Στο δρόμο μας δηλαδή. Γιατί αλλιώς όνομα είχαμε χαχαχαχα
Μετά από οκτώ χρόνια που είμαστε σε αυτό το σπίτι, έχουμε πλέον όνομα στο δρόμο μας. Δεν είμαστε πιά πάροδος κάποιας οδού. Που δεν ήμασταν και ποτέ δηλαδή πάροδος της συγκεκριμένης οδού, είχε πολύ πλάκα το πώς είχαμε τη διεύθυνση αυτή. Είχε έρθει ο ταχυδρόμος και το συζητούσαμε, πού θα στέλνει ο κόσμος τα γράμματά του, και μας λέει “ε, βάλτε πάροδος τάδε”. Η τάδε βέβαια ήταν δρόμος που εντέλει δεν έφτανε στο σπίτι μας, αλλά δεν το ξέραμε τότε. Οι δρόμοι εδώ ανοίχτηκαν ή με το που ήρθαμε, εξαιτίας του δικού μας σπιτιού, ή μετά. Ο καθένας έβαζε ό,τι ήθελε σαν διεύθυνση και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να το ξέρει ο ταχυδρόμος. Θυμάμαι ακόμα τη φρίκη του να ζεις το χειμώνα ανάμεσα σε χωματόδρομους με κοκκινόχωμα…
Κάποια στιγμή μας είπαν πως θα γίνει ονοματοδοσία στους καινούριους δρόμους και πήγαμε και κάναμε αίτηση. Δώσαμε τότε τη δική μας πρόταση για το όνομα του δρόμου μας, δίνοντας μάλιστα και διάφορες εναλλακτικές. Ήμασταν αρκετά σίγουροι πως το “οδός Σοκολάτας” δε θα πέρναγε, αλλά είχαμε αρκετές ελπίδες για το “οδός Νίκου Τσελεμεντέ”. Δε θα ήταν πολύ ωραίο; Φυσικά δε δέχτηκαν ούτε αυτό. Έπρεπε λέει να είναι κάτι αρχαιοελληνικό…
Όπως και να έχει, μετά από χρόνια που πήρε και αυτή η διαδικασία, έχουμε πλέον όνομα στο δρόμο μας, έχουμε ΚΑΙ αριθμό! Τώρα αρχίζει η επόμενη φάση, του να μάθουμε τον ταχυδρόμο μας τη νέα μας διεύθυνση (το πιο σημαντικό όλων! ) και να την αλλάξουμε παντού, σε ΔΕΗ, σε εφορίες, σε τράπεζες… Πρέπει να αλλάξουμε τις επαγγελματικές κάρτες μας, τα αυτοκολλητάκια με τη διεύθυνσή μας που είχαμε για τα γράμματα και φαντάζομαι πολλά ακόμα που τώρα ξεχνάω.
Για κάποιο λόγο όχι μόνο δε με νοιάζει όλη αυτή η διαδικασία, αλλά χαίρομαι και πολύ! Τι αλλάζει που δεν είμαστε πλέον Πάροδος άνευ αριθμού; Τίποτα στην ουσία. Αλλά εμείς είμαστε χαρούμενοι!
Βεβαίως πινακίδα δεν έχουμε γιατί ο δήμος δεν έχει χρήματα να φτιάξει! Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω εγώ μια πινακίδα με το όνομα του δρόμου και τον αριθμό και να την κάνω σε ψηφιδωτό που θα μπει στην πέτρινη μάντρα μας. Δε το έχω ξανακάνει (αν έχετε προτάσεις/συμβουλές ευπρόσδεκτες), αλλά είμαι αρκετά σίγουρη πως θα τα καταφέρω!