Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Όταν κάναμε τη βόλτα μας στην Ερμού προχτές, με χαρά διαπίστωσα πως δεν ήταν ακόμα στολισμένη.
Και λέω με χαρά γιατί αυτοί οι στολισμοί από τις αρχές Νοέμβρη κιόλας μου φαίνονται το λιγότερο αστείοι. Ένα σούπερ μάρκετ εδώ στην Καλαμάτα είχε στολίσει με γιρλάντες την πόρτα του ενώ ακόμα κυκλοφορούσαμε με τα κοντομάνικα. Ούτε χαλιά δεν είχαμε στρώσει ακόμα και βρεθήκαμε να μας γελά ο Αη-Βασίλης ενώ ψωνίζαμε πατάτες.
Νιώθω λίγο σαν να προσπαθούν να μας μπάσουν στο πνεύμα το γιορτινό με το ζόρι. Ένας μικρός εκβιασμός.
Μου αρέσει πάρα πολύ να στολίζω το σπίτι, να βάζω χριστουγεννιάτικα τραγούδια ενώ κρεμάω μπάλες στο δέντρο και να ψωνίζω δώρα για τους φίλους μου. Αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του και το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο τον Δεκέμβρη που λέει μια παλιά παροιμία.
Τα παιδιά μου φυσικά που βλέπουν στολισμένα μαγαζιά γύρω τους θέλουν να στολίσουμε κι εμείς τώρα. Αυτό τον εκβιασμό μάλλον δεν θα τον γλιτώσω και με βλέπω το Σαββατοκύριακο να κατεβάζω δέντρο. Τουλάχιστον θα έχει μπει ο Δεκέμβρης.