Πριν από λίγο καιρό, η Ιωάννα είχε πει στον μπαμπά της: “να σου πω ένα μυστικό; Εγώ στο σχολείο, όταν δε με βλέπει κανένας, κόβω τα μαλλιά μου και κρατάω τις τριχούλες σε ένα κρυφό μέρος, να μη τις βρει κανείς”.
Βέβαια προσπαθήσαμε να της πούμε πως δεν είναι και τόσο καλό αυτό, γιατί τα μαλλιά της, αν τα κόβει μόνη της, θα γίνουν στο τέλος χάλια και ούτε κοτσιδάκια θα μπορεί να κάνει ούτε τίποτα. Φάνηκε να καταλαβαίνει (αλλά από την άλλη πάντα έτσι κάνει. Συμφωνεί μαζί σου και μετά κάνει του κεφαλιού της. Αναρωτιέμαι από που το πήρε αυτό…. 🙂 ). Σε κάποια φάση την ξαναρώτησα (με το σωστό τρόπο όμως “σε έχει πάρει χαμπάρι η κυρία σου που κόβεις τα μαλλιά σου ακόμα;” με συνομωτικό τρόπο και όχι (Ιωάννα μου, τα μαλλιά σου τα κόβεις ακόμα;”) και φυσικά κατάλαβα πως δεν έχει σταματήσει.
Μέχρι τώρα όμως έκοβε 2-3 τριχούλες. Σήμερα το πρωί, βρήκα στο κρεββάτι της (και μετά σε όλο το σπίτι) ολόκληρες τούφες από μαλλιά. Μιλάμε για τούφες των 20 εκατοστών, έτσι; Η αλήθεια είναι πως στην αρχή κόπηκαν τα πόδια μου και άρχισα να σκέφτομαι, ως γνήσια ελληνίδα μάνα, τι ανίατη αρρώστεια έχει πάθει το παιδί μου και του φεύγουν τούφες τα μαλλιά του. Φόβος που εντάθηκε όταν πήγα να τη χτενίσω και τα μαλλιά της ήταν μια τζίβα από την οποία μου μέναν στα χέρια τούφες και τούφες.
Μετά όμως συνήλθα, είδα πως οι τρίχες αυτές δεν ήταν τόσο μακριές όσο τα μαλλιά της και είδα κιόλας ολόκληρες τούφες στο κεφάλι της που ήταν τόσο κοντές όσο τα μαλλιά του Γιώργου. Έτσι σκέφτηκα όλα τα προηγούμενα και κατάλαβα τι έχει γίνει. Η ερώτηση που έκανα και έπιασε ήταν “με το κίτρινο ψαλίδι τα έκοψες Ιωαννούλα τα μαλλιά σου;”, γιατί όσο τη ρωτάγαμε με φυσιολογικές ερωτήσεις (“Ιωάννα μου τα έκοψες εσύ τα μαλλιά σου;”) αρνιόταν να απαντήσει και έλεγε, ως συνήθως ότι δεν θυμάται. (παρά τις διαβεβαιώσεις μας πως δεν πρόκειται να τη μαλώσουμε).
Είπε λοιπόν πως τα κόβει και στο σχολείο και στο σπίτι. Της εξηγήσαμε ξανά πως δεν είναι σωστό και πως όταν μεγαλώσει μπορεί να γίνει κομμώτρια και να κόβει τα μαλλιά όλου του κόσμου, αλλά ακόμα και τότε δεν θα μπορεί να κόβει τα δικά της γιατί θα είναι σαν κουρεμένο γίδι.
Τώρα αν κατάλαβε και αν το σταματήσει, δεν ξέρω. Ξέρω πως όταν ηρεμήσουμε κάπως πρέπει να κάνουμε επίσκεψη στην κομμώτρια να της συμμαζέψει λίγο αυτό το πράγμα που έχει κάνει στο κεφάλι της.
Στην αρχή πιπιλούσε το δάχτυλό της. Όταν το έκοψε αυτό, ξεκίνησε να τρώει τα νύχια της (ΚΑΙ των ποδιών!!). Τώρα κόβει τα μαλλιά της. Τι θα σκαρφιστεί στη συνέχεια, δεν ξέρω….
Βρε το Ιωαννάκι! Δεν είμαι μανούλα, αλλά θυμάμαι τη μαμά μου που έλεγε ότι όταν είχα γεννηθεί εγώ ο αδερφός μου έπιανε τούφες από τα μαλλιά του, τις εστριβε κ τις τραβούσε. Με αγαπούσε πολύ, αλλά είχε ζηλίτσες κ προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή. Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο κ με την Ιωάννα σας. Να έχει να κάνει είτε με τον Γιώργο, κάποια επιβράβευση που του κάνατε ή κατι τέτοιο. Πάντως είναι απίστευτο τί μπορούν να κάνουν τα πιτσιρικάκια! 🙂 Την καλημέρα μου!
Δεν ξέρω αν είναι ζήλια ή κάτι άλλο. Αλλά σήμερα μίλαγα με την νηπιαγωγό της και μου είπε ότι και την προηγούμενη χρονιά είχε γίνει αυτό. Ένα κοριτσάκι έκπσε τόσο πολύ μόνο του τα μαλιά του, που η μαμά του αναγκάστηκε να το κουρέψει αγορίστικα….
Και τα ξαδέλφια μου το είχαν κάνει. Τρία από αυτά σε παρόμοια ηλικία, είχαν πάρει το ψαλίδι και παίξαν τις κομώτριες, και γίναν και τα τρία σαν τον τύπο στην διαφήμηση του προπό… Ελπίζω ότι τώρα το κατάλαβε η Ιωάννα. Θα δούμε την συνέχεια….
Μην ανησυχείτε, όλα τα παιδιά σχεδόν την περνάν αυτήν την φάση της κομμωτικής, μπορείτε να της πάρετε τα play doh που είναι κομμωτήριο και να κόβει πλαστελινέ μαλλιά με την ψυχή της!! Αρκεί, ξέρετε, να μην σας πάρει καμιά φορά ο ύπνος κοντά στο ντουέτο Ιωάννα-ψαλίδι, και αποκτήσετε new wave style στο μαλλί κι εσείς!!! Πάντως, αν εξαιρέσεις το γεγονός πως τα μικρά κουρεύονται σε στυλ νταού, έχει και την πλάκα της η υπόθεση!!! Αν πάντως έχει έφεση στην κουρά, έχουμε 1 στρέμμα τριφύλλια στην αυλή, που θέλουν ένα καλό trimming!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!
;-D