήραμε τις μπυρίτσες μας και περιμέναμε στωικά να αρχίσει η παράσταση.
Η παράσταση λοιπόν είναι ένα έργο για τον έρωτα. Παίρνει 5 (λέμε τώρα, γιατί στην παράσταση που παρακολουθήσαμε εμείς ήταν μόνο 4) ζευγάρια από έργα του Σαίξπηρ (Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Μάκβεθ, Στρίγκλα που έγινε αρνάκι, Οθέλος, Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας) και παρουσιάζει τον έρωτα μέσα από αυτά. Ο έρωτας σε όλες του τις στιγμές, τραγικές και κωμικές. Και όλα αυτά δένουν από την παρουσίαση που γίνεται από τον Πουκ και την Άριελ. Κείμενα του Σαίξπηρ, αλλά παρουσίαση και ντύσιμο μοντέρνο, με πολύ καλό αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω γιατί ο Οθέλος έλειπε από την Καλαμάτα, πάντως η παράσταση ήταν ωραία. Η Καραμπέτη ήταν αγνώριστη (εμφάνιση, φωνή, τα πάντα), η Ζούνη πολύ καλή όπως πάντα και η Ρώπα όλα τα λεφτά ως στρίγγλα που έγινε αρνάκι. Οι κωμικές στιγμές ήταν καλύτερες από τις τραγικές και το τέλος ήταν το highlight της βραδυάς.
Φυσικά η βραδυά έκλεισε με μια κρύα σοκολάτα στο Βυθό (εκεί πήγε και το καστ μετά).
Με πέρασαν για 15 χρονών, είδα μια καλή παράσταση, κουτσομπόλεψα, ήπια, ξανακουτσομπόλεψα. Πέρασα πολύ καλά.