Τα παιδιά μου είναι βαθιά φιλοσοφημένα. Η Ιωάννα έχει πάρει φόρα τον τελευταίο καιρό και δεν πιστεύω στα αφτιά μου! Ο Γιώργος βέβαια τα λέει εδώ και καιρό, αλλά πάντα έχει πολύ πλάκα όταν ακούς δύο τοσο δα πλασματάκια να λένε τέτοιες κουβέντες…
Έχουμε και λέμε. Ιωάννα:
-Μαμά, ποιά κοινωνία δεν έχει καυσαέρια;
———————————
Κοιτάζεται σε ένα καθρεφτάκι τσάντας που είναι διπλό (έχει καθρέφτη και στα δύο κομμάτια του)
-Α, δύο Ιωάννες! Κοίτα δύο Ιωάννες πάλι φαίνονται! Έχω και το πνεύμα μου μέσα μου γι’αυτό!
———————————
-Πρέπει να έχουμε εκτίμηση ο ένας στον άλλο!
———————————
Και το κορυφαίο: σήμερα το πρωί πήγε στο σχολείο της με το ποδήλατό της!
Ο Γιώργος από την άλλη καθόταν σκεφτικός και τέλος αποφάνθηκε: “Η ζωή είναι πολύ μικρή. Είμαστε σαν τα αστέρια. Γεννιόμαστε, εξελισόμαστε και πεθαίνουμε”!!!
Καλά δεν το πιστεύω! Παιδιά, κάνετε την καλύτερη καταγραφή. Θα τα διαβάζουν μετά απο χρόνια τα παιδιά και θα γελάνε απίστευτα!
Προσπαθώ να συνδυασω αυτές τις ατάκες με τις παιδικές τους φωνούλες!
Την καλημέρα μου!
Είναι υπέροχα πλάσματα, τα παιδιά, και ειδικά όταν καταφέρεις να σου μιλήσουν ανοιχτά, όταν σου ανοίξουν παράθυρο στον δικό τους κόσμο! Και εσείς τα έχετε σίγουρα καταφέρει!
τα παιδια παντα λενε τις μεγαλυτερες αληθειες αρκει να τα αφησουμε εμεις να εκφραστουν και να μην τα λογοκρινουμε..ετσι κι αλλιως δεν βγηκε τυχαια το ρητο”απο μικρο και απο τρελο μαθαινεις την αληθεια”.ειναι παντα αντικειμενικα γιατι μεσα τους εχουν την αγνοτητα και οχι τη διαφθορα των μεγαλων