Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήμασταν με τα κοντομάνικα και τώρα κατέβασα τα βαριά χειμωνιάτικα για να πάμε να περάσουμε ένα σαββατοκύριακο στα χιόνια.
Όλη η εβδομάδα είχε κυλήσει σε φρενήρεις ρυθμούς. Πολλή δουλειά και για τους δύο. Από το πρωί ως το βράδυ. Όταν αναφέρθηκε λοιπόν η δυνατότητα να περάσουμε ένα σαββατοκύριακο παίζοντας χιονοπόλεμο, αρπάξαμε την ευκαιρία άμεσα! (όχι ότι λέμε και συχνά όχι σε εκδρομές δηλαδή…) Μέχρι τελευταία στιγμή πιστεύαμε πως η υπόσχεση για χιόνια δε θα έβγαινε αληθινή, αφού την Παρασκευή είχε ήλιο και καλοκαιρία. Έτσι έφτιαξα και μια τουρτίτσα με έναν χιονάνθρωπο για να είμαστε σίγουροι πως θα δούμε έναν (έστω και με ζαχαρόπαστα χαχα). Όμως διαψευστήκαμε με τον καλύτερο τρόπο!
Σάββατο πρωί πρωί ξεκινήσαμε. Στην Καλαμάτα είχε ήλιο, αλλά με δόντια. Το ένιωθες στο πρόσωπό σου το κρύο και τον χιονιά, αν και φυσικά χιόνι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα! Τα παιδιά ψιλογκρινιάζανε που ξεκινήσαμε νωρίς και έχασαν τον ύπνο τους, αλλά το ξεχάσανε πολύ σύντομα πρώτον γιατί τους διάβασα στο δρόμο το Χόμπιτ και δεύτερον γιατί όταν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς Τρίπολη, ξεκινήσαμε να βλέπουμε και χιόνια. Ενθουσιαστήκαμε όλοι. Σα μικρό παιδάκι αισθανόμουν! Τα χιόνια δεν ήταν πολλά εκεί, αλλά εμάς μας φαίνονταν σούπερ! Σταματήσαμε φυσικά και παίξαμε λίγο χιονοπόλεμο, έτσι για να πιάσουμε λίγο χιονάκι!
Όταν φτάσαμε στο σπίτι του Χρήστου που θα μας φιλοξενούσε καταλάβαμε πως το χιόνι που είδαμε πριν ήταν… τίποτα! Είχαμε βρεθεί σε χιόνια ξανά, αλλά όχι σε τέτοιο πράγμα! Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να το πει χιονοθύελλα αυτό που αντιμετωπίσαμε, αλλά σίγουρα έτσι έμοιαζε! Πολύ χιόνι και πολύς αέρας. Χοροπηδάγαμε όλοι από χαρά! Και βέβαια η χαρά ήταν διπλή γιατί όχι μόνο είχαμε χιόνια, αλλά είχαμε και καλή παρέα!
Η οικογένεια του Χρήστου μας υποδέχτηκε και μας αγκάλιασε με πολύ αγάπη. Για άλλη μια φορά γνωρίζουμε υπέροχους ανθρώπους και κάνουμε καλούς φίλους μέσα από το “απρόσωπο” ίντερνετ.
Περάσαμε κάτι παραπάνω από καταπληκτικά. Το Σάββατο δε μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά, μια που έξω λυσσομανούσε ο χιονιάς (καλό ε; ) Φυσικά τα παιδιά δεν κρατιόντουσαν και βγήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού όπου δε θα είχαμε το φόβο να μας έρθει κανα κλαδί με τον αέρα στο κεφάλι και παίξαμε χιονοπόλεμο.
Τα παιδιά, παρότι είχαν κάποια διαφορά ηλικίας, κατάφεραν να συνυπάρξουν αρμονικά και να παίξουν καλά. Και όταν στο τέλος ξεράθηκαν στον ύπνο, το ρίξαν στο παιχνίδι τα μεγάλα παιδιά! Μπιρίμπα μέχρι τις 3.30 το πρωί, μεζεδάκια, κρασάκι και άφθονο γέλιο. Και το πρωί συνεχίσαμε την παρτίδα μας μέχρι να έρθουν και οι άλλοι που περιμέναμε, δηλαδή η Άσπα με τα κορίτσια της. Κακοπέραση δηλαδή… 🙂 Η οποία συνεχίστηκε, αφού πλέον όλα τα παιδιά βγήκαν έξω για τον χιονοπόλεμο. Ο καιρός ήταν σαφώς καλύτερος, με ένα σχετικό ήλιο και καθόλου αέρα. Τα χιόνια είχαν μειωθεί αισθητά, αλλά και τον πόλεμο τον κάναμε, και τα αγγελάκια φτιάξανε στο χιόνι και χιονάνθρωπο βέβαια!
Μπήκαμε στο σπίτι και αλλάξαμε. Ούτε χιονοδρομικό καταφύγιο να ήταν το σπίτι του Χρήστου μετά την πρωινή εξόρμηση στα χιόνια! Γέμισε ο τόπος γαλότσες, γάντια, κασκόλ και ρούχα που απλώθηκαν στα καλοριφέρ να στεγνώσουν. Τα πιτσιρίκια εξαφανίστηκαν για να παίξουν και η εκδρομή μας τελείωσε σαν τις περιπέτειες του Αστερίξ: με ένα μεγάλο τσιμπούσι!
Περάσαμε τέλεια, αγαπήσαμε την υπέροχη οικογένεια με τα παιδιά όλο νάζι και ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε σύντομα! Άλλωστε χρωστάμε μια ρεβάνς….
Υπέροχα Στέλλα .. φαντάζομαι τη χαρά που θα είχαν τα πιτσιρίκια !!
Και εγω σαν άλλο πιτσιρίκι .. περιμένω να παμε τα Χριστούγεννα στο χωριο για να δω και να πιάσω λίγο χιόνι.
Να είσαστε καλά και να το ξανακάνετε !!!
Τι ωραίο να κρατάνε άλλοι ημερολόγιο για σένα! :p
ήταν ένα απίθανο Σαββατοκύριακο! Νιώσαμε και μεις σα να είμαστε σε εκδρομή μαζί σας!
Και τώρα μας περιμένει η Καλαμάτα να κάνουμε κανα μπανάκι να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας! 😀
O μικρός πάντως κάνει συνέχεια αναφορές στην Ιωάννα (δεν θα αποκαλύψω παραπάνω… χαχαχα) ενώ ο Γιώργος λέει ότι πρέπει να έρθουμε να σας δώσουμε το κουτί από τα Lego που ξέχασε ο Γιώργος σπίτι! 😉
Και η δε Κατερίνα… αφου με ενημέρωσε για το ποστ σας πριν το δω εγω!!!! μετά μου ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει site!
Άσε που ξαναεμφανίστηκε η τράπουλα μετά από χρόνια στο τραπέζι!
Κοσμογονίες!
conn πράγματι κι εμείς σαν πιτσιρίκια κάναμε με τα χιόνια 🙂
Χρήστο και για βαρκάδα, και για μπάνιο και για ηλιοθεραπεία θα σας πάμε. ΑΝ τώρα (αν λεμε) έχει λίγη ψυχρούλα και δεν τα καταφέρουμε, δεν πειράζει, έχουμε πολλές ελιές για μάζεμα, θα σας χώσουμε λιγάκι στα χωράφια να ζεσταθείτε εκεί 😀
Ώστε η Κατερίνα είδε το ποστ πρώτη; να δει και τις φωτογραφίες πες της τις προηγούμενες 🙂 Και θα κάνει σάιτ;;; Αλήθεια; Έτσι μπράβο Κατερίνα! Ό,τι συμβουλές θέλεις, εδώ! Και που είσαι; εξασκήσου στην μπιρίμπα να τους φάμεεεεεε.
Ελπίζω να ακούσετε τον Γιώργο σύντομα και να έρθετε, γιατί ξερετε… του λείπει πολύ το κουτί του δικού μας Γιώργου και πρέπει οπωσδήποτε να το επιστρέψετε!!!
Ζηλεύωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!
Και για να καταγραφεί (στην ιστορία) ο ξεκαρδιστικός μου διάλογος με το Γιώργο. Με πλησιάζει έχοντας πίσω από την πλάτη κρυμμένη μία χιονόμπαλα. Με γλυκιά φωνή και μιλώντας στον πληθυντικό με ρωτάει:
«Αλήθεια, ξέρετε πώς είναι να σας τρίβουν χιόνι στη μούρη;»
Χαχαχα… Αλήθεια ποια είναι η σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση;