Παίζεται για 12 χρόνια, αλλά εμείς τώρα καταφέραμε να πάμε να το δούμε.
φωτο από το cosmo.gr
Κλείσαμε τα εισητήριά μας, αφήσαμε τα πιτσιρίκια στους γονείς μου και ξεκινήσαμε για του Ψυρρή. Ήμασταν και λίγο νωρίτερα στο θέατρο Αποθήκη, οπότε αφού πήραμε τα εισητήριά μας, είπαμε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι.
Εκεί δίπλα έχει ένα μαγαζάκι για φαγητό στο πόδι, “το πιο καθαρό βρώμικο της πόλης” νομίζω το έλεγαν. Πήγαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε. Είχε μόνο ψωμί σάντουιτς στο οποίο έβαζες ό,τι ήθελες. Φαινόντουσαν λαχταριστά όλα. Όμως τα προβλήματα που είχαμε ήταν ποικίλλα. Πρώτον η εξυπηρέτηση. Εξυπηρετούν κόσμο από δυο πλευρές. Δυο κοπέλες προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα με ένα σωρό κόσμο από δεξιά και αριστερά. Και ο καλύτερος τρόπος που βρήκαν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο ήταν να εξυπηρετούν έναν άνθρωπο από κάθε παρέα κάθε φορά! Δηλαδή έδωσε ο Κωνσταντίνος παραγγελία, μετά πήραν από έναν άλλο από μια άλλη παρέα, μετά από τρίτη παρέα, μετά από πολλές φωνές πήραν πάλι από εμάς, ξανά τα ίδια, ξανά φωνές (από όλους φυσικά) για να πάρουν και την τελευταία παραγγελία από εμάς. Είχαν γίνει όλοι εξω φρενών… Και βέβαια παρά τα παράπονα όλων, αυτές δε χαμπάριαζαν τίποτα απολύτως, σε έγραφαν κανονικά και μετά, όταν παραπονιόσουν ιδιαίτερα έντονα, σου έλεγαν “μα όχι, γιατί το λέτε, δεν είναι έτσι, έχουμε πολύ κόσμο τι να κάνουμε” και κάτι τέτοια. Κάτσαμε φουρκισμένοι να φάμε και διαπιστώσαμε πως οκ, καλό ήταν, αλλά όχι και το πιο νόστιμο που έχουμε φάει. Εγώ που πήρα καλαμάκια κοτόπουλου μπορώ να βεβαιώσω πως είχαν αρκετό λίπος πάνω και αναγκάστηκα να τους κάνω την εγχείριση που συνήθως κάνω στο χοιρινό (και γι αυτό το αποφεύγω).
Τέλος πάντων, φαγωμένοι πλέον, πήγαμε στο θέατρο να κάτσουμε στις θέσεις μας. Είχα κλείσει καλές θέσεις, στη δεύτερη σειρά. Μετά από λίγο άρχισε το έργο και το απίστευτο γέλιο!
Δεν ξέρω τι διαφορά μπορεί να είχε τα προηγούμενα χρόνια με τα άλλα καστ που έχουν κατά καιρούς περάσει από τη συγκεκριμένη παράσταση. Πάντως αυτοί που είδαμε φέτος ήταν μια πολύ καλή ομάδα, που έβγαζε τρελό γέλιο και φαινόταν πως το διασκέδαζαν και αυτοί, ίσως και ακόμα περισσότερο από εμάς!
Η υπόθεση εξελίσσεται σε ένα κομμωτήριο, από τη στιγμή που ανοίγει μέχρι που διαπιστώνουν το φόνο. Μετά ακολουθεί η προσπάθεια εξιχνίασης, στην οποία παίρνει μέρος το κοινό (και γι αυτό καλό είναι αν πάτε να προσέχετε καλά τι βλέπετε 🙂 ). Προφανώς ανάλογα με το κοινό, τις ερωτήσεις τους, την απόφασή τους, εξελίσσεται η παράσταση και το τέλος της. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονταν τις ερωτήσεις και την τροπή που έπαιρνε κάθε φορά η υπόθεση, αλλά και τα διάφορα απρόοπτα που συνέβαιναν στη σκηνή. Ο Μποσταντζόγλου είναι απλά θεός.
Με λίγα λόγια εγώ το προτείνω γιατί έχει χιούμορ, γέλασα πολύ, διασκέδασα και έφυγα με μια τέλεια διάθεση.
Μετά την παράσταση κάναμε και μια βόλτα στα μαγαζάκι στου Ψυρρή και απορήσαμε με τον κόσμο που καθόταν πηγμένος, σαρδελιασμένος θα έλεγα, στις καφετέριες. Πέρναγες απ’ έξω και νόμιζες πως περνάς από κοτέτσι γεμάτο γαλοπούλες! Και μετά σπίτι, γιατί την επόμενη είχαμε και σεμινάριο 🙂
Ωραία, και αναρωτιόμουν τι να δω… Ή να περιμένω την 13 χρονιά του? ;-Ρ
Το εχω δει και εγω πριν απο κάποια χρόνια … οντως εχει απιστευτο γέλιο … ισως καποια στιγμη να το ξαναδω … εχει καθε φορά αναλογα οπως ειπες με τις ερωτοαπαντησεις και διαφορετικο τελος … !!!
Τι μου θύμισες…
Ο αντρούλης μου πριν δύο χρόνια έφτιαξε ολόκληρο σχέδιο για να μου κάνει έκπληξη!!! Κάλεσε τους γονείς μου να έρθουν από την Καβάλα στο σπίτι μας (Θεσ/νίκη) για να κρατήσουν το μωρό το σαββατοκύριακο, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα. Με πήρε λοιπόν και χωρίς να μου πει που θα πάμε, ξεκινήσαμε στις 1 τα ξημερώματα!!!Με πήρε ο ύπνος στη διαδρομή και όταν ξύπνησα ήμασταν στην Αθήνα!!!
Είχε κλείσει εισιτήρια για το “Σεσουάρ για δολοφόνους” με τον Τάκη Ζαχαράτο, που μου αρέσει πολύ. Περάσαμε απίστευτα, πολύυυυυ γέλιο!!!Θα το ξαναέβλεπα άνετα….
Κι εγώ το έχω δει, την δεύτερη χρονιά στη Θεσσαλονίκη… Αχ είχαμε ρίξει πολύ γέλιο (αν και στη συνέχεια είδα και πιο αστεία έργα….). Το ενδιαφέρον είναι (ή τουλάχιστον ήταν τότε) ότι κάθε βράδυ βγαίνει και άλλος δολοφόνος, οπότε και να σου πουν το τέλος, δεν εχει σημασία!
Οπότε φαντάζομαι όλα τα καστ είχαν γέλιο!
Πάντως κι εγώ θα το ξανάβλεπα το έργο αυτό σίγουρα. Και πιστεύω κι αυτή είναι η επιτυχία του, πως κάθε βράδυ θα είναι διαφορετικό, ακόμα και αν βγει ο ίδιος δολοφόνος, γιατί δεν είναι ίδιο το κοινό, άρα πάντα θα γίνεται κάτι άλλο.
Kαλησπέρα κι από μένα!Κι εγώ είμαι από τους τυχερούς,που μπόρεσαν να δουν τη συγκεκριμένη παράσταση στη Θεσσαλονίκη!Εκτός από το χιούμορ που βγάζει και το γέλιο που ρίχνεις,το ότι κάθε παράσταση είναι εντελώς διαφορετική,εξελίσσεται διαφορετικά,ανάλογα με τη σύσταση και την ιδιοσυγκρασία του κοινού που παρακολουθεί.Ακόμα κι αν ο δολοφόνος είναι ο ίδιος,η παράσταση ποτέ δεν είναι η ίδια…
Πολύ καλή η επιλογή σας,Στελίτσα μου!Μακάρι να τα καταφέρετε και να την ξαναδείτε,για να έχετε και μέτρο σύγκρισης!Για το συγκεκριμένο φαγάδικο,νομίζω ότι έχω ακούσει ( αν είναι αυτό που έχω κατά νου )…Έχω ακούσει ότι έχει απίστευτο φαί και μοναδικά σάντουιτς….Για κακή εξυπηρέτηση δεν έχω ακούσει κάτι….Απλά έχω μια απορία.Αφού ήταν τόσο χάλια η εξυπηρέτηση,σας αγνοούσαν και όλοι νευριάζατε,γιατί δεν σηκωνόσασταν να φύγετε? Ίσως αν το έκαναν όλοι κάποιες φορές αυτό,η εξυπηρέτηση να μην παρέμενε κι άλλες φορές τόσο άσχημη….
Νατάσσα,πολύ θα ήθελα ο άντρας μου να μου κάνει τόσο όμορφες εκπλήξεις!Να δείχνει με τέτοιους τρόπους πόσο με νοιάζεται!
Προς το παρόν,το κάνει,αλλά έχω ακούσει ότι με το γάμο δυσκολεύουν τα πράγματα…Ευτυχώς,για μένα αυτό αργεί πολύ…Να χαίρεσαι την οικογένειά σου,φίλη μου!Πάντα τέτοιες εκπλήξεις!