Liveship Trader’s Trilogy – Robin Hobb
Ναι τα τέλειωσα και τα τρία βιβλία. Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον/την Thornbane που με προέτρεψε να τα διαβάσω. Είχα τις αμφιβολίες μου αλλά διαψεύστηκαν εντελώς. Όχι απλώς μου άρεσαν, με ενθουσίασαν και δεν μπορούσα να σταματήσω να τα διαβάζω.
Η τριλογία αυτή μου άρεσε πολύ περισσότερο από την τριλογία Farseer. Είχε περισσότερη δράση, καλύτερους χαρακτήρες, λιγότερα κλισέ. Εδώ δεν είχαμε έναν ήρωα που σώζει τον κόσμο παρά τις αντιξοότητες κλπ κλπ και αυτό φυσικά μου άρεσε πολύ.
Λίγα λόγια είχα πει στο πρώτο βιβλίο, το Ship of Magic. Υπάρχουν δυο ακόμα βιβλία μετά, το The Mad Ship και το Ship of Destiny. Η ιστορία εξελίσσεται, οι χαρακτήρες του βιβλίου αλλάζουν, ωριμάζουν, προσαρμόζονται. Και στο τέλος του τρίτου βιβλίου, τίποτα δεν είναι ίδιο όπως ήταν στο πρώτο. Ούτε οι χαρακτήρες, ούτε οι δυνάμεις, ούτε οι πόλεις, ούτε οι θάλασσες ακόμα.
Η δράση δε σταμάτησε λεπτό. Οι καλύτερες στιγμές ήταν όταν μου ερχόταν μια αναλαμπή και ξαφνικά ήξερα τι σχέση είχε κάτι με την προηγούμενη τριλογία 🙂 Δε θέλω να πω πολλά γιατί πραγματικά η έκπληξη αξίζει όλα τα λεφτά, αλλά όταν πήρα χαμπάρι τι πραγματικά γίνεται, με έτρωγε η γλώσσα μου να το πω στον Κωνσταντίνο (πράγμα που δεν έκανα βέβαια γιατί τώρα όπως καταλαβαίνετε δε θα βρισκόμουν εδώ αν το είχα κάνει 😛 😛 )
Συνεχίζω ακάθεκτη με την τριλογία The Tawny Man κι ελπίζω πραγματικά να μην με απογοητεύσει (αν και ήδη με ξένισε λιγάκι που γύρισα στους προηγούμενους χαρακτήρες και τον Fitz και άφησα τους άλλους πίσω, αλλά θα συνηθίσω ξανά 🙂 )
Γούστα είναι, δε λέω αλλά ένα flame κάνει πάντα καλό:
Η Farseer τριλογία ήταν σαφώς ανώτερη από το Livesheep. Τα διάβασα πριν 10-12 χρόνια και ακόμα μου έχουν μείνει όλοι οι χαρακτήρες (Fitz, Burrich, Shrewd και φυσικά ο Fool) και η υπόθεση. Τα βιβλία ήταν μαγικά.
Αντίθετα το Liveship ήταν αδιάφορο. Δε θυμάμαι τίποτα & κανέναν. Μόνο η σύνδεση των ιστοριών μου άρεσε.
Μα φυσικά είναι γούστα! Και γι αυτό υπάρχουν τόσα και τόσα βιβλία και συγγραφείς για να τα καλύπτουν όλα 🙂
Ήμουν σίγουρος ότι θα σου αρέσει τόσο (το κόλλημά σου το περνάει αυτή τη στιγμή η γυναίκα μου και το είχα περάσει και εγώ ). Ο τρόπος που ξετυλίγει η Hobb την ιστορία και οι αναφορές στην πρώτη τριλογία είναι όντως εκπληκτικές. Η Tawny Man τριλογία είναι λίγο ποιο “βραδυφλεγής” αλλά μόλις πάρει μπροστά γίνεται παρανάλωμα του πυρός!!!!
Τελικά το Σύμπαν μάλλον δεν είναι τον Elderling έτσι? 😉
AC: Πρόκειται για εννιαλογία μοιρασμένη σε 3 τριλογίες. Ο τρόπος που “τρως τις σφαλιάρες” κάθε φορά που σε μια άσχετη (φαινομαινικά) ιστορία επιλύονται θέματα και ερωτήματα της προηγούμενης είναι μοναδικός. Δεν νομίζω ότι μπορώ να συγκρίνω τις τριλογίες αλλά αν έπρεπε μάλλον η πρώτη υστερεί (λίγο) σε σχέση με τις άλλες δύο.
Pingback: The Tawny man trilogy | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα