Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μετά από μια εβδομάδα ετοιμασιών ήρθε το Σαββατοκύριακο 🙂

Το Σάββατο είχαμε σεμινάριο, οπότε η μέρα ξεκίνησε πολύ νωρίς. Ευτυχώς είχαμε μόνο ένα αυτή τη φορά και το μεσημεράκι γυρίσαμε σπίτι. Όχι ότι ξεκουραστήκαμε φυσικά! Φάγαμε και ξεκινήσαμε γρήγορα γρήγορα για το Μουσείο Σοκολάτας. Φαντάστηκα πως θα έχει πολύ κόσμο μια που το διαφήμιζαν σαν κάτι που θα λειτουργήσει μόνο αυτό το σαββατοκύριακο, αλλά δεν περίμενα πως μέσα στο καταμεσήμερο Σαββάτου θα είχε ΤΟΣΟ κόσμο. Μπορεί να ήταν και χίλια άτομα που περίμεναν απ’ έξω μέσα στο κρύο! Μιλάμε για 4 τετράγωνα ουρά κόσμου που τουρτούριζε και περίμενε να μπει μέσα! Και βέβαια δεν περιμέναμε. Ούτε καν βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Όπως ήμασταν γυρίσαμε πίσω.

Στο σπίτι κάναμε τις τελευταίες ετοιμασίες για την επόμενη μέρα, τα δωράκια που θα δίναμε κλπ και πέρασε η ώρα. Το απόγευμα εγώ η Γιωργία και η Ιωάννα περάσαμε από το σπίτι της Κωνσταντίνας που ήταν μαζεμένες κάμποσες φίλες από το σάιτ και γινόταν χαμός! Ένα μικρό δείγμα του πόσο καλά θα περνάγαμε την επόμενη μέρα 🙂 Μα είναι τόσο ωραίο να βλέπεις κόσμο που δεν είχε συναντηθεί ξανά να είναι μαζεμένος και να γελάει και να φέρεται σα να ήμασταν όλες παρέα από το σχολείο!

Το βραδάκι περάσαμε μια βόλτα από το σπίτι του Χρήστου, έτσι για να τελειώσει καλά η μέρα, να γελάσουμε και λίγο βρε παιδί μου, που δεν είχαμε γελάσει μέχρι τότε 😛 Κρασάκι, πίτσα και τέλεια παρέα. Αυτο το “αααα” και το “ουουου” (ξέρεις εσύ ε; 🙂 ) μας έχουν μείνει και γελάμε ακόμα!

Την Κυριακή το πρωί κόψαμε τούρτα για τη μανούλα μου (δεύτερη χρονιά που το κανονίζουμε έτσι. Λέμε να το κάνουμε παράδοση 🙂 ). ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!

Μετά βουρ για το μεζεδοπωλείο που ήταν κανονισμένη η συνάντηση. Δε θα πω πολλά, θα φτιάξω ένα άρθρο εκεί, με φωτογραφίες κλπ και θα βάλω λινκ όταν είναι έτοιμο. Θα πω πως δεν κάθησα σχεδόν καθόλου, έβλεπα τόσα φαγητά μπροστά μου και δεν μπορούσα να φάω τίποτα -που να πάει κάτι κάτι από το άγχος και το τρέξιμο- , πέρασα όμως υπέροχα! Και γέλασα και χόρεψα και πάνω απ’ όλα ευχαριστήθηκα πάρα πολύ γιατί όλα πήγαν καλά, η εκδήλωση είχε πολύ μεγάλη επιτυχία, ο χώρος γέμισε και -θέλω να πιστεύω πως- όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι. Και κατάφερα να μην ξεχάσω τίποτα! Η Ιωάννα πήγε σε παιδικό πάρτυ και πέρασε τέλεια όσο ήμασταν εμείς εκεί και ο Γιώργος έμεινε μαζί μας για να δει την κυρία Θεανώ. Όλοι περάσαμε φανταστικά.

Φύγαμε κατά τις 5 το απόγευμα και τα πόδια μου πόναγαν τόσο πολύ που δε μπορούσα να περπατήσω… Γενικώς είμαι εξαιρετικά κουρασμένη και σήμερα αισθάνομαι πως το μυαλό μου είναι γεμάτο άχυρα (όχι μην πείτε πως πάντα έτσι είναι… Γιωργία σε σένα το λεω 🙂 ) και δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω…

Χρειάζομαι λίγο ύπνο, αλλά δεν πειράζει! Η ευχαρίστηση είναι τεράστιααααα.