Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μ. Σάββατο

Ξεκινήσαμε πρωί πρωί από Καλαμάτα και μετά από μικρές στάσεις φτάσαμε κατά τις 12 στην περιοχή του αεροδρομίου. Είχαμε ώρα μπροστά μας κι έτσι κάναμε και τη βόλτα μας σε μαγαζιά.
Πετάξαμε με Austrian Airlines. Κανείς δε μίλαγε φυσικά ελληνικά, εκτός από κάτι ηχογραφημένα μηνύματα που είχαν πάρα πολύ πλάκα. Και ΔΕΝ σέρβιραν κανονικό φαγητό. Μισό σάντουιτς και ένα κομματάκι brownies (πάλι καλά) ήταν όλο κι όλο αυτό που έχουν στο μυαλό τους για μεσημεριανό φαγητό… Έκανα το λάθος και πήρα ένα ποτηράκι κρασί. Μου βάλανε ποσότητα λες και ζήτησα νερό, ήταν ψιλοχάλια και με πείραξε κιόλας. Πρώτη και τελευταία που παίρνω κρασί σε αεροπλάνο…

Όταν φτάσαμε στη Βιέννη είχαμε σκοπό να πάρουμε το τρένο για να πάμε στην πόλη. Όμως ρωτώντας μάθαμε πως μας συνέφερε να πάρουμε ταξί. Έτσι μπήκαμε σε ένα τρομερό και τεράστιο ταξί-λιμουζίνα, από αυτά που έχουν 6 θέσεις πίσω (3 που κοιτάζουν μπροστά και 3 ανάποδα). Ο ταξιτζής ήταν ένας φοβερός τύπος με κουστούμι και γραβάτα!

(οι δύο άντρες με τα κόκκινα μέσα στο ταξί)

Το ξενοδοχείο μας έκανε θετική πρώτη εντύπωση. Χλιδάτη ρεσεψιόν και ευγενικός ρεσεψιονίστ. Δυο όμως τα κακά: πρώτον ΔΕΝ έχει δωρεάν ίντερνετ. Έχει ίντερνετ το ξενοδοχείο αλλά με 22 ευρώ την ώρα… Ο καλός κύριος ρεσεψιονίστ μας έδωσε δυο κάρτες για μισάωρο δωρεάν, οι οποίες στο τέλος δε λειτούργησαν κιόλας.
Το δεύτερο κακό είναι το δωμάτιό μας. Τα δυο δωμάτια που πήραμε είναι σχεδόν μέρα με τη νύχτα. Το δικό μας είναι μικρό, στριμωγμένο και με χωρισμένο μπάνιο! Δηλαδή έχει δυο δωμάτια για μπάνιο. Στο ένα είναι η μπανιέρα και ο νιπτήρας και στο άλλο δωμάτιο η λεκάνη. Μπαίνεις δηλαδη στην τουαλέτα και μετά βγαίνεις και μπαίνεις στο διπλανό δωματιάκι να πλύνεις τα χέρια σου!

Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε για βόλτα. Είχε υπέροχη μερα και κυκλοφορούσαμε με τα κοντομάνικα. Περπατήσαμε μέχρι το Naschmarkt, μια αγορά σαν το Μοναστηράκι, όπου προφανώς το Σάββατο έχει παζάρι. Εμείς φτάσαμε στο τέλος του και είχαν μείνει μόνο κάτι απομεινάρια πεταμένα στο δρομο, κόσμος που ξεδιάλεγε από αυτά και σκουπιδιάρικα που μαζεύανε και καθαρίζανε.
Φάγαμε εκει σε ένα μαγαζάκι (αρκετά νόστιμο φαγητό, αν και όχι καθαρά βιεννέζικη κουζίνα θα έλεγα) και μετά περπατήσαμε ως το ιστορικό κέντρο.

Μέχρι τότε είχαμε δει το κομμάτι της Βιέννης που ήταν πιο νέο. Τώρα περπατήσαμε στην παλιά Βιέννη και είδαμε την ομορφιά της. Μεγάλα επιβλητικά κτήρια, πλακόστρωτοι δρόμοι, άμαξες και άλογα, συντριβάνια, τα κλασικά δηλαδή…

(το κτήριο της απόσχισης)


(η όπερα)




Μου άρεσε πολύ που περπατήσαμε στην βραδινή και φωτισμένη Βιέννη. Θα τα δούμε και μέρα φαντάζομαι, αλλά το βράδυ έχουν μια άλλη χάρη.