Τελευταία φορά που είχα γράψει για την πρόοδο που έχει κάνει ο Γιώργος μετά το πρόγραμμα Davis που παρακολουθήσαμε τον Σεμπτέμβριο ήταν στα γενέθλιά του και το είχα κάνει πολύ επιγραμματικά. Τώρα που πήραμε τους πρώτους βαθμούς στο σχολείο και έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, είναι ώρα να τα πω λίγο πιο αναλυτικά.
Θα κάνω μια ανακεφαλαίωση του τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Ο Γιώργος έχει δυσλεξία, σχετικά ελαφριάς μορφής βέβαια και για την ακρίβεια μια μορφή που λέγεται δυσγραφία. Δηλαδή αντιμετωπίζει πρόβλημα συγκεκριμένα με την γραφή, ορθογραφία και ανάγνωση. Ξεκίνησε γράφοντας όλο το κείμενο ενωμένο, χωρίς κενά, με γράμματα που δε μπορούσε ούτε ο ίδιος να διαβάσει, κανένα γράμμα δεν πάταγε στη γραμμή, ήταν χωρίς τόνους και βέβαια εντελώς ανορθόγραφα. Ήξερε όλους τους κανόνες γραμματικής καλύτερα από καθε άλλο παιδί στην τάξη του, αλλά όταν του ζητούσες να γράψει μια λέξη, στην έλεγε σωστά και την έγραφε λάθος. Μέχρι και το όνομά του. Η ανάγνωσή του ήταν αργή και μάντευε πολλές λέξεις, συχνά λανθασμένα, οπότε τον δυσκόλευε πολύ. Ήταν πολύ κλειστός χαρακτήρας, χωρίς φίλους, και χωρίς καμία αυτοπεποίθηση.
Μέχρι και την τρίτη δημοτικού κάναμε μάχες ολόκληρες για το διάβασμά του γιατί αργούσε υπερβολικά και βέβαια η αντιγραφή και η ορθογραφία του ηταν μαύρα χάλια και εμείς δεν ξέραμε τι τρέχει. Το θέμα του χαρακτήρα νομίζαμε πως οφείλεται… στον χαρακτήρα του και ποτέ δεν συνδιάσαμε το σχολείο με τα υπόλοιπα.
Στη δευτέρα δημοτικού μας είχε μιλήσει η δασκάλα του για δυσλεξία, αλλά είχε πει πως είναι ακόμα μικρός. Όταν μας μίλησε και η δασκάλα στην τρίτη, αποφασίσαμε να το ψάξουμε. Μας πρότειναν -ευτυχώς για μας- το Παίδων, όπου στο Χωρέμειο Ερευνητικό Εργαστήριο του «Αγία Σοφία» γίνεται πολύ καλή δουλειά με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Τον εξέτασαν, μας μίλησαν, μας πρότειναν κάποια πρώτα βήματα. Για ένα χρόνο έκανε έξτρα μαθήματα με την διευθύντρια του σχολείου και είχε μεγάλη πρόοδο. Τα γράμματά του έφτιαξαν και η αυτοπεποίθησή του ανέβηκε. Άλλαξε ο χαρακτήρας του και άρχισε να έχει φίλους, να καλεί παιδιά στο σπίτι. Λίγους μεν, αλλά καλούς.
Όμως φτάσαμε σε σημείο που δεν μπορούσε ούτε η διευθύντρια να τον βοηθήσει άλλο. Στο Παίδων δεν ξέραν τι άλλο να προτείνουν, πήγαμε και από το ΚΕΔΔΥ και μας είπαν πως παρουσιάζει στοιχεία δυσλεξίας και στο γυμνάσιο (εφόσον συνεχίσει να έχει πρόβλημα) θα μας έδιναν χαρτί απαλλαγής από τα γραπτά.
Εμείς όμως δε θέλαμε να το αφήσουμε έτσι. Μετά από ψάξιμο πήγαμε στην Θεανώ Παναγιωτοπούλου και παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα Davis. 5 μέρες εκεί και μετά μας πήρε άλλους 2 μήνες στο σπίτι, καθημερινής εξάσκησης. Φαντάζομαι πως κανονικά θέλει περισσότερο χρόνο, αλλά ο Γιώργος το αγκάλιασε αυτό το πρόγραμμα, το έκανε δικό του με πολύ γοργούς ρυθμούς. Η κυρία Θεανώ τον έμαθε να ελέγχει το σώμα και το μυαλό του. Τον έμαθε να συγκεντρώνεται και να επαναφέρει τον εαυτό του στην πραγματικότητα.
Δεν το πίστευα ότι θα λειτουργήσει τόσο καλά και τόσο γρήγορα. Κι όμως έγινε.
Είχαμε βοήθεια βέβαια και από το σχολείο. Εξηγήσαμε στη δασκάλα του τι προσπαθούμε να κάνουμε και συνεργάστηκε άψογα μαζί μας. Αυτό το μήνα πήραμε βαθμούς και μίλησα μαζί της για την πρόοδο του Γιώργου. Είχε να μου πει λοιπόν τα εξής: στην ανάγνωση δεν έχει κανένα πρόβλημα (βέβαια στην Πέμπτη δεν κάνουν πλέον ανάγνωση, μιλάει για οτιδήποτε διαβάζει στην τάξη). Στην ορθογραφία έχει κάνει τέτοια πρόοδο που πλέον τον βαθμολογεί. Μέχρι τώρα έκανε σχεδόν όλες τις λέξεις λάθος, ενώ πλέον κάνει 4-5 λάθη μόνο, κάτι που θα μπορούσε να κάνει οποιοδήποτε παιδί. Μα και στη συγκέντρωση έχει κάνει πρόοδο, καθώς ενώ πριν χρειαζόταν να τον “επαναφέρει” στην πραγματικότητα 2-3 φορές τη μέρα, τώρα μπορεί να περάσουν και 2 εβδομάδες και παραπάνω, χωρίς να πάει… στην κοσμάρα του.
Το παιδί έχει αλλάξει εντελώς. Δεν είναι μόνο η πρόοδος στο σχολείο. Είναι και οι ικανότητες οι σωματικές, είναι και ο χαρακτήρας. Έχει πλέον τρομερή αυτοπεποίθηση, τα καταφέρνει καλύτερα στη γυμναστική, στο ποδήλατο, σε λεπτοδουλειές. Δε βαριέται τόσο τα μαθήματα, διαβάζει εντελώς μόνος χωρίς να ξεχνάει τα μισά. Ευχαριστιέται την ανάγνωση (αυτό τον καιρό διαβάζει το Έραγκον). Δεν καθυστερεί, δεν έχουμε φωνές, δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που χρειάστηκε να του πούμε δεύτερη φορά κάτι (παλιά το “Γιώργο βάλε τα παπούτσια σου” πχ θα μπορούσαμε να το πούμε και 10 φορές πριν συνειδητοποιήσει τι του λέμε και το κάνει). Δεν χάνεται στον κόσμο του. Αυτό και μόνο μου φαίνεται απίστευτο…
Σκέφτομαι τώρα όλα αυτά που περνάγαμε και κάναμε πριν 1-2 χρόνια και μου φαίνεται πως μιλάω για άλλο παιδί. Όταν ακούμε για δυσλεξία, σκεφτόμαστε κατευθείαν τα μαθήματα. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Και πολλές φορές οι γονείς νομίζω δεν καταλαβαίνουν το πόσο μεγάλο μέρος του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του παιδιού οφείλεται στη δυσλεξία. Εμείς δεν ξέραμε πως ο κλειστός χαρακτήρας ήταν μέρος αυτού. Δεν ξέραμε πόσο λίγη αυτοπεποίθηση είχε. Κουνάω το κεφάλι μου όταν διαβάζω τώρα πως τότε πίστευα ότι είχε πολύ. Δεν είχε καθόλου, είχε πολύ κακή άποψη για τις ικανότητές του κι εγώ δεν το είχα καταλάβει… Δεν είχαμε καταλάβει πως δεν μπορούσε να διαβάσει πιο γρήγορα ή πιο σωστά. Δεν είχαμε καταλάβει πως δεν έφταιγε αυτός αν αργούσε ή δεν άκουγε με την πρώτη. Δεν έφταιγε αν είχε φτάσει 9 χρονών και δεν μπορούσε να δέσει τα κορδόνια του ή να πιάσει τη μπάλα που του πέταγες.
Και τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει. Έχουμε ένα χαρούμενο, ευτυχισμένο παιδί. Σίγουρα είναι πιο ευαίσθητος χαρακτήρας από άλλα παιδάκια, είναι λίγο πιο κλειστός, δεν θα σου ανοιχτεί εύκολα να πει τα συναισθήματά του ή τι τον πειράζει. Αλλά είναι μέσα σε φυσιολογικά πλαισια αυτό.
Έχει δρόμο ακόμα μπροστά του. Και η ανάγνωσή του μπορεί να βελτιωθεί και η γραφή του. Πρέπει να γίνει καλύτερος στην ορθογραφία, να είναι πιο συγκεντρωμένος όταν κάνει τα μαθήματα του, να μπορεί καλύτερα να μεταφέρει τις σκέψεις του στο χαρτί. Και να τα κάνει αυτά χωρίς να το σκεφτεί ή να το προσπαθήσει. Όμως πιστεύω πως έχει μπει σε ένα δρόμο και μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα.
Αυτό που έκανε η Θεανώ για τον Γιώργο είναι πραγματικά ανεκτίμητο. Θέλει προσπάθεια, θέλει να το πάρεις απόφαση, να ξέρεις πως θα δουλέψεις, θα χρειαστεί να αφιερώσεις χρόνο καθημερινά, όμως δουλεύει. Ελπίζω πως στον ενάμιση χρόνο που μας μένει για το γυμνάσιο θα έχει γίνει ακόμα μεγαλύτερη πρόοδος και δε θα χρειαστεί να πούμε τίποτα ξανά για αυτό 🙂
Dyslexia, EAT OUR DUST!!!
:-PPPPP
Τί ωραία όταν οι εικόνες στο μυαλό του παιδιού σου, μετατρέπονται σε γράμματα…
😉
Χαίρομαι πάρα πολύ με την πρόοδο του Γιώργου…και εις ανώτερα !!
Ειναι ενα πολύ τυχερό παιδί που έχει γονείς εσάς και δεν τον αφήσατε στην τύχη του !!! Μπράβο !!
Πρώτα απ’ όλα μπράβο. Στον Γιώργο για τη δύναμη του, και σε εσάς που δεν φοβηθήκατε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, τα πράγματα μόνο να βελτιώνονται.
Με μητέρα νηπιαγωγό, έχω ακούσει αρκετές ιστορίες, για γονείς που δεν το παραδέχονται (“Σιγά μην έχει το δικό μας το παιδί πρόβλημα, απλώς είναι πολύ άτακτο”), και πως ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να απευθυνθείς σε ειδικούς. Το θέμα είναι, αν είσαι μακρυά από μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα), πόσο εύκολο είναι να βρεις αυτούς τους ειδικούς, ή ακόμη και γίνει σωστή διάγνωση…
καλησπέρα είμαι η Βίκυ, έχω 3 παιδιά και ένα από αυτά ο μεγαλύτερος μου 10 χρονών παρουσιάζει αρκετά σημάδια δυσλεξίας. Τον ψάχνω από 1,5 χρονών γιατί και η κίνηση του ήταν αργή. θα ήθελα να μάθω αν μου το συστήνεις ανεπιφύλακτα το πρόγραμμα γιατί είμαι σε αυτή τη φάση τώρα. Έχω επικοινωνήσει με την κυρία Θεανώ αν και τα λεφτά είναι παρα πολλά. Ευχαριστώ!
Καλημέρα Βίκυ.
Εγώ θεωρώ πως ήταν ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που κάναμε ποτέ για το παιδί μας. Σε μας δούλεψε πάρα πολύ καλά και είχαμε αποτελέσματα που δεν περίμενα ποτέ.
Σου έστειλα ένα μαιλ με περισσότερες λεπτομέρειες. Αν θελήσεις κάτι άλλο, περισσότερες διευκρινήσεις ή οτιδήποτε, στείλε μου ένα μαιλ κι εσύ.
Καλή συνέχεια!
Γειά σας! Είμαι η Εύα. Συγχαρητήρια στο γιό σας και σε σας για την πρόοδο του.Θα ήθελα, αν μπορείτε να μου πείτε αν η μέθοδος DAVIS βοηθά στη διάσπαση προσοχής, πόσο κοστίζει, πόσο διαρκεί και αν γίνεται από απόσταση. Σας ευχαριστώ, καλό πάσχα.
Καλημέρα Εύα.
Δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά στην ερώτησή σου, μια που δεν το έχω αντιμετωπίσει. Σου προτείνω να πάρεις ένα τηλέφωνο στην κυρία Παναγιωτοπούλου (πήγαινε από τον σύνδεσμο που έχω στο ποστ) να σου λύσει όλες τις απορίες.
Πάντως από απόσταση δε γίνεται η μέθοδος αυτή…
“Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά” Σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση.