Αρκετά κουρασμένοι απο την προηγούμενη μέρα, ξυπνήσαμε κατά τις 7.30 για πρωινό. Στις 9 περίπου ξεκίνησε η εκδρομή μας.
Το να πάω στην Πομπηία ήταν ενα όνειρο για μένα απο τότε που ήμουν μικρούλα. Ενα απο τα αγαπημένα μου βιβλία τότε ήταν “οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας”. Οταν άκουσα λοιπόν πως η εκδρομή θα περιελάμβανε και αυτή την ξενάγηση είπα πως θα συνοδεύσω οπωσδήποτε!
όσο κουρασμένη λοιπόν και να ήμουν, περίμενα αυτή τη μέρα με μεγάλη λαχτάρα. Και αποζημιωθηκα γιατί είχαμε μια μεγάλη ξενάγηση, έβγαλα άπειρες φωτογραφίες και ρούφηξα πραγματικά εικόνες, χρώματα, γνώσεις.
Η Πομπήια έχει διατηρηθεί όπως ήταν είκοσι αιώνες πριν. Καλύφθηκε από τόνους στάχτης, έγινε μια έρημος και ξεχάστηκε, μέχρι που ανακαλύφθηκε τυχαία. Αυτή τη στιγμή έχουν εκταφεί τα 3/5 της πόλης και λένε πως θα χρειαστούν περίπου 150 χρόνια για να εκταφεί και η υπόλοιπη.
Ως πόλη ειχε ένα σωρό πράγματα. Μαγαζιά, σπίτια, εξαιρετική ρυμοτομία, δρόμους, διαβάσεις πεζών, μέχρι και “ματιά γάτας”. Ειχε 12.000 κατοίκους απο τους οποίους πέθαναν περίπου 2.500. Από αυτούς κάποιοι ήταν νεόπλουτοι που αρνήθηκαν να φύγουν γιατί φοβήθηκαν πως θα τους κλέψουν εάν εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και βέβαια δούλοι που έμειναν με το ζόρι.
Είδαμε φυσικά τις γνωστές μορφές ατόμων που διατηρήθηκαν όπως τους βρήκε η συμφορά. Η τέφρα που τους κάλυψε έκανε ενα καλούπι γύρω απο το σώμα. Μέσα έμειναν μόνο τα οστά (και μετά οι αρχαιολόγοι τα γέμισαν με ρητίνη). Ολοι αυτοί πέθαναν απο ασφυξία κυρίως. Έμαθα πως υπήρξαν και άλλοι, στις παραθαλάσσιες περιοχές, που βρήκαν πιο άμεσο θάνατο. Εφτασε εκεί ενα κύμα λαβας και πέθαναν ακαριαία λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών, 600 – 700 βαθμών, οι οποίοι έκαναν τα οστά του κόσμου να εκραγούν.

Ο κήπος των φυγάδων λέγεται το σημείο αυτό.

Μπορείτε να διακρίνετε το κόκαλο στο πόδι

Η φιγούρα με τα μάτια έκανε μεγαλη εντύπωση στον Γιώργο
Είναι μια απίστευτη εμπειρία το να βλέπεις ακριβώς πως ζούσε ο κόσμος τότε, τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους, να περπατάς στους δρομους τους… Θα σας κάνω μια περιήγηση να πάρετε μια ιδέα:

Η νεκρόπολη. Μια πόλη-νεκροταφείο έξω από τα τείχη της κανονικής πόλης. Όποιος ήθελε να μπει, πέρναγε αναγκαστικά από εδώ, και θυμόταν τους νεκρούς

Μια από τις εισόδους της πόλης

Όλοι οι δρόμοι (εκτός από έναν..) ήταν ίσιοι. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν σπίτια και καταστήματα

Τα καταστήματα είχαν μεγάλες πόρτες με ένα αυλάκι κάτω. Αυτό γιατί οι πόρτες τους ήταν σαν ακορντεόν.

Έτσι δηλαδή

Τα σπίτια από την άλλη είχαν στενές πόρτες όπως εδώ, με μαρμαράκι στο πεζούλι

Στην πόρτα του σπιτιού, κάτω στο πάτωμα, βρήκαμε και μια επιγραφή “προσοχή σκύλος” !

Ακόμα και σήμερα φαίνεται εντυπωσιακό το σπίτι από μέσα. Παράθυρα υπήρχαν μόνο στην εσωτερική πλευρά, ώστε “τα εν οίκω μη εν δήμω”

Από μαγαζιά, εδώ βλέπουμε ένα.. ταχυφαγείο! Ο ταβερνιάρης έβαζε τα φαγητά στα πιθάρια για να διατηρούνται ζεστά

Εδώ είναι ένα καθαριστήριο. Τα ρούχα τα λευκαίναν μέσα σε γούρνες σαν αυτή (χρησιμοποιώντας ούρα που μάζευαν σε δημόσιους ουροσυλλέκτες…)

Φιγούρα στα δημόσια λουτρά

Ο… στραβός δρόμος οδηγεί σε διάφορα μαγαζιά, μεταξύ των οποίων και σε τέτοιους οίκους (να μην ξέρεις που πάει ο άλλος). Μέσα στον οίκο έχει το… μενού να διαλέξεις

Στους δρόμους είχε και σήματα που σου έδειχναν προς τα που να πας για να φτάσεις εκεί που θέλεις, χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσεις κανέναν και γίνεις ρεζίλι

Δεν είχαν αποχεύσεις, με αποτέλεσμα τα νερά να κυλούν στο δρόμο. Εδώ βλέπουμε τις διαβάσεις πεζών, με συγκεκριμένες αποστάσεις για να περνάν και τα κάρα.

Και εδώ έχουμε τα “μάτια γάτας” που λέγαμε. Αυτές οι λευκές πετρούλες στο δρόμο φωσφόριζαν το βράδυ και έδειχναν το δρόμο
Εκτός από αυτά είχε βέβαια και την αγορά, και τα γυμναστήρια, τα θέατρα, τα ωδεία. Θα μπορούσα να σας βάλω άπειρες φωτογραφίες… Ελπίζω να σας άρεσε η μικρή μας βόλτα στην Πομπηία!
Ελπίζω πως κάποια μέρα θα επιστρέψω, μαζί με τους υπόλοιπους της οικογένειας, να κάτσουμε περισσότερη ώρα και να ανέβουμε και στον Βεζούβιο…
Πω πω τι μου θύμισες τώρα….Είχαμε πάει Πομπήια με την 5ήμερη..τότε..τα καλά χρόνια.. Υπέροχη εκδρομή…Έχω αυτές τις φωτογραφίες κι εγώ…Και χμμ..το τι γέλιο κάναμε με τους “οίκους” και τα σημαδάκια…χεχε!! Πάντε τέτοιες ωραίες εκδρομες..
Πολύ εντυπωσιακό! Με το καλό να ξαναπάς! 🙂