Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Όποτε έρχεται η Γιωργία στην Αθήνα προσπαθούμε να κανονίσουμε και σεμινάριο τούρτας για τον κόσμο που το ζητάει.

Έτσι και τώρα κανονίστηκε να κάνουμε 2 σεμινάρια, ένα για αρχάριους και ένα για προχωρημένους.

Ήταν μια πολύ κουραστική μέρα, γιατί ξεκινήσαμε στις 9.30 το πρωί και τελειώσαμε στις 7.30 το βράδυ. Και σχεδόν όλες αυτές τις ώρες ήμασταν όρθιες, φτιάχναμε, πλέναμε, μιλάγαμε, δείχναμε… Όμως ήταν μια πολύ ωραία κούραση. Το ευχαριστηθήκαμε! Και όταν στο τέλος του δεύτερου σεμιναρίου είδαμε όλες τις τούρτες στη σειρά, ήταν μια μεγάλη ικανοποίηση.

(η φωτογραφία είναι της τσάντας που φτιάξαμε με το κέικ που είχαμε ετοιμάσει. Είχα ξεχάσει τη φωτογραφική μου και την έβγαλα με το κινητό. Πάλι καλά…)

Ήταν και ο Κωνσταντίνος και τα παιδιά εκεί μέχρι λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο σεμινάριο. Βρήκαν και οι τρεις τους καλή παρέα και πέρασε η ώρα ευχάριστα. Ειδικά η Ιωάννα, παρότι θα έφευγε για να πάει στο πάρτυ της κολλητής της, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ και δεν ήθελε με τίποτα. Βέβαια είχε κοτσάρει ποδιά, είχε πάρει ζαχαρόπαστα και έπαιζε με την παρέα της 🙂 Οπότε που να θέλει να φύγει.

Έφυγαν για Καλαμάτα, εμείς μείναμε να συνεχίσουμε και το βράδυ επιστρέψαμε κουρασμένες να ετοιμάσουμε βαλίτσες για Κύπρο. Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη μέρα 🙂

Και βέβαια ένα από τα καλύτερα κομμάτια ήταν οι οικοδεσπότες μας, χωρίς τους οποίους δε θα γινόταν τίποτα. Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας και χαίρομαι αφάνταστα που φάνηκε πως ταιριάζουν και τα μικρά μέλη των οικογενειών μας 🙂 Και ελπίζω την άλλη φορά να είμαστε περισσότεροι 😉