Έχω καιρό να γράψω για το τι διαβάζω.
Μετά τον Κόμη Μοντεχρήστο λοιπόν πήρα να διαβάσω τη σειρά του Jim Butcher, The Dresden Files (μετά από προτροπή της φίλης Σοφίας). Ένας κόσμος με μάγους, βρυκόλακες, λυκάνθρωπους, πνεύματα και άλλα τέτοια μαγικά και μυθικά πλάσματα. Και ανάμεσα σε αυτά, ο Χάρι Ντρέσντεν, μάγος και ιδιωτικός ντετέκτιβ.
Είναι σειρά που διαβάζεται σαν hapάκι, γκλουπ και κάτω, με μπόλικη δόση χιούμορ και απίστευτες καταστάσεις. Ο τύπος έχει τον απέθαντο και ούτε οι μπαταρίες ντούρασελ δεν έχουν τόση αντοχή όσο αυτός! Τον δέρνουνε, τον κυνηγάνε, τον μασάνε, εκεί αυτός! Συνεχίζει να λύνει μυστήρια και να νικάει τα πλάσματα του σκότους!
Δυο βιβλία διάβασα από τη σειρά και μετά είπα να διαβάσω κάτι διαφορετικό, να ξεφύγω λιγάκι. Και αργότερα συνεχίζουμε.
Έτσι συνέχισα με το τρίτο βιβλίο στον κόσμο του Old Man’s War (του Scalzi), το The Lost Colony. Συνεχίζει την ιστορία του The Gost Brigades και πρωταγωνιστές είναι η οικογένεια Perry. Kαλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο όπως και τα προηγούμενα της σειράς. Η γνώμη μου δεν άλλαξε ιδιαίτερα από το προηγούμενο βιβλίο. Πολύ ωραίο, το διαβάζεις γρήγορα, το ευχαριστιέσαι, θέλεις να διαβάσεις το επόμενο, αλλά δεν συγκλονίζεσαι κιόλας…
Τη χρονιά θα την κλείσω με την πολυαγαπημένη Octavia Butler. Όταν τελειώσω το βιβλίο θα σας πω εντυπώσεις.
Καλά, στα επόμενα Harry Dresden θα ρίξεις τρελό γέλιο… αυτά τα πρώτα ήταν πολύ μικρά σε σχέση με το τί ακολουθεί, χαχαχαχα!!!