Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Απίστευτο μου φαίνεται. Ο Γιώργος σήμερα απολύθηκε από το δημοτικό. Όπως λέει και ο ίδιος, είναι ένας απολυμένος τώρα (άραγε δικαιούται επίδομα;;;)

Πριν έξι χρόνια ήταν ένα πιτσιρικάκι, με μαλλί καρφάκι, που ξεκινούσε το δημοτικό.

Το ποστ είναι για τον Γιώργο, αλλά είναι φανερό το πόσο έχει αλλάξει και η Ιωάννα...

Σήμερα είναι ένα αντράκι, με ελαφρώς μακρύτερο μαλλί, που στην πραγματικότητα δεν έχει αλλλάξει και τόσο (αν εξαιρέσεις το ύψος φυσικά).

Τα αγαπημένα μου!

Τελείωσε λοιπόν το δημοτικό και θα έχουμε από αυτό και καλές και κακές αναμνήσεις, όπως από όλα τα πράγματα που διαρκούν τόσο. Παρακολουθήσαμε χτες τη γιορτή τέλους του σχολείου και όπως πάντα, ήταν πολύ συγκινητική, ειδικά για τα παιδιά της έκτης. Παιδιά που αφήνουν πίσω τους ένα γνωστό χώρο, με γνωστούς δασκάλους, οικίες συνήθειες και διαβάσματα, συμμαθητές που είχαν για χρόνια και ετοιμάζονται να ξεκινήσουν κάτι καινούριο και διαφορετικό. Είμαι σίγουρη πως όλα είναι κάπως φοβισμένα, αλλά ανυπομονούν κιόλας για το μέλλον που έρχεται! Τα κορίτσια ειδικά της τάξης έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ, αλλά και οι γονείς δεν πήγαμε και πολύ πίσω. Τα παιδιά αποχαιρέτησαν το σχολείο με 3 σκετσάκια από το “Χτυποκάρδια στα θρανία” και “Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο”. Και για μια φορά ακόμα ήμουν μια περήφανη μαμά που είδε το γιό της, σε ρόλο καθηγητή Αρχαίων, να λέει με στόμφο “Ναυσικάααααα….”

Λοιπόν, ξέρετε μάθημα; Ναυσικά.....

Ο Γιώργος είναι ευχαριστημένος που θα αλλάξει σχολείο πάντως, τη θέλει την καινούρια αρχή. Έτσι κι αλλιώς μόνο με έναν συμμαθητή του κάνει παρέα από την τάξη, με τον οποίο φυσικά απλώς θα συναντιούνται εκτός σχολείου (ή έτσι λέει το πλάνο τώρα). Ήταν πολύ τυχερός και είχε τρεις δασκάλες που τον πρόσεξαν, ήταν ανεκτικές με την ιδιαιτερότητά του, τον βοήθησαν πολύ με τη δυσλεξία του και έφτασαν το επίπεδο όλης της τάξης του σε υψηλό σημείο.

Καλό καλοκαίρι λοιπόν, καλή ξεκούραση σε όλους τους μαθητές, καλό κουράγιο στους γονείς τους και από Σεπτέμβρη πάμε για άλλα!!!