Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η Ιωάννα ξύπνησε και μας ανακοίνωσε πως σήμερα θα μαγειρέψει εκείνη το μεσημεριανό μας. Μόνη της. Να της πω εγώ όχι;

Μέχρι τώρα έκανε μόνο τα αυγουλάκια της.  Ήρθε η ώρα να πάει στο επόμενο επίπεδο λοιπόν και αποφάσισε να μας κάνει μια μακαρονάδα. Μπήκε στο “Τι θα φάμε σήμερα“, επέλεξε μια συνταγή που της φάνηκε εύκολη, το Σπαγγετόνι με κόκκινη σάλτσα τόνου, και έκανε και τις δικές της μετατροπές για να αρέσει λέει σε όλους μας (έβαλε λιγότερο κρεμμύδι που ξέρει πως δεν αρέσει πολύ στον Γιώργο…).

Εγώ δεν τη βοήθησα σχεδόν καθόλου. Δούλευα από τον κάτω όροφο… Που και που ακουγόταν μια φωνούλα που με ρωτούσε  όταν είχε απορίες (“μαμά, λέει φρέσκιες ντομάτες, μπορώ να βάλω εγώ έτοιμη σάλτσα; “), αλλά κατά τα άλλα μόνη της. Κάποια στιγμή αποφάσισα να ανέβω να δω τι γίνεται. Τα μακαρόνια είχαν ήδη βράσει (κράτησε χρόνο με το ρολόι της σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου), αλλά τα είχε αφήσει μέσα στο νερό, δεν τα είχε σουρώσει (δε το έλεγε στη συνταγή). Της εξήγησα τι κάνουμε, τα σουρώσαμε και απλώς είχαν μαλακώσει λίιιγο παραπάνω. Μικρό το κακό.

Το δεύτερο που είχε κάνει ήταν πως είχε βάλει ένα μικρό τηγανάκι για να κάνει τη σάλτσα. Η συνταγή έλεγε μεγάλο τηγάνι, ώστε μετά να πάρεις τα μακαρόνια και να τα ρίξεις μέσα (γι’ αυτό δε τα σούρωνε κιόλας), αλλά επειδή η Ιωάννα αποφάσισε να κάνει ξέχωρα τη σάλτσα (μη τυχόν και δεν αρέσει σε κάποιον), δε χρειαζόταν το μεγάλο τηγάνι και πήρε ένα μικρό αντί να πάρει κατσαρολάκι. Της εξήγησα κι εκεί πως η σάλτσα μόλις αρχίσει να βράζει θα την κάνει χάλια γιατί πετάει παντού, άρα χρειαζόταν άλλο σκεύος, αλλά και αυτό δεν επηρέασε τίποτα. Απλώς σκεπάσαμε το τηγανάκι.

Κατά τα άλλα τα έκανε όλα μόνη της. Έτσι απολαύσαμε ένα πιάτο μακαρόνια με σάλτσα τόνου! Και μάλιστα ο Γιώργος, που δεν ενθουσιάζεται ούτε με τα σπαγγέτια, ούτε με τον τόνο, το έφαγε όλο και είπε πως ήταν και τέλειο!