Η γνώμη μου για το Superfast ferry 2 με το οποίο ταξιδέψαμε: καθαρό, με εξυπηρετικό προσωπικό. Κατα τα αλλα, η καμπίνα η τετράκλινη είναι εξαιρετικά μικρή (αν και βέβαια εντάξει, για ενα βράδυ μένεις μόνο), τα μαξιλάρια είναι σχεδόν ανύπαρκτα (τα περιγράψανε ως πουφ για σκύλους), το καζανάκι μας ήταν προβληματικό, το φως στην κουκέτα μου δε δούλευε και βεβαίως το φαγητό ήταν απλά πανάκριβο.
Φτάσαμε λοιπόν στο Μπάρι και ξεκινήσαμε τη διαδρομή προς Νάπολη.
Οι δρόμοι και η διαδρομή θύμιζαν αρκετά Ελλάδα και ειδικά το πρώτο κομμάτι της. Ελιές, φραγκοσυκιες.. Το μόνο που μου έκανε πολυ μεγάλη εντύπωση ήταν οι παπαρούνες. Στην Ελλάδα έχω πολλά χρόνια να δω παπαρούνες μαζεμένες. Έχουμε και στην αυλή μας δηλαδή, αλλά είναι μια δυο… Στα χωράφια της Ιταλίας έβλεπες ενα κόκκινο χαλί!
Μετά από τρεις ώρες περίπου, φτάσαμε στη Νάπολη. Το κομμάτι που είδαμε και η περιοχή στην οποία είναι το ξενοδοχείο μας έκανε πολύ κακή εντύπωση. Βρώμικη, γεμάτη σκουπίδια στο δρόμο, με βιομηχανικά κτήρια.
Πήγαμε για φαγητό σε ενα μαγαζάκι εκεί κοντά, στο οποίο πάνε οι ντόπιοι απο τα γύρω γραφεία. Οχι το καλύτερο φαγητό του κόσμου, αλλά αξιοπρεπές. Insalata (κάτι ψωμακια με ντομάτα), καρμπονάρα και τέλος ενα πιάτο με κρέας. Είχε και μπόλικη σάλτσα πείνας….
Μετά πήραμε έναν ξεναγό και κάναμε το γύρο της πόλης. Δεν ήταν χορταστικό, δεν περπατήσαμε ιδιαίτερα, αλλά πήραμε μια ιδέα, γευτήκαμε λίγα απο τα χιλιάδες αρώματα της πόλης. Γιατί το βιομηχανικό κομμάτι που είδαμε πρώτο είναι απλώς ενα απο τα πολλά πρόσωπα της πόλης. Υπάρχει μετά το ιστορικό κομμάτι, το κομμάτι που έγινε υπό Μουσολίνι, αλλά και το κοσμοπολίτικο κομμάτι. Παρακάτω ακολουθούν μερικές φωτογραφίες τραβηγμένες μέσα από το πούλμαν.
Ένα από τα πραγματικά ωραία μέρη είναι το κοσμοπολίτικο Posilipo, ή πιο ελληνιστί Παυσίλυπο. Ολη η καλή κοινωνία έχει εδώ σπίτια.
Ευτυχώς αφήσαμε αργότερα το πούλμαν και περπατήσαμε λίγο στην πόλη, οπότε σας παραθέτω και μερικές φωτογραφίες απο τη Νάπολη by night
