Είναι απίστευτο. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, το πάτωμα του ισογείου μας είναι καταραμένο. Ούτε το γεφύρι της Αρτας να ήταν.
Στην αρχή είχαμε διαλέξει ένα πλακάκι επειδη ήταν πάρα πολύ ωραίο και φτηνό.
Μετά μαθαίνουμε πως το πλακάκι εντέλει δεν είναι καθόλου φτηνό και είχε κάνει λάθος ο πωλητής. Φτου και απ’την αρχή ψάξιμο.
Διαλέγουμε μια πέτρα πολύ όμορφη. Η πέτρα αυτή καθυστερεί γύρω στον 1 μήνα να έρθει. Όταν ήρθε πλέον, είδαμε πως δεν είχε καμία σχέση με αυτό που παραγγείλαμε, ήταν απολύτως χάλια και τη στείλαμε πίσω. Έπρεπε να διαλέξουμε πάλι κάτι άλλο.
Γυρίζουμε πίσω στην αρχική μας επιλογή κι ας ήταν ακριβή. Είναι όμως Αύγουστος και τα εργοστάσια κλειστά. Έτσι πρέπει να περιμένουμε μέχρι να τη φέρουν.
Όταν τη φέρνουν αργεί κάπως ο μάστορας να τη βάλει. Επιτέλους όμως ξεκινάει και όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά. Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, όπου ενώ έχουν τελειώσει σχεδόν, μας λέει ο μάστορας, ξέρετε κάποιου του έπεσε καφές και λέκιασε το πλακάκι.
Εμείς πάθαμε μια μικρή συγκοπή γιατί είδαμε ένα μεγάλο λεκέ που έπιανε 3 πλακάκια κάτω. Και αναρωτηθήκαμε αν τα πλακάκια λεκιάζουν έτσι εύκολα. Και αν λεκιάζουν έτσι, τι θα γίνει που σίγουρα στην κουζίνα όλο και κάτι θα πέσει κάτω; Αρχίζουμε και τσαντιζόμαστε λοιπόν και λέει ο Κωνσταντίνος θα πάω να τσακωθώ με το κατάστημα που μας τα πούλησε, γιατί δεν είναι κατάσταση αυτή.
Και πήγε σήμερα. Όπου στο κατάστημα πολύ ευγενικά είπαν πως είναι δικό τους το λάθος και θα πληρώσουν τη ζημιά να ΞΗΛΩΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΚΑΚΙΑ και να βάλουμε άλλα…
Μου έχει έρθει κόλπος. Πάντα πίστευα πως είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος και όσοι με ξέρουν πιστεύουν το ίδιο. Αλλά εντέλει είμαι πολύ αγχωτικός τύπος. Νομίζω πως θα πάθω ανακοπή. Δε με νιάζουν τα χρήματα και ότι θα πληρώσει άλλος. Αύριο έρχεται ο μπογιατζής… Τελειώνουμε υποτίθεται. Και τώρα μου λένε να ξαναρχίσουμε από την αρχή; Φτου και πάλι διάλεξε πλακάκι, περίμενε πότε θα ευκαιρήσει ο μάστορας να έρθει, ξήλωσε τα πάντα, ντουλάπια και πάτωμα, βάλε άλλα…. Δε γίνεται βρε παιδιά, δε γίνεται. Εγώ σήμερα πήγα και έκλεισα τα χρώματα. Έχουμε άδεια τη δεύτερη βδομάδα του Νοέμβρη για τη μετακόμιση. Μη μου λέτε τέτοια. Θα πάθω κάτι και δεν κάνει…
Σου δίνουν γάιδαρο και τον κοιτάς στα δόντια!!!
Πρώτη φορά στην πορεία του ελληνικού έθνους κατά τους ιστορικούς χρόνους, ένας επαγγελματίας στο χώρο της κατασκευής παραδέχθηκε το λάθος του!!!!!!!!!!!!!
Κι εσύ, αχάριστη γκρινιάζεις κιόλας!!! Αντί να καλέσεις τα κανάλια, να κεράσεις τους φίλους σου, να…
Τέλος πάντων, δεν ξέρω αν ο μπογιατζής έχει τρίψει ή έχει σπατουλάρει ήδη, πάντως το σπάσιμο θα βγάλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ σκόνη οπότε αν μπορείτε να καλύψετε κάτι με νάυλον κάντε το… Επίσης, προσέξτε πολύ να μην τραυματιστούν οι σωληνώσεις της επιδαπέδιας κατά το σπάσιμο (πράγμα δύσκολο βέβαια).
Δίκιο έχεις δε λέω.
Απλώς έχουμε μπει στην ψυχολογία του “επιτέλους τελειώσαμε” και μας τα γυρίζει όλα πίσω
Τέλος πάντων
Ο μπογιατζής έχει τρίψει και σπατουλάρει και λαδώσει. Τι να καλύψουμε;
Όσο για τις σωληνώσεις, λίγο δύσκολο μου φαίνεται γιατί έχουν τόσο τσιμέντο από πάνω.
Πιο δυσκολο μου φαίνεται το τι θα κάνουμε με τα ντουλάπια της κουζίνας…
και μόλις τώρα μου είπε ο Κωνσταντίνος τη μαγική λέξη: σκάλες.
Είναι και οι σκάλες με αυτό το πλακάκι. Και ξέρεις τι δουλειά έχει γίνει στις σκάλες;;; Είναι αδύνατο να βγουν τα πλακάκια από εκεί. Τα σκαλοπάτια δεν ήταν σωστά (λόγω ύψους που πήρε το πατωμα από την ενδοδαπέδια) και τα έχουν ανεβάσει ένα ένα με τούβλα και πέτρες και τσιμέντο.
οταν λέει οτι θα αναλάβει τη ζημιά, εννοεί και τα περαστικά ετσι;;
όχι μόνο τα πλακάκια.
Σε καταλαβαινω απόλυτα.Εγω το πήρα απόφαση με τις καθυστερήσεις πιά.
Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε έπρεπε να ειναι ετοιμη η κουζίνα μας, και τώρα να φανταστείς ειναι στα λούστρα…
και αμα τη δεις θα πεις …για μια ΤΕΤΟΙΑ κουζίνα περιμένατε τόσο καιρό;;; τοσο απλή ειναι..
Κανε την καρδιά σου πέτρα, και σύρε (που λέμε στο χωρίο μου )
διάλεξε ενα πλακάκι ουδέτερο και αντοχής. στην κουζ’ινα β’αλε κανα σκουρούτσικο, και την καθυστερηση μην την σκέφτεσαι γιατι θα τρελλαθείς.
Αστο το χρονοδιάγραμμα για τους Ελβετούς, εδω ειμαστε Ελλαντος.
όσο για την αδεια αν δεν μπορείς να την αλλάξεις,μην ανησυχείς, όλα γινονται, ακομα και σ/κ μπορει να μη γίνουν τόσο τέλεια όσο τα οργανωσες, αλλα θα γίνουν.
Αισιοδοξία λοιπον.Και θετική σκέψη.
Ωχ!! Μανίκι… Ελπίζω να βρείτε σύντομα την λύση (και να αποφύγετε τα εγκεφαλικά στο μεταξύ!)
Τις καλύτερες ευχές μου για καλά κουράγια…Αυτές τις μέρες τελειώνω (ελπίζω) κι εγώ την ανακαίνιση της κουζίνας μου, που κράτησε αισίως δύο εβδομάδες, και σας καταλαβαίνω, ω τόσο πολύ που θα έλεγαν και οι συμπαθείς βρεταννοί. Φαντάζομαι όμως ότι αρκεί να βγάλετε με προσοχή τα κάτω ντουλάπια μόνο. Λίγη σκόνη παραπάνω στους τοίχους δεν πειράζει τόσο νομίζω, ξεσκονίζονται εύκολα, αρκεί να δουλέψουν λίγο προσεκτικά οι εργάτες και να μην τους γδάρουν. Ηρεμία, εξάλλου ποιοι είστε εσείς που θα πάτε κόντρα στον καλικάντζαρο που σας χαζεύει και γελάει; (Που να τον ρουφήξει ο απορροφητήρας στο πρώτο σουφλέ!)
Καλά κουράγια….
Μα τον Μπομπ το Μάστορα, δεν είναι δυνατόν!
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν επειδή κάτι δεν κάνατε καλά στον κόκορα που σφάξατε στα θεμέλια.
Επίσης, διαβάζω τα σχετικά με το τριήμερο στη Στεμνίτσα κτλ. και σκέφτομαι: Θα κανονίσουμε ποτέ να πάμε στα Άνω Δολιανά, στο Γιώργο και τη σύζυγο, να τους δώσουμε και το δώρο γάμου (που δεν έχουμε πάρει);
Καλημέρα!
Εμείς αποφασίσαμε να αλλάξουμε τα πλακάκια στο 10 ετών σπίτι μας γιατί απλά κουνιόταν, έτριζαν και γενικώς έφευγαν από μόνα τους. Μας πήρε 3 μηνες για να τελειώσουμε και το καλύτερο όλων είναι ότι αναγκαστήκαμε να βγάλουμε και το υπόστρωμά τους σε 20 εκ. βάθος (φτάσαμε στην πλάκα), το οποίο μπήκε σε 300 σακκούλες μπάζων (2 κάδοι). Βεβαίως έγινε και ζημιά στους τοίχους του σαλονιού – κουζίνας (σκεπαρνιές) σπάσανε και 3 σημεία οι σωλήνες του καλοριφέρ και στο μπάνιο, (καινούριο έπιπλο, νιπτήρας, κλπ). Η πίκρα (σήμερα δεν έχει σύνορα) ήταν τα κάτω ντουλάπια της κουζίνας… και τα σοβατεπιά που έφτασαν με χρονική διαφορά 2 μηνών από τα πλακάκια. Καλύτερα να φτιάχναμε καινούριο σπίτι.
Καλό σου βράδυ. Σαφέστατα σου έχει συμβεί κάτι μοναδικό. Παραδέχτηκαν λάθος και πληρώνουν για αυτό; Παγκόσμια πρώτη. Το δικό μας το σπίτι αποτελεί ένα υπέροχο σύνολο κατασκευαστικών λαθών, έχει αποκτήσει μουσειακή αξία. Έρχεται κόσμος και το βλέπει για να μην πάθει τα ίδια. Μας το ζητήσανε και έξω αλλά δε το δώσαμε, αρκούν οι καρυάτιδες. Πάτωμα τι μου θύμισες; Το καλύτερο μάρμαρο και 3.000 δρχ. πρίν 6 χρόνια παραπάνω απο τη τιμή της αγοράς στον κύριο που το τοποθέτησε και:
1/ Το μάρμαρο είναι υιοθετημένο και έχει χαθεί ο φάκελος απο το ίδρυμα και έτσι δεν ξέρουμε απο που κατάγεται, οσονούπω το νοιώθω θα έρθει η μαμά του να το ζητήσει
2/ Η τοποθέτηση μια τέχνη, λάθος στα υλικά και σπάει και τρυπάει κιόλας, άσε που όταν κοιτάς κάτω λες όλα γυρίζουν και
3/ Μας ζήτησαν συγνώμη, πωλητής και κατασκευστης και τέλος.
Για να το αλλάξουμε ούτε κουβέντα, τα τρία τέταρτα του σπιτιού είναι πάτωμα που επικοινωνεί με το μάρμαρο.
Συμβουλή: ότι μπορείς να διορθώσεις διόρθωσε το όσο είναι καιρός.
Update:
Καλά τα λόγια, αλλά από ό,τι φαίνεται μέχρι εκεί είμαστε. Για να εξηγούμαι, οι τύποι στο μαγαζί είπαν πως έχουν λάθος, αλλά όλα αυτά τα λόγια περί αλλαγής πατώματος ήταν εφόσον δεχτεί να το πληρώσει η αντιπροσωπεία.
Ο αντιπρόσωπος ήταν να έρθει εκείνη την εβδομάδα και αφού μας έστεισε κάμποσες μέρες εντέλει ήρθε Παρασκευή βράδυ που είμασταν στην Στεμνίτσα.
Μέχρι σήμερα δεν έχει ξανάρθει και πρέπει να αρχίσουμε πάλι το κυνήγημα.
Όπως τα βλέπω τα πράγματα, εντέλει τυχεροί θα είμαστε εάν πληρώσουν για να κάνουμε τη στεγανοποίηση.