Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η Ιωάννα μας.

Ένα τόσο δα μικρούλι κοριτσάκι, με ξανθές κοτσίδες, τεράστια σκούρα μάτια και μεγάλο χαμόγελο.

Θέλει πάντα να βοηθάει στις δουλειές, το μαγείρεμα, το πλύσιμο, αρκεί να μην είναι δικές της δουλειές. Το δωμάτιό της δεν το συμμαζεύει ποτέ, αλλά είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει σε ό,τι δικό σου της ζητήσεις.

Θα πει πάντα ναι στις βόλτες. Ακόμα και αν δεν της προτείνεις να έρθει μαζί σου, η Ιωάννα θα δει ότι ετοιμάζεσαι και πριν καταλάβεις κάτι, έχει ντυθεί, έχει φορέσει παπούτσια και σε περιμένει στην πόρτα.

Είναι φοβερά πεισματάρα και δεν πρόκειται να της αλλάξεις γνώμη με τίποτα. Αν όμως δει τα σκούρα, πως της λες κάτι και σίγουρα δεν πρόκειται να κερδίσει αυτή, τότε θα αλλάξει αυτό που λέει και χωρίς να σου πει πως έχεις δίκιο ή πως συμφωνεί με αυτά που της λες, τα λέει έτσι ώστε να φανεί πως αυτή αυτό που λες και εσύ έλεγε τόσην ώρα. Απλώς εσύ κατάλαβες λάθος! Επίσης ό,τι και αν της πεις, αν αυτή θέλει να κάνει κάτι άλλο, θα το κάνει.
Πιστεύει πως δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει ο αδερφός της και να μην μπορεί να το κάνει και αυτή (για να πω την αλήθεια σε κάποια πράγματα τα καταφέρνει και καλύτερα). Αυτός είναι και ο λόγος που έχει μάθει να γράφει και να διαβάζει από τόσο μικρή.

Είναι λεπτολόγα και ό,τι κάνει θα το προσέξει πολύ. Τα γράμματα που γράφει είναι μικρά και στρωτά, οι ζωγραφιές της προσεγμένες και γενικά με ό,τι και αν καταπιαστούν αυτά τα μικρά χεράκια, θα το κάνουν με λεπτομέρεια. Όλοι είχαν εντυπωσιαστεί πέρισυ με το πως χειριζόταν το ψαλίδι (αγαπημένη της ασχολία το κόψιμο). Μέχρι και μια σπείρα που είχε ζωγραφίσει η Δήμητρα έκοψε, όλη πάνω στη γραμμή.

Βλέπει πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων και πιστεύει πως για όλα υπάρχει λύση. Δεν πρόκειται ποτέ να στεναχωρηθεί που κάτι δικό της χάλασε, ας πούμε. Ή θα το φτιάξουμε ή θα πάρουμε άλλο, ή στην τελική, δεν το χρειαζόταν κιόλας!

Αγαπάει πολύ τον αδερφό της και όλο του λέει “Γιωργάκη μου”. Αλλά είναι και λίγο σκυλίτσα και δεν χαρίζει κάστανα. Αν την πειράξει, θα τις φάει κιόλας (ή στην καλύτερη περίπτωση θα ακουστούν τσιρίδες σε όλο το σπίτι)!

Είναι επίσης και καρφί και αμέσως θα σου πει “ο Γιώργος το έκανε”. Εγώ πάντα απαντάω “σε ρώτησα;”, γιατί δεν θέλω να είναι καρφί. Εάν έχει κάνει αυτή κάτι κακό, απλώς θα σιωπήσει. Ακόμα και αν ρωτήσεις τι έγινε, ξαφνικά γίνεται Σφίγγα και δεν μιλά ή παθαίνει μια μικρή κρίση επιλεκτικής αμνησίας.

Είναι κοινωνική και θα γνωριστεί αμέσως με τα άλλα παιδιά. Και για όλους αναφέρεται ως “ο φίλος μου”.

Έχει πάντα πρόχειρη μια τρυφερή αγκαλιά, ένα φιλί και ένα καλό λόγο. Είναι το πιο όμορφο κοριτσάκι του κόσμου και όταν κυκλοφορεί με τις κοτσιδούλες της και τα κοντά φορεματάκια, είναι νομίζω η εικόνα που έχουν όλοι όταν σκέφτονται ένα μικρό, χαριτωμένο κοριτσάκι.