Στην ουσία Κυριακή του Πάσχα. Φέτος δεν καταλάβαμε καθόλου Πάσχα όμως. Είχε ορθόδοξη εκκλησία εάν θέλαμε, αλλά με τόση κούραση σιγά μην μέναμε ξύπνιοι μέχρι τα μεσάνυχτα. Επειδή είχαμε πάει εκδρομή και την Καθαρά Δευτέρα, δεν είχαμε καταλάβει ούτε Απόκριες και Καθαρά Δευτέρα. Ούτε λαγάνες, ούτε τσουρέκια! Βεβαίως δεν πειράζει καθόλου γιατί περάσαμε θαύμα και στις δυο περιπτώσεις! Κυριακή λοιπόν και ξεκινήσαμε για μια εκδρομούλα λίγο πιο έξω από τη Βιέννη, στον αρχαιολογικό χώρο Carnuntum.
Τι είναι αυτό… Το Carnuntum λοιπόν ήταν αρχαίο Ρωμαϊκό στρατόπεδο. Δίπλα του έμεναν Κέλτες, αλλά υπήρχε αρμονική συνύπαρξη και σιγά σιγά ενώθηκαν οι δυο οικισμοί και στο τέλος, μετά τον 1 αι. μ.Χ. το χωριό που αριθμούσε πλέον πάνω από 50.000 κατοίκους έγινε η πρωτεύουσα της περιοχής. Καταστράφηκε τον τέταρτο αιώνα και από τότε τα κτίσματα χρησιμοποιήθηκαν για οικοδοκικό υλικό αλλού ή έμειναν απλώς χαλάσματα και καλύφθηκαν από χώμα. Εδώ λοιπόν είδαμε για πρώτη φορά την εξαιρετική δουλειά που κάνουν οι Αυστριακοί, όπου οργανωμένα, με πλάνο και υπευθυνότητα, παίρνουν τα ψήγματα πολιτισμού που έχουν (τουλάχιστον μπροστά σε άλλους – ονόματα δε λέμε…) και τα προωθούν / εκμεταλλεύονται / προβάλλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πήραν ένα κομμάτι από το χωριό και μετά από ανασκαφές και βεβαίως πολλή δουλειά, το ξαναζωντάνεψαν. Χρησιμοποιήσαν υλικά, εργαλεία, τεχνικές της εποχής εκείνης και ενώ άφησαν μερικά χαλάσματα να βλέπεις τι βρήκαν, αναστήλωσαν πλήρως 3 κτήρια. Και όταν λέω πλήρως το εννοώ. Είναι τόσο καλά φτιαγμένα που θα μπορούσε κανείς να μείνει κανονικά μέσα. Όλη η δουλειά που έχουν κάνει είναι βασισμένη σε αρχαιολογικά ευρήματα και όχι υποθέσεις. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Μπαίνεις μέσα στα κτήρια αυτά και νιώθεις πως κάνεις ένα ταξίδι στο χρόνο. Βλέπεις όχι κάτι πετρούλες ατάκτως ερριμένες, ούτε κάτι σκέτα μάρμαρα. Βλέπεις πώς ήταν τα σπίτια τότε, πώς ζούσαν οι άνθρωποι, τα έπιπλα… Όπως και να το κάνεις σου εντυπώνεται περισσότερο και καλύτερα.
Εδώ βλέπετε μπροστά τα χαλάσματα και πίσω το κτήριο αναστηλωμένο
Η κουζίνα
Κι εγώ μέσα στα ταψιά όπως πάντα!
Τραπεζαρία
Τουαλέτες. Ο Γιώργος είπε πως μαθαίνουν στην ιστορία φέτος ότι υπήρχαν υπηρέτες που η δουλειά τους ήταν να πηγαίνουν πριν τον αφέντη να κάθονται στην τουαλέτα, για να ζεσταίνουν το κάθισμα!
Έχουν διατηρήσει τα ευρήματα (όπως πχ εδώ το μωσαϊκό) όπου υπήρχαν
Μεγάλοι χώροι με λίγα και λιτά έπιπλα
Η πλάκα στην οποία έγραφαν είχει λιωμένο (και παγωμένο) κερί. Γράφεις πάνω χαράζοντας στην ουσία.
Μπανια, εξωτερικοί φούρνοι, επιτραπέζια παιχνίδια…
Στο χώρο περιφέρονταν διάφοροι “Ρωμαίοι” είτε χωρικοί, είτε λεγεωνάριοι που έκαναν ασκήσεις και είχε πολύ πλάκα. Αν μου το έλεγε κανείς πριν πάω θα το θεωρούσα κιτς, αλλά έδενε με το χώρο όμως και σίγουρα σου προκαλούσε ευθυμία να βλέπεις τύπους με σανδάλια και χιτώνες να περιφέρονται γύρω σου.
Εκτός από αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο, με το εισητήριο μπαίνεις σε δυο ακόμα μέρη, το Αμφιθέατρο και το Μουσείο. Και τα δυο αυτά όμως είναι κάποια χιλιόμετρα μακιρά, όχι πολλά, γύρω στα 3-5, αλλά με τα πόδια δύσκολα το κάνεις. Το Hop on Hop off έχει στάση στο Μουσείο, αλλά όχι στο Αμφιθέατρο και πραγματικά δεν ξέρω πώς περιμένουν να πας εκεί… Εμείς ενώ είχαμε ξεκινήσει να τα κάνουμε και τα τρία, όταν το είδαμε αυτό αποφασίσαμε να μην πάμε στα άλλα δυο καθόλου και να προχωρήσουμε στην επόμενη στάση που ήταν.. τι άλλο, ένα ακόμα παλάτι. Το Schloss Hof.
Το παλάτι αυτό ήταν το θερινό ανάκτορο του πρίγκιπα Eugene of Savoy, επιτυχημένου στρατηγού, λάτρη των καλών τεχνών και μέγα συλλέκτη. Ένας τύπος με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έβαζε τους καλλιτέχνες να φτιάχνουν αγάλματα όπου τον απεικόνιζαν ως Ηρακλή και άλλους ήρωες. Και επειδή δεν ήταν και πρώτης ομορφιάς ο Γιουτζίν, οι καλλιτέχνες… βοηθούσαν λίγο τη φύση. Κάτσαμε λίγη ώρα εκεί, όσο ήταν η στάση του λεωφορείου (κάτι λιγότερο από μια ώρα). Γυρίσαμε στα γρήγορα ένα μέρος του παλατιού, είδαμε -ξανά- σαλόνια και κρεβατοκάμαρες, είδαμε και τη φάτσα του Eugene παντού και επιστρέψαμε στη βάση μας.
Τυχαία μπήκαμε στο εστιατόριο Mediterran-Schubert που είναι ίσως το καλύτερο που επισκεφθήκαμε σε όλο μας το ταξίδι. Εξαιρετικά φαγητά και τέλειο σέρβις. Και οι τιμές τσιμπιμένες όσο και στα υπόλοιπα μέρη της Βιέννης…