Απο την τελευταία φορά που μίλησα για βιβία που διάβασα, έχω γράψει πολλά…. χιλιόμετρα στο κοντέρ! Ξεκίνησα με κάτι ελαφρύ, δηλαδή τα βιβλία της Sookie Stackhouse, της ηρωίδας που έγινε γνωστή και από τη σειρά True Blood.
Στο σύμπαν αυτο, τα βαμπίρ αποκάλυψαν την ύπαρξη τους στους ανθρώπους, μια που μία ιαπωνική εταιρεία κατασκεύασε συνθετικό αίμα, και έτσι, θεωρητικά, δεν χρειάζεται πλέον να πίνουν αίμα απο τους ανθρώπους για να επιβιώσουν. Η Sookie, που είναι μια τηλεπαθητική σερβιτόρα, οχι μονο μαθαίνει να ζει -και να αγαπάει φυσικά- τα βαμπίρ, αλλά σιγά σιγά συνειδητοποιεί πως τα υπερφυσικά όντα που υπάρχουν γύρω της είναι πολύ περισσότερα και… ποικίλλα!
Διάβασα τα 11 πρώτα βιβλία. Υπάρχει ένα ακόμα και σε λίγο καιρό θα βγει και το 13ο που θα είναι (όπως υπόσχεται τουλάχιστον η συγγραφέας) και το τελευταίο.
Τα βιβλία αποτελούν ένα εύκολο, εύπεπτο καλοκαιρινό διαβασμα, ένα Αρλεκιν με βρυκόλακες και λυκανθρωπους, με κάμποση δράση, δόσεις χιούμορ, υπερφυσικές καταστάσεις και 2-3 σκηνές σεξ, που λιγοστεύουν ομως όσο προχωράς στα βιβλία. Είναι όλο γραμμένο από την ματιά της Sookie και πολλές φορές βρίσκεσαι να διαβάζεις για το τι χρώμα μανό έβαψε τα νύχια της και τι ρούχα διάλεξε για να φορέσει. To πιο κουραστικό είναι ίσως το ότι σε κάθε βιβλίο επαναλαμβάνεται διαρκώς, συστήνοντάς μας ξανά και ξανά τους ίδιους ανθρώπους και λέγοντας τις ίδιες πληροφορίες.
Τα βιβλία είναι συνεχόμενα, άρα είναι σα να διαβάζεις μια ιστορια σε τεύχη. Τα πρώτα είναι σαφώς πιο καλά και ενδιαφέροντα. Όσο προχωράς μειώνεται ακόμα περισσότερο η ποιότητα και περιορίζεται στη μια σκηνή σεξ όλη κι όλη που τι να σου κάνει; Αν δε διαβάσεις δηλαδη για τον υπέρ γκομενο Έρικ τι ενδιαφέρον έχει;;;
Αν έχετε δει τη σειρά, τα βιβλία είναι σαφώς πιο λάιτ. Στη σειρά έχουν προσθέσει πολλά έξτρα γεγονότα και χαρακτήρες, σεξ και βία και έχουν καταλήξει να εχουν εντελώς διαφορετική πλοκή πλέον.
Διάβασα λοιπόν τα 11 μονορούφι και μετά αποφάσισα να σταματήσω. Το 12 θα το διαβάσω με το 13. Ήταν η ώρα να περάσω σε κάπως πιο ποιοτική λογοτεχνία!
Έτσι διάβασα την τριλογία του The Hunger Games της Suzanne Collins. To είχε διαβάσει μερικές βδομάδες πριν ο Κωνσταντίνος και ήρθε… συστημένο! Την ταινία δεν την έχουμε δει, αποφασίσαμε να διαβάσουμε πρώτα τα βιβλία και να τη δούμε μετά. Και νομίζω πως χαίρομαι, γιατί μου αρέσει που έφτιαξα τις δικές μου εικόνες για τον κόσμο αυτό.
Και τα τρια βιβλία είναι πολύ καλά, το πρώτο ίσως το καλύτερο όλων. Είναι από αυτά τα βιβλία που όταν τα διαβάζεις, χάνεσαι μέσα και δε θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο, δε θέλεις να μιλήσεις με κόσμο, δε θέλεις να φας, δε θέλεις να κοιμηθείς μέχρι να τελειώσει.
Όσοι δε θέλετε να μάθετε τίποτα απολύτως για τα βιβλία, μην προχωρήσετε παρακάτω. Ακολουθούν κάποια -μικρά- σπόιλερς.
Σε ένα δυστοπικό μέλλον η κυβέρνηση απαιτεί κάθε χρόνο έναν νέο και μια νέα από κάθε περιοχή, ως φόρο τιμής, για να θυμούνται πως η εξέγερση είναι κακό πράγμα και έχει επιπτώσεις. Πως ήταν με τον Μινώταυρο ένα πράγμα; Μόνο που εδώ, αντί να τους τρώει το τέρας, τρώγονται μεταξύ τους. Στήνουν ένα φανταχτερό παιχνίδι που μεταδίδεται λάιβ και όπου οι νέοι και οι νέες παλεύουν να επιβιώσουν στην αρένα που τους έχουν φτιάξει, να βρουν φαγητό και νερό και βεβαίως να σκοτώσουν τους υπόλοιπους και να μείνει ο ένας νικητής. There can be only one. Και οι κάτοικοι των περιοχών είναι αναγκασμένοι να βλέπουν κάθε χρόνο τα παιδιά τους να σκοτώνονται. Αυτή τη χρονιά τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η Katniss προσφέρεται εθελοντικά να πάρει τη θέση της μικρής αδερφής της. Και αυτή είναι η αρχή.
Στα τρία βιβλία ολοκληρώνεται ο αγώνας και η ιστορία. Τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Η Katniss είναι μια τραγική ηρωίδα που από τη μια βρίσκεται στην κοσμάρα της και δεν καταλαβαίνει το πως λειτουργεί ο κόσμος και αδυνατεί να κατανοήσει και να επεξεργαστεί τα συναισθήματα των γύρω της, από την άλλη όμως τα πάει μια χαρά με τα κρυφά νοήματα των ενεργειών τους. Και χωρίς να το καταλάβει ξεκινάει μια σειρά γεγονότων από τα οποία δεν υπάρχει επιστροφή.
Είναι πολύ δυνατά βιβλία και καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί γίνονται ταινίες. Ανυπομονώ να δω την πρώτη τώρα, αν και μου είπαν πως θα με απογοητεύσει ελαφρώς.
Μου άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση και για τώρα δε θέλω να διαβάσω τίποτα άλλο. Δε νομίζω πως μπορώ να μπω μέσα σε άλλο κόσμο αυτή τη στιγμή. Πάω να λύσω κάνα πρόβλημα λογικής….
Καλημέρα Στέλλα, η καταστασή σου έχει όνομα:
http://sphotos-a.xx.fbcdn.net/hphotos-snc7/c8.0.403.403/p403x403/484027_10151316524492785_546268035_n.jpg
Ααα βρήκα επιτέλους κάποιον που α) διάβασε το Hunger games και β) που του άρεσε !!! Εγώ τώρα διαβάζω το Game of thrones και μετά θα τα ξαναπιάσω…φιλια..
Tess υπάρχει και παυσίπονο για αυτο το hangover? 🙂 συνήθως εμένα μου παίρνει 3-4 μέρες να το ξεπεράσω και δυσκολεύομαι στις πρώτες σελίδες του επόμενου βιβλίου.
Ελπίδα βλέπω πως έχουμε τα ίδια γούστα στα βιβλία! Αφού μας βρήκες τώρα, ρίξε μια ματιά στην κατηγορία “κριτική βιβλίων” να δεις τι άλλο έχουμε διαβασει. Η σειρα A song of ice and fire είναι απο τις αγαπημένες μας (και φυσικα η τηλεοπτική σειρά επίσης!)