Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Νομίζω τις 40 μέρες που κρατάει η γιορτή τις προλάβαμε στο τσακ! 3 Νοεμβρίου τα γενέθλια, 10 Δεκεμβρίου το πάρτυ.

Μετά λοιπόν από μέρες προετοιμασίας στο παλιό σπίτι για την διακόσμηση και στο καινούριο σπίτι για τα υπόλοιπα, μετά από παραγγελίες από Αμερική, χαρτοκοπτική και εκτυπώσεις, μετά από ψήσιμο μπισκότων, κέικ και ποπ κορν, μετά από στόλισμα σπιτιού και τούρτας, ήρθε η ώρα για το πάρτυ!

Το πάρτυ βέβαια είχε θέμα τον Σκούμπυ Ντου. Για τους τοίχους είχα ετοιμάσει νυχτερίδες, ιστούς αράχνης και αράχνες, φαντάσματα, κόκαλα που έγραφαν διάφορα, καθώς και κάμποσες ζωγραφιές του Σκούμπυ και της παρέας του.

Για φαγητό είχαμε μικρά στρογγυλά σαντουιτσάκια με 3 ψωμάκια (για να θυμίζουν τα σάντουιτς του Σκούμπυ), μπισκότα σε σχήμα κόκαλου (τα λεμόνι-κανέλα, φοβερά μπισκότα), μικρά χοντ-ντογκ, ποπ κορν και χυμούς.

Το πάρτυ άρχιζε στις 4, τα παιδιά άρχισαν να μαζεύονται από τις 3 (είδες για να είναι γειτονόπουλα;). Είχαν έρθει και οι γονείς μου από την Αθήνα μαζί με τους νονούς του Γιώργου και βέβαια ήρθαν και καλοί μας φίλοι, όπως ο Πέτρος και η Σοφία.
Κατά τις 4.30 ξεκίνησε το κυνήγι θησαυρού. Το κόκαλο του Σκούμπυ είχε χαθεί και τα παιδιά έπρεπε να ακολουθήσουν τα στοιχεία για να το βρουν.

Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, παίξαμε πολλά παιχνίδια.

Τα παιδιά έσκασαν μπαλόνια με νύχια, δόντια και πατημασιές για να βρουν μέσα σε ένα το πρώτο στοιχείο, βάλαμε το ταμπελάκι του Σκούμπυ στο κολάρο του,

λύσαμε αινίγματα, ψάξαμε σε συρτάρια και βιβλιοθήκες για στοιχεία, ντύσαμε μούμιες δυο μεγάλους με χαρτί υγείας, οι οποίες μετά κυνήγησαν τα παιδιά (αλλά πιάναν τους εαυτούς τους!),

κυνηγήσαμε φαντάσματα, ταϊσαμε τον Σκούμπυ κοκαλάκια και τέλος πολεμήσαμε την μεγάλη αράχνη (μια μεγάλη πινιάτα γεμάτη δωράκια). Αυτό το τελευταίο ήταν νομίζω και το κλου της βραδιάς. Είχε τρομερό γέλιο. Τα παιδιά με ένα σκουπόξυλο βαράγανε την αράχνη για να την διαλύσουν (Ήταν δεμένη από το ταβάνι και ο Κωνσταντίνος είχε την άλλη άκρη του σκοινιού και την ανεβοκατέβαζε). Μόνο που αυτή δεν έσπαγε με τίποτα. Όμως καλυτερα έτσι, γιατί πρώτον την βαρέσανε όλα τα παιδιά και δεύτερον όταν έπεσε κάτω (ακόμα ολόκληρη) άρχισαν να την κυνηγάνε και να την κλωτσάνε και όταν έφυγε και από το σκοινί με το οποίο την έσερνε ο Κωνσταντίνος, έπεσαν πάνω της και κυριολεκτικά την ξεσκίσανε! Είχε φοβερό γέλιο!

Αφού βρήκαν το τελευταίο στοιχείο στην κοιλιά της αράχνης (μαζί με δωράκια) και βρήκαν το κόκαλο του Σκούμπυ (μαζί με άλλα δωράκια), ήρθε η ώρα για την τούρτα.

Πραγματικά άξιζε ο κόπος που έκανα για να την φτιάξω. Έγινε και φοβερή στην όψη αλλά και στην γεύση!

Γενικά παιδιά και μεγάλοι περάσαμε φανταστικά, γελάσαμε πάρα πολύ, παίξαμε και φάγαμε. Το πάτωμα του υπογείου όταν τελειώσαμε ήταν γεμάτο κομμένα χαρτιά υγείας, σκασμένα μπαλόνια, χαρτάκια από στοιχεία και κομμάτια από την ξεσκισμένη αράχνη! Τέλειο!

Όπως είπα και άλλη φορά, αν μπορούσα, αυτό το επάγγελμα θα έκανα. Διοργάνωση πάρτυ! Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπεις όλο τον κόσμο να γελάει και το παιδί σου να λάμπει από χαρά;