Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η κατάσταση είναι αφόρητη. Δεν φτάνει η φοβερή ζέστη (χτες είχαμε 41 βαθμούς), έχει από το βράδυ ένα τρελό αέρα. Φυσάει τόσο που μας έσπασε ένα πατζούρι και κάμποσες γλάστρες που είχα έξω. Φανταστείτε τι κάνει στη φωτιά.

Το σύννεφο έχει καλύψει όλο το βουνό πλέον και από το μπαλκόνι δε βλέπουμε ούτε βουνό, ούτε καν παραλία. Έξω από το σπίτι είναι αδύνατο να μείνεις για πολύ ώρα, γιατί σε πιάνει βήχας. Είμαστε μέσα, με κλειστά τα πάντα, με ένα φως περίεργο και αεροπλάνα να περνάνε ακριβώς πάνω από το σπίτι μας. Αισθάνομαι σα να είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση.

Η φωτιά είναι ανεξέλεγκτη. Έχει κάψει σπίτια, καλλιέργειες και φυσικά δάσος. Χτες άκουγα πως καίγονται ο Λαδάς, το Καρβέλι, αλλά και μέχρι τη Δήμιοβα και το Ελαιοχώρι και δεν ξέρω κι εγώ μέχρι που αλλού θα έχει φτάσει τώρα. Και είναι σίγουρα εμπρησμός λένε. Δεν το καταλαβαίνω αυτό… Ποιός να θέλει να κάνει τέτοιο κακό; Γιατί; Γιατί να κάψεις χωριά και δάσος σε μέρη δύσβατα που δεν γίνεται να τα αξιοποιήσεις; Τι ποινή άραγε αξίζει σε έναν άνθρωπο που κάνει τόσο κακό σε τόσους πολλούς;

Η θέα από το σπίτι μας χτες το πρωί

Η φωτιά το βράδυ

Η θέα σήμερα. Δεν φαίνεται τίποτα. Το ίδιο συνεχίζεται για όσο βλέπει το μάτι σου από αριστερά και δεξιά.