Πριν από κάνα χρόνο είχα πέσει πάνω σε αυτό το βιντεάκι:
Μιλάει για ένα πιτσιρίκι, με απίστευτη φαντασία και την ικανότητα να τη χρησιμοποιεί για να κατασκευάσει πράγματα και το πως ένας τύπος βοήθησε αυτό το παιδί να δει τα όνειρά του να πραγματοποιούνται, φέρνοντάς του “πελάτες”.
Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, υπήρξε συνέχεια. Μαζεύτηκαν χρήματα για την εκπαίδευση του πιτσιρικά και στήθηκε ένα ινστιτούτο για την προώθηση της παιδικής φαντασίας. Δείτε το βίντεο:
Στην αρχή σκέφτηκα, τι καταπληκτική ιδέα και τι κρίμα που δεν το κάνει κάποιος και εδώ στην Ελλάδα! Και μετά σκέφτηκα, γιατί να μην το κάνουμε εμείς; Από που θα ξεκινήσουν οι αλλαγές αν όχι από εμάς; Θα μπορούσα να το έχω προτείνει στα σχολεία των παιδιών ή να προσπαθησω να κάνω κάτι πιο μαζικό. Όμως δεν υπήρχε χρόνος για κάτι τέτοιο (μας φάγανε οι αναβαθμίσεις…) Έτσι είπαμε πως δεν πειράζει καθόλου να κάνουμε κάτι μεταξύ μας, εμείς και οι φίλοι των παιδιών.
Ειδοποιήσαμε τα παιδιά να έρθουν και εμείς ξαμοληθήκαμε να βρούμε χαρτόκουτα. Σας ενημερώνω πως το καλύτερο μέρος για να βρεις χαρτόκουτα εάν θέλεις, είναι το Jumbo! Ούτε σε σούπερ μάρκετ, ούτε πουθενά δε βρήκαμε. Στο Jumbo γεμίσαμε όλο το πορτ μπαγκάζ!
Ξεκινήσαμε μόνοι μας και σιγά σιγά μαζευτήκανε 7 πιτσιρίκια, εμείς και η Σοφία. Είχαμε χαρτόκουτα πολλών μεγεθών, διάφορα ανακυκλώσιμα (μπουκαλια, καπάκια, ρολά, κουτιά από γάλα και δημητριακά κλπ) και διάφορα παλιά παιχνιδάκια, από αυτά που μαζεύανε τα παιδιά από τα αυγά κίντερ. Το μόνο που αγοράσαμε ήταν κολλητική ταινία και μερικά μικρά μπαλάκια.
Η Ιωάννα είχε σχεδόν ετοιμάσει από πριν την κατασκευή της και την τελειοποίησε απλώς εκείνη την ώρα. Μας εξέπληξε όλους όταν ήρθε στο σαλόνι μια μέρα έχοντας φτιάξει ένα… ποδοσφαιράκι, εντελώς μόνη της!
Είναι το κλασικό ποδοσφαιράκι με στρατιωτάκια για τερματοφύλακες και διάφορους ήρωες για παίκτες. Η Ιωάννα έβαλε μέχρι και κομμάτι από πλαστικό καλαμάκι στην τρύπα που έβαλε τα καλαμάκια από σουβλάκια (που κρατάν τους παίκτες), ώστε να μην τρώγεται το χαρτόνι!
Εγώ προσπάθησα να φτιάξω ένα φλιπεράκι. Μπορεί να μη δουλεύει όπως το ήθελα, αλλά ξέρω πως διασκέδασα πολλές ώρες φτιάχνοντάς το και δοκιμάζοντας διαρκώς το πως πάει, αν η μπάλα φτάνει μέχρι πάνω, αν χτυπάει στα εμπόδια κλπ
Μη το βλέπετε έτσι μίζερο, είχε πολύ πλάκα το παιχνίδι! Και αν το πιάσω και με τις μπογιές μου…
Ένα από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια ήταν αυτό με τα παπάκια. Ο Γιώργος κρυβόταν μέσα σε ένα χαρτόκουτο. Είχε στερεώσει κάτι παπάκια σε καλαμάκια για σουβλάκια και όπως ήταν μέσα στο χαρτόκουτο, ανέβαζε 1-2 τη φορά. Εσυ έπρεπε να χτυπήσεις τα παπιά αυτά με το σφυρί (που φτιάχτηκε από ένα μπουκάλι γάλα και κάμποσα καλαμάκια). Τρελό γέλιο!
Όλοι παίξαμε με αυτό το παιχνίδι που μπορεί να πήρε ελάχιστο χρόνο να φτιαχτεί, αλλά το ευχαριστηθήκαμε!
Το άλλο εύκολο στην κατασκευή του και διασκεδαστικό παιχνίδι, ήταν “βάλε το μπαλάκι στο κουτί”. Κουτιά σε διάφορα μεγέθη, κολλημένα πάνω σε ένα χαρτόκουτο. Εσύ πετάς το μπαλάκι και παίρνεις πόντους ανάλογα με τη δυσκολία
Η μεγάλη δυσκολία ήταν πως όλα τα μπαλάκια μας ήταν τρελομπαλάκια, οπότε χτύπαγαν στο κουτί και έκαναν γκελ! Αφού στο τέλος προσπαθούσαμε να βάλουμε τα μπαλάκια στα κουτιά ΜΕΤΑ την αναπήδηση.
Αφού περάσαμε κάμποση ώρα φτιάχνοντας, μετά τα αγόρια το γύρισαν στην προσφιλή τους απασχόληση: πως φτιάχνουμε πανοπλίες, κράνη κλπ
Ενώ τα κορίτσια αποφάσισαν να φτιάξουν… κουκλόσπιτο (δυστυχώς δεν κατάφερα να το φωτογραφίσω γιατί ήταν πια βράδυ και δεν το είχαν τελειώσει μέχρι εκείνη την ώρα). Και φτιάξανε και ένα κουτί που θα μπορούν όλα τα παιδιά της τάξης τους να βάζουν κάτι μέσα που δε το θέλουν πια, και μετά οι άλλοι θα μπορούν να βάλουν το χέρι τους μέσα, να πιάσουν ένα πράγμα (δεν βλέπουν τι είναι) και αν το χρειάζονται, να το κρατήσουν, αλλιώς να το ξαναβάλουν μέσα.
Περάσαμε πραγματικά πολύ ωραία. Τα παιδιά είναι ικανά να φτιάξουν απίστευτα πράγματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους δώσεις την ευκαιρία. Δώστε τους λοιπόν την ευκαιρία και πάρτε έμπνευση κι εσείς!
Και αν σας άρεσε όλο αυτό, διοργανώστε κι εσείς ένα cardboard challenge και… get involved!
Εγώ θέλω να το ξανακάνουμε…. ΠΑΛΙ!!!! ΠΑΛΙΙΙΙΙ!!!!! ΠΑΛΙΙΙ!!!!!!! (Είμαι της επανάληψης, δεν τα παίρνω με την πρώτη…. τα χαρτοκιβώτια… ;-ΡΡΡΡΡΡΡΡ)
Η χάρη σας πάντως έφτασε το Σάββατο απόγευμα μέχρι το Ευγενίδειο και σε ένα μέρος ακόμη που δέχθηκε να φιλοξενήσει κάτι παρόμοιο! :)))
Μπραβο !!
Σοφία χαρτόκουτα έχουμε, ανακυκλώσιμα έχουμε, όρεξη έχουμε… οπότε, πάμε για επανάληψη!
Χρήστο δεν κατάλαβα πολύ καλά τι έγινε 🙂 Εννοείς πως έγιναν άλλες δυο τέτοιες εκδηλώσεις; Θα με ενδιέφερε να μάθω λεπτομέρειες
Θανάση ευχαριστούμε 🙂
Εξαιρετικό!
Pingback: Η Ιωάννα, η επιμονή και η ανταμοιβή! | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα