Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

-Μαμά, ξέρεις γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ χτες το βράδυ;

-Γιατί Ιωάννα μου;

-Γιατί σκεφτόμουνα τη συζήτηση που είχα με τις φίλες μου

-Και τι λέγατε;

-Να, λέγαμε πως όλα τα παιδιά, όταν είναι μικρά, ψάχνουν να βρουν την ολοκληρωμένη αλήθεια…

………

Είναι μια από αυτές τις στιγμές… Εσύ είσαι αμέριμνη, πλένεις ήρεμα τα πιάτα σου, κάνεις μια συνηθισμένη συζήτηση με τα παιδιά (ίσως και από αυτές που ο μισός εγκέφαλος ακούει το παιδί και ο άλλος μισός κάνει άλλες δουλειές, γιατί όλα είναι θέμα ρουτίνας) και ξαφνικά… σου έρχεται κεραμίδα! Όλα τα παιδιά, όταν είναι μικρά, ψάχνουν να βρουν την ολοκληρωμένη αλήθεια!!!!!!!!!! Δαγκώθηκα να μη γελάσω και ξεκίνησα τις ερωτήσεις, για να καταλάβω τι ακριβώς εννοούν ολοκληρωμένη αλήθεια.

Έμαθα τα εξής:

Όλα τα παιδιά κάνουν αυτές τις σκέψεις (αφού βρήκαν πως και οι τρεις κοπέλες που συζητούσαν τα είχαν σκεφτεί αυτά κάποια στιγμή, άρα όλα τα παιδιά τα σκέφτονται), κυρίως όταν είναι μικρά όμως, γιατί τότε έχουν περισσότερο χρόνο. Μετά έρχεται το σχολείο και τα διαβάσματα και που χρόνος για φιλοσοφικές αναζητήσεις…

Όταν ήταν μικρά είχαν σκεφτεί πως δεν είναι απόλυτα αυτόνομα, πως υπάρχει κάποιο ανώτερο νοήμον ον, όχι ακριβώς σαν θεός, αλλά μια ανώτερη φυλή καλύτερα, οι οποίοι τους υπαγορεύουν τι να κάνουν (λόγια της Ιωάννας αυτά). Μετά αποφάσισαν πως δεν είναι έτσι.

Όταν λέει “την ολοκληρωμένη αλήθεια” εννοεί όλες αυτές τις ερωτήσεις “ποιοί είμαστε”, “που πάμε”, “γιατί είμαστε εδώ” κλπ