Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Σήμερα λοιπόν ήταν η μεγάλη μέρα. Μετά από πολλές εβδομάδες σκέψης και περίπου 10 ημερών προετοιμασίες, σήμερα στις 11 το πρωί κάναμε το πάρτυ Harry Potter του Γιώργου. Ναι, ο γιός μας έγινε 5 χρονών… Ο ίδιος όποτε τον ρωτάνε πόσο χρονών είναι λέει: “η μαμά μου με γέννησε πριν από 5 χρόνια”.
Το πάρτυ έγινε εκπληκτικό! Δεν μπορούσα να διαλέξω λίγες φωτογραφίες κι έτσι έβαλα thumbnails, δηλαδή πατάτε πάνω για να τις δείτε πιο μεγάλες.
Καταρχάς είχα φτιάξει καπέλα, γυαλιά και ραβδιά μάγου.
Επίσης είχα φτιάξει κουκουβάγιες από χαρτί με origami και είχαμε βάλει πολλά μπαλόνια κίτρινα και κόκκινα (είπαμε για το Γκρίφιντορ). Είχε μια εκπληκτική μέρα κι έτσι φυσικά το πάρτυ έγινε στην πίσω αυλή.
Ήρθανε συνολικά άλλα 4 παιδιά (σύνολο δηλαδή 6). Κάπου είχα διαβάσει πως για να πετύχει ένα παιδικό πάρτυ, οι καλεσμένοι πρέπει να είναι όσοι η ηλικία του παιδιού σύν ένας. Δεν το έκανα εσκεμένα, αλλά αυτό έγινε και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ένας πολύ καλός αριθμός παιδιών.
Μόλις ερχόταν ένα παιδί του δίναμε καπέλο, γυαλιά και ραβδί (και αν ήθελε του έκανα το σημάδι στο μέτωπο) και του λέγαμε να κάτσει στο τραπεζάκι για να διακοσμήσει το καπέλο του όπως ήθελε. Αυτό είχε μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο στους μικρούς, αλλά και στους μεγάλους. . Όλοι θέλανε να διακοσμήσουν τα καπέλα τους! (Γενικά ό,τι και αν κάναμε είχε επιτυχία και στους μεγάλους). Ακόμα και οι παπούδες φόρεσαν καπέλα!
Όταν ήρθαν όλα τα παιδιά, παίξαμε ένα παιχνίδι που λέγεται “μάγισσα, μάγισσα τι μαγειρεύεις σήμερα;”. (επίσης επιτυχία σε μικρούς και μεγάλους)
Μετά σβήσαμε τα κεράκια.
Η τούρτα: .
Πρέπει να πω πως εγώ θα ήθελα να είχε γίνει λίγο πιο καλή. Μπορούσα και καλύτερα. Αλλά ο γιός μου ήταν super ευχαριστημένος κι έτσι δεν λέω τίποτα. Έπιασε ένα αεράκι εκείνη ακριβώς την ώρα και είχαμε κάποια δυσκολία στο άναμα των κεριών, αλλά με λίγη καλή θέληση και ένα παραβάν, έγινε η δουλειά.
Στη συνέχεια άνοιξαν τα δώρα και ασχολήθηκαν για λίγο με αυτά.  Τα δώρα ήταν κάστρα και ιππότες και δράκοι, κι έτσι ο Γιώργος ήταν πανευτυχής.
Στη συνέχεια παίξαμε το “βάλε το κέρατο στον μονόκερω”. Και πάλι παίξαμε μικροί μεγάλοι. Μάλιστα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν τόσο, που μετά το ξαναπαίξαμε.

Τέλος ακολούθησε το κυνήγι του θησαυρού. Ο Κωνσταντίνος έκανε τον Χάγκριντ και διάβασε στα παιδιά ένα γράμμα που τα έστελνε στο πρώτο στοιχείο. Μόλις το βρήκανε του το φέρανε και τους αφού τους έβαλε να του απαντήσουν κάτι, τους έστειλε στο επόμενο στοιχείο κλπ. Πραγματικά τα παιδιά δεν τα έχω ξαναδεί τόσο ενθουσιασμένα και τόσο απορροφημένα. Απαντούσαν τις ερωτήσεις γρήγορα, με μια φωνή και έτρεχαν όλα μαζί στο επόμενο στοιχείο. Έλαμπαν ολόκληρα. Ήταν μάλλον το αποκορύφωμα του πάρτυ. Στο τέλος βρήκαν κάτω από τον καναπέ τα σακουλάκια που τους είχα ετοιμάσει με κάτι μικροδωράκια για το καθένα.
Και αυτό θέλανε να το ξαναπαίξουνε και ματαια προσπαθούσα να τους εξηγήσω πως αυτό δεν γίνεται, γιατί και τα στοιχεία τα ξέρουνε πια, αλλά και δεν έχω άλλο θησαυρό. Αποφάσισαν να τα ξανασκορπίσουν μόνα τους και να τα ψάχνουν…

Μετά το πάρτυ είχαμε λίγες γκρίνιες λόγω κούρασης, αλλά πιστεύω πραγματικά πως όλοι πέρασαν θαυμάσια. Θα μου άρεσε να το κάνω και για επάγγελμα αυτό. Κουραστήκαμε αλλά άξιζε τον κόπο. Ήταν ένα πάρτυ που θα το θυμούνται όλοι!