Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Ξεκινήσαμε το πρωί από την Καλαμάτα, για το αεροδρόμιο. Το σχέδιο ήταν να πάμε Ρώμη και από εκεί με ανταπόκριση στο Άμστερνταμ. Έιχαμε κανονίσει την ανταπόκριση να είναι αρκετές ώρες μετά, ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε και βόλτα στη Ρώμη. Από τον χρόνο που έχω χρησιμοποιήσει, ίσως να καταλάβατε πως το σχέδιό μας δεν πήγε όπως θέλαμε.

Η διαδρομή προς το αεροδρόμιο ήταν διασκεδαστική όπως είναι σχεδόν πάντα με τα παιδιά και στο δρόμο είδαμε και τα πρώτα χιόνια της σαιζόν.



Φτάσαμε νωρίς, όμως μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η πτήση μας ειχε ακυρωθεί, λόγω κακοκαιρίας. Μετά από ώρα αναμονής μάθαμε πως μας είχαν βάλει σε διαφορετική πτήση, με άλλη εταιρία, που θα μας πήγαινε κατευθείαν στο Άμστερνταμ. Πάνε τα σχέδια για τη Ρώμη… Ευτυχώς μπορέσαμε να κανονίσουμε μια σχεδόν αντίστοιχη μέρα στην επιστροφή. Ελπίζω να μη χαλάσουν ξανά.

Κατά τη διάρκεια της πτήσης ήμασταν αρκετά τυχεροί και ο ουρανός ήταν καθαρός. Είχαμε απίστευτη θέα!


Η KLM προσφέρει ελαφρύ φαγητάκι (κάτι σαν πιτσάκι), αλλά μας πρόσφερε τρεις φορές γλυκάκι και άλλες τόσες κάτι να πιούμε. Μου άρεσε πολύ το περιοδικό τους, το οποίο ήταν επίκαιρο (του Δεκεμβρίου δηλαδή και όχι γενικώς του τριμήνου π.χ.) με πολύ ενδιαφέροντα άρθρα. Διάβασα μέχρι και άρθρο για τους ξύλινους ουρανοξύστες που ακούσαμε στο TEDx! Δώσανε στα παιδιά βιβλιαράκι για ζωγραφιές και παιχνίδια, που ΔΕΝ ήταν μόνο για πεντάχρονα! Και μου έκανε εντύπωση το ότι είχαν κυρίως άντρες αεροσυνοδούς…


Η πτήση είχε αρκετή καθυστέρηση και πριν απογειωθούμε αλλά και κατά τη διάρκεια (λόγω κακοκαιρίας), με αποτέλεσμα να εχουμε πάει στο αεροδρόμιο στις 10.30 το πρωί και να προσγειωθούμε στο Άμστερνταμ μετά τις πέντε το απόγευμα…. Και αυτό με μπόλικες αναταράξεις που μας έκαναν σχεδόν να χρειαστούμε τα ειδικά σακουλάκια…. Αντί να περάσουμε τη μέρα μας στη Ρώμη, την περάσαμε στα αεροπλάνα και τα αεροδρόμια… Τέλος πάντων.
Όταν φτάσαμε και βγήκαμε από το αεροδρόμιο, έριχνε χαλάζι με τρομερή δύναμη! Ήταν σα να μας πυροβολούσαν! Ευτυχώς μεχρι να φτάσουμε στο σπίτι του φίλου που μας φιλοξενεί, η βροχή και ο αέρας είχαν κοπάσει ελαφρώς. Μέχρι και να βγούμε για φαγητό καταφέραμε! Πολύ κρύο βέβαια. Η Ιωάννα είπε πως σίγουρα όλοι καταλαβαίνουν ότι είμαστε τουρίστες, μια που εμείς είμαστε μπουμπουλωμένοι και οι άλλοι κυκλοφορούν χωρις καν σκουφί!

Θα δούμε πως θα εξελιχθεί ο καιρός, τι θα φάμε, τι θα καταφέρουμε να δούμε. Αλλά όπως πάντα, είμαι αισιόδοξη!