Φίλοι και γνωστοί μου γνωρίζουν τη σχέση που έχω με την άνοιξη… Την λατρεύω πραγματικά, είναι η αγαπημένη μου εποχή, αλλά τυραννιέμαι απίστευτα από αλλεργίες. Φέτος με έχει πιάσει χειρότερα από άλλες χρονιές. Οπότε το να πλησιάσω λουλούδια είναι εκτός συζητήσεως… Πόσο μάλλον να μαζέψω για πρωτομαγιάτικο στεφάνι ή να έχω κάποιο έτοιμο (θα μπορούσαν να φτιάξουν τα παιδιά) κάπου κοντά μου.
Όμως κάτι ήθελα να κάνω. Οπότε πήρα ιδέα από τούτο εδώ το σάιτ και αποφάσισα να φτιάξουμε φέτος ένα στεφάνι που δε θα με πείραζε ούτε να το φτιάξω, ούτε να το κρεμάσω.
Η Ιωάννα μάζεψε κλαδιά από τις ελιές μας. Όταν τις κλαδέψαμε είχαν μείνει κάποια κλαδιά κάτω. Τα βρήκε λοιπόν, τους έβγαλε τα ξεραμένα φυλλαράκια και τα έκανε ένα ωραίο στεφάνι.
Μάζεψε πολλά και κάναμε το στεφάνι μας παχουλούτσικο. Μετά έφτιαξα εγώ λουλουδάκια από χαρτόνι (στο σάιτ είχε από τσόχα, αλλά τσόχα δεν είχα. Το χαρτόνι ήταν μια εύκολη λύση). Τα κολλήσαμε, βάλαμε και μια κορδελίτσα και πλέον έχουμε ένα πρωτομαγιατικο στεφάνι που δεν προκαλεί αλλεργίες!
Καλό μήνα!
Πράγματι, η σχέση σου με την άνοιξη, είναι συγκινητική… το δάκρυ πάει σύννεφο!!! 😀