Χρωστάω ακόμα την τελευταία μέρα στην Κύπρο. Θα γράψω φυσικά (το αμέσως επόμενο ποστ μου), αλλά στο μεταξύ ΠΡΕΠΕΙ να γράψω τον διάλογο που έγινε ανάμεσα σε μένα και την Ιωάννα χτες το βράδυ!
Η Ιωάννα λοιπόν είναι ενθουσιασμένη με όλα τα κυπριακά φαγητά. Σεφταλιές, ελιόπιτες, ταχινόπιτες, χαλουμόπιτες, κολοκοτές κλπ κλπ όχι μόνο τα τρώει, αλλά γλύφει και τα δάχτυλά της! Είναι πανευτυχής με τα μεζεδάκια που έφερα μαζί μου! Μου λέει λοιπόν:
Ι: Μαμά, να μετακομίσουμε στην Κύπρο
Εγώ: Ιωάννα μου, έχει τέλεια φαγητά, αλλά κάνει και πολύ ζέστη εκεί πέρα….
Ι: Ζέστη;;; (γιατί της είχα πει πως ξεπαγιάσαμε τις πρώτες μέρες)
Εγώ: Ε, μην κοιτάς που αυτές τις 2 μέρες είχε πιο πολυ κρύο απ’ ότι εδώ. Γενικά κάνει πιο πολύ ζέστη και το καλοκαίρι φτάνει τους 45 βαθμούς (ε, ας είμαστε και λίγο υπερβολικοί….)
Ι: Εμένα μου αρέσει αυτό!
Εγώ: Ωραία, όταν μεγαλώσεις, μπορείς να πας να μείνεις εκεί κι εγώ θα σε επισκέπτομαι
Ι: Ναι, αλλά θα έχει όμως ακόμα αυτά τα φαγητά; (γιατί σου λέει παραδοσιακά είναι, που ξέρεις, μπορεί να εκλείψουν… σαν τους δεινόσαυρους…)
Εγώ: Πιστεύω πως θα υπάρχουν ακόμα Ιωάννα μου.
Ι: Ωραία, όταν μεγαλώσω λοιπόν θα πάω για 2 μέρες. Αν υπάρχουν ακόμα θα σε καλέσω στο skype ή σε ό,τι καλύτερο υπάρχει τότε, και θα σου πω πως θα μείνω!
(πριν κάμποσα χρόνια, η συνονόματη γιαγιά της, είχε πάρει τη δική της μαμά -στην Αμερική- να της πει πως δε θα γυρίσει από τις διακοπές της -στην Ελλάδα- γιατί παντρεύεται. Μάλλον είναι γονιδιακό! )
Τί γλυκιά!
Τώρα να προσέχεις πού τη στέλνεις μόνο, γιατί η Κύπρος είναι κοντά! Άν σου πεί για ταξίδι Αυστραλία, ανεβαλέτο… καλού κακού!
χαχα!
χε χε γάτα η μικρή…. προβωλ΄πεται να σου φορέσει τα γυαλιά σε λίγα χρόνια!!!
gaitanaki δε φοβάμαι γιατί στην Αυστραλία δεν έχει ταχινόπιτες! (άσε που πάντα ήθελα να δω καγκουρώ από κοντά 🙂 )
katerina αφού λες “σε λίγα χρόνια” σε βρίσκω και αισιόδοξη! Εγώ το φοβάμαι για άμεσα 🙂