Μετά από 6 μέρες γεμάτες φαγητό, νέες γεύσεις, πολύ μπλα μπλα, λίγη δουλίτσα, πολύ γέλιο, βόλτες και ξανά πολύ γέλιο ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Την τελευταία μέρα δε γινόταν να φάμε τίποτα. Νομίζω πως το στομάχι έχει ένα όριο. Μετά διαμαρτύρεται τόσο που δε σε αφήνει να συνεχίσεις 🙂 Έτσι για μεσημεριανό το Σάββατο φάγαμε μια περιποιημένη φρουτοσαλάτα!
(το χαρουπόμελο πάνω στη μπανάνα ήταν απλά τέλειο…)
Όμως έχω ένα καινούριο (περίπου) να σας δείξω. Κάτι καρύδια που σε εμφάνιση διαφέρουν κάμποσο από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Είναι μακρόστενα και λεία. Σε γεύση όμως διαφέρουν ελάχιστα, ίσως και καθόλου από τα συνηθισμένα:
Ευχαριστώ πολύ τον Κωνσταντίνο που με έστειλε, την οικογένεια που με φιλοξένησε, την κυρία Σταρούλα για τις τρομερές ιστορίες, τον καφέ και το φαγητό της και βέβαια τη Γιωργία για τις τόσες υπέροχες μέρες!
ΧΑΧΑ, πού είναι η ευχαριστίες στον σκηνοθέτη???
;-ΡΡΡ
Pecans (πίκανς) λεγονται αυτα τα καρυδια. Ειναι αμερικάνικης προελευσεως. Μοιαζουν πολυ με τα δικα μας αλλα νομιζω μπορεις να καταλαβεις τη διαφορα. Ενα απο τα κλασικα γλυκα που χρησιμοποιουνται ειναι το pecan pie.
Χμμ Pecans ε; Είχα ακούσει τη λέξη αλλά δεν ήξερα ότι ήταν αυτά. Στην Κύπρο δε τα λένε έτσι… Την επόμενη φορά λοιπόν θα δοκιμάσουμε και pecan pie!!!