Μετά από 3 συνεχόμενες μέρες βροχής, σήμερα σταμάτησε. Μας κάνει καλό καιρό για το ταξίδι στην Αθήνα. Σήμερα το πρωί, ξύπνησα και ενώ ήμουν σίγουρη απόλυτα πως είναι ακόμα 5 το πρωί, είδα με τρόμο το ρολόι που έδιχνε το άτιμο 8.05! Σηκώθηκα με βαριά καρδιά γιατί έπρεπε να ετοιμάσουμε τα παιδιά για το σχολείο και δεν είχα καν μαγειρέψει. Μιλάμε για μαχμουρλίτιδα πρώτης κατηγορίας. Με διάφορες δικαιολογίες που είπα στον εαυτό μου και στον Κωνσταντίνο (πονάει λίγο η κοιλίτσα της Ιωάννας, μήπως φύγουμε λίγο πιο γρήγορα…) δεν πήγαν τα παιδιά στο σχολείο εντέλει. Το γλίτωσα για τώρα το μαγείρεμα. Έχουμε πολλές δουλειές γενικά (ανάμεσα στις οποίες είναι δυστυχώς άλλο ένα ραντεβού με τον οδοντίατρο), αλλά πιστεύω πως κατά το μεσημεράκι θα ξεκινήσουμε.
Όπως είναι τα πράγματα με δουλειές και οικοδομές, μπορούμε πλέον να πάμε μόνο για το σαββατοκύριακο (άντε να κλέψουμε και τη Δευτέρα). Και πάλι καλά. Από του χρόνου που θα είναι στο δημοτικό ο Γιώργος, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Φοβάμαι λίγο για το τι θα αντικρύσω με τον παππού (μετά από τόσες εβδομάδες στο νοσοκομείο) και φοβάμαι λίγο και την αντίδραση των παιδιών σε αυτό. Αλλά χαίρομαι γιατί θα δούμε ξανά αγαπημένους φίλους.
