Ο Γιώργος έχει ξεκινήσει από τον Οκτώβρη κλαρινέτο. Εξασκείται καθημερινά (χωρίς πίεση από εμάς) και γενικώς το γουστάρει τρελά! Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα έχει κάνει μεγάλη πρόοδο και όχι μόνο καταφέρνει να βγάζει πάρα πολύ καλό ήχο (κάτι πολύ δύσκολο απ’ όσο μας είπαν οι μουσικοί), αλλά και να βγάζει μόνος του εύκολα κομμάτια, με το αυτί (και δικά του κομμάτια… αμέ! Λέτε να πάει για συνθέτης εντέλει;;; -μα τι χαζομαμά που είμαι!!! ) .
Η δασκάλα της μουσικής αποφάσισε στη γιορτή της 25ης να εμπλουτίσει τη χορωδία με μουσικά όργανα. Έτσι όσα παιδιά έπαιζαν κάποιο μουσικό όργανο τα έβαλε να εξασκηθούν μαζί με τη χορωδία και έτσι αποκτήσαμε και σχολική ορχήστρα! Και μέσα στα παιδιά αυτά ήταν και ο Γιώργος. Το κάθε παιδί φυσικά έπαιζε ανάλογα με το πόσο προχωρημένο ήταν. Του Γιώργου του είχε δώσει στην αρχή μόνο κάτι συνοδευτικές νότες (έδινε τον τόνο στην δεύτερη φωνή), αλλά κατέληξε να παίζει και κάτι παραπάνω, μια που είδε πως τα καταφέρνει!
Ο Γιώργος, το μαλί και το κλαρινέτο!
Σήμερα λοιπόν πήγαμε στη γιορτή της 25ης Μαρτίου, την οποία αναλαμβάνει κάθε χρόνο η έκτη τάξη, και είδαμε τον Γιώργο να παίζει στα σκετς, αλλά, το κυριότερο, να παίζει με το κλαρινέτο του μπροστά σε όλο το σχολείο! Και τα κατάφερε θαυμάσια και ήταν πολύ περήφανος για αυτό! Και φυσικά μαζί με αυτόν, κι εμείς!
Πάμε για συγκρότημα!!! ;-D (Εγώ μπορώ να παίζω ντραμς? Πάντα ήθελα να κάνω περισσότερη φασαρία από όση ήδη κάνω…)
Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο του! Έχετε κάθε λόγο να νιώθετε περήφανοι! 😀
Μπραβο Γιωργο! Την αλλη φορα που θα ερθω θα φερω και το ξεχασμενο κλαρινετο μου, να μου δειξει ο Γιωργος ενα δυο πραγματα 🙂