Κυριακή πρωί. Ξυπνάμε εγώ κι ο Γιώργος και μου λέει “σήμερα μαμά θα μου μάθεις να φτιάχνω κρέπες; ”
Ήταν κάτι που ζητάει καιρό. Αφού έμαθε να φτιάχνει βάφλες και τάρτα σοκολάτας, μου έχει φτιάξει και την τούρτα μου πέρισυ, τώρα ήρθε η σειρά του άλλου αγαπημένου του πιάτου, να μάθει δηλαδή να φτιάχνει κρέπες. Η ζύμη δεν είναι τίποτα δύσκολο, αλλά το να τις κάνεις στρογγυλές και λεπτές είναι ένα θέμα…
Ήμασταν χαλαρά όμως, οπότε βεβαίως του έδειξα. Είχε πολύ πλάκα, φόρεσε και το καπέλο του μάγειρα και το έριξε στην προσπάθεια.
Και οκ, δεν βγήκαν όλες εντελώς στρογγυλές (φάγαμε και κρέπες σκατζόχοιρο, υποβρύχιο, εξωγήινους και διάφορα άλλα), αλλά ήταν οπωσδήποτε νόστιμες. Και η μια, η πιο νόστιμη απ’ όλες, έγινε κρέπα ειδική για τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου που γιόρταζε (μαζί με όλους τους μπαμπάδες) χτες. Ιδέα και διακόσμηση Γιώργος και Ιωάννα:
Να τον χαίρεστε το μπαμπά σας!
Μου έδωσες ιδέα για του χρόνου!!!
Τρελοτουρίστρια
Κι η ιδέα για τις κρέπες ίδια…κι ο δικός μας ο μπαμπάς κρέπες είχε για πρωινό….άσε που οι γιοι μας μοιάζουν, με αυτό το μαλλί! Δεν πάει άλλο πρέπει να συναντηθούμε…Χρόνια πολλά στον μπαμπά σας….