Εδώ κι ένα μήνα ο Γιώργος έχει σταματήσει το ολοήμερο σχολείο.
Από πέρισυ είχαμε προβλήματα. Ο Γιώργος αφαιρείται πάρα πολύ εύκολα και είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθεί για να διαβάσει τα μαθήματά του εάν δεν είναι κάποιος δίπλα του να τον επαναφέρει. Μιλάμε εντελώς στον κόσμο του, μπορεί να χαζέψει με το παραμικρό. Με τη γόμα του ας πούμε μπορεί να παίζει για καμιά ώρα, να βλέπει τι είδους τρύπες μπορεί να της κάνει με το μολύβι του, σε πόσα κομματάκια μπορεί να την κόψει με το ψαλίδι του, τι ωραία που κυλάει στο θρανίο, πως μαυρίζει αν σβήσεις αυτά που έγραψες με το μολύβι σου και πως ασπρίζει αν σβήσεις σε λευκό χαρτί κλπ κλπ. Ώρες λέμε. Οπότε αν δεν είσαι εκεί να του λες “Γιώργο συγκεντρώσου”, δουλειά δεν γίνεται.
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να το κάνει ο δάσκαλος του ολοήμερου, ο οποίος πρέπει να δουλέψει με άλλα 20 και βάλε παιδιά. Έλεγα πως φέτος που μεγάλωσε θα έχει αλλάξει. Επίσης νόμιζα πως αν είχε κάποιο κέρδος από αυτό (πχ αν έρχεσαι διαβασμένος θα πας καράτε), τότε δεν θα είχαμε πλέον πρόβλημα. Αλλά έκανα προφανώς λάθος. Ό,τι και αν κάναμε το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ερχόταν στις 4 μισοδιαβασμένος και φυσικά κουρασμένος και χωρίς καμία διάθεση για διάβασμα. Οπότε μέναμε μέχρι τις 6 τουλάχιστον για να διαβάσει, με τα χίλια ζόρια και με ένα σωρό μουτζούρες.
Αποφασίσαμε λοιπόν να το σταματήσουμε το ολοήμερο. Αυτό σημαίνει πως έρχεται τώρα στις 12.20 και καθόμαστε αμέσως για διάβασμα. Τις περισσότερες φορές έχουμε τελειώσει μέσα σε 1 – 1½ ώρα. Στην χειρότερη των περιπτώσεων, αν δεν έχει και πολύ όρεξη και αν καθήσουμε και για φαγητό ενδιάμεσα, τότε πάει 4. Αλλά δεν συμβαίνει συχνά αυτό.
Για τον Γιώργο ήταν μια πολύ καλή αλλαγή. Είναι πιο συγκεντρωμένος ακόμα και στο σχολείο του, έχει διορθώσει πάρα πολλά από τα ανάποδα γράμματα και αριθμούς που συνέχιζε να κάνει, είναι πιο συγκροτημένος και πιο καθαρός (στο γράψιμο, τα τετράδιά του κλπ). Και η δασκάλα του λέει πως έχει βελτιωθεί σημαντικά. Όχι φυσικά στα μαθήματα, στα οποία δεν είχε έτσι κι αλλιώς κανένα πρόβλημα, αλλά στο πόσο γρήγορα κάνει τα πράγματα και στο πόσο συγκεντρωμένος είναι.
Εγώ φυσικά τώρα σταματάω τη δουλειά από τις 12.30… Κάτι το διάβασμα, κάτι το φαγητό, περνάει η ώρα και μετά δεν έχω και κεφάλι για να μπορέσω να συνεχίσω. Αλλά το παιδί προέχει αυτή τη στιγμή. Και άλλωστε ο στόχος είναι να μπορέσει να διαβάσει μόνος του στο τέλος. Και έχει κάνει μεγάλες προόδους, κάθεται για διάβασμα, ξέρει πως δεν πρέπει να αφαιρείται. Πιστεύω πως σε κάνα δυό μήνες ακόμα, θα τα καταφέρει να διαβάζει μόνος του και να κάνω εγώ μετά μόνο τον έλεγχο. Ελπίζω τουλάχιστον.
Και εδώ που τα λέμε νομίζω καλύτερα θα τον προσέξεις εσύ. Και επίσης σημαντικό για τον Γιώργο είναι η ηθική ικανοποίηση ότι τα καταφέρνει καλύτερα τώρα, οπότε η εξέλιξη που περιμένετε πιστεύω θα έρθει.
🙂 Καλημέρα!
Αχ πως σας καταλαβαίνω. Και μένα έτσι ακριβώς είναι. Γι αυτό και αποφάσισα να μην τον βάλω στο ολοήμερο.Βέβαια , πολύ λιγα πράγματα έχει κάνει μέχρι να γυρίσω από την δουλειά , αλλά αρκεί η προσπάθεια.Τι καλά που μπορείτε να γυρνάτε νωρίς. Εμείς ξεκινάμε στις 5 και τελειώνουμε κατά τις 9 η και 10 όταν έχουμε και αγγλικά. Βρίσκω την 3 δημοτικού αρκετά δύσκολη για τα παιδιά . Και δη για παιδιά που αφαιρούνται με το παραμικρό. Βέβαια από πέρυσι είμαστε κλάσεις ανώτεροι.Αριστοι μαθητές , αλλά με μεγάλη προσπάθεια.
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ειναι “τι τυχερος που ειναι ο Γιωργος”. Ποσα παιδια στον κοσμο με διαφορα προβληματα δεν τυχαινουν της προσοχης που χρειαζονται απο γονεις και δασκαλους επειδη δεν υπαρχει χρονος, κατανοηση, υπομονη. Ελπιζω και φανταζομαι οτι το προβλημα συγκεντρωσης του Γιωργου θα βελτιωθει σημαντικα και συντομα δεν θα χρειαζονται οι δικες σου καθοδηγησεις και παρεμβασεις.
Επειτα το μυαλο μου ταξιδευει σε αλλα θεωρητικα θεματα (ως αλλος Γιωργος και εγω) που μαλλον καθολου δεν σε αποσχολουν αυτη την στιγμη αλλα θα στα γραψω ουτως ή αλλως. 🙂 Τι θα γινονταν αν δεν τον προσεχες και ο Γιωργος μεγαλωνε με μια δυσκολια στην συγκεντρωση αλλα πιθανον με ενα πιο ανησυχο πνευμα/φαντασια; Ισως να γινονταν ενας “εγκλωβισμενος” καλλιτεχνης (απο αυτους που 1 στους 100 “πετυχαινουν”), ισως ενας εν δυναμει επιστημονας χωρις ομως τα απαραιτητα εφοδια για να προχωρησει την επιστημη. Φαντασου παλι εναν ιδεατο κοσμο οπου ξερουμε ακριβως να διακρινουμε τις ικανοτητες/δυνατοτητες του καθενος και μπορουμε να εκπαιδευσουμε πραγματικα καλλιεργωντας ολα τα δυνατα σημεια αλλα και προσεχοντας ωστε ο ανθρωπος να αναπτυξει ολα τα βασικα σημεια που χρειαζεται (πρεπει να εχουμε και υπομονη και εμπαθεια και δημιουργικοτητα και τολμη και συνεση κτλ). Το παιχνιδι του Γιωργου με την γομα ισως ειναι ενδειξη ενος μυαλου με α,β,γ δυνατα στοιχεια. Στοιχεια που πρεπει να αναδειχθουν και να αποτελεσουν τον σκελετο της μελλοντικης του καριερας ή ζωης γενικοτερα, και οχι να καταπιεστουν (που ισως κανουμε αν του λεμε “παρατα την γομα και συγκεντρωσου”). Να ξεκαθαρισω οτι αυτα που λεω ειναι εντελως υποθετικα!!
(Ισως ειναι ενδειξεις της ψ αδυναμιας που πρεπει παλι να προσεχθει)
Αναρωτιεμαι γενικως για τη εξελιξη του ανθρωπου και ποια ειναι τα καθοριστικα στοιχεια που σε κανουν αυτο που εισαι. Εχεις απο μονος σου καποιες δυνατοτητες… αυτες θα εκφραστουν ετσι και αλλιως; Σιγουρα σε περιπτωσης στερησης πολλα δεν θα γινουν, αλλα σε καιρους αφθονιας τι επηρεαζει; Δες το αναλογο στο σωμα με την τροφη. Το ποσο ψηλος θα γινεις εξαρταται απο τα γονιδια και την ικανη ποσοτητα τροφης. Στην συγχρονη εποχη γινομαστε οσο ψηλοι εχουμε δυνατοτητα. Η ποιοτητα της διατροφης μας επηρεαζει αλλα πραγματα, το βαρος μας και τη υγεια μας γενικοτερα. Σε καιρους αφθονιας χρονου και προσοχης (οχι οτι υπαρχουν γενικα, αλλα ας πουμε οτι υπαρχουν για την δικη σου οικογενεια) ποια εινια τα αναλογα του υψους και του βαρους;
Σκεφτομαι τον ευατο μου και τα χαρακτηριστικα που θα μπορουσα να ειμαι καλυτερος. Τι διαφορετικο επρεπε να συμβει στην ανατροφη/ζωη μου για να εκφραστουν; Θυμαμαι την μανα μας να μας κυνηγαει να διαβασουμε, δεν θυμαμαι πολλα απο τον τροπο που διαβαζα, αλλα συχνα νομιζω ηθελα σκουντημα. Χμμ μπα δεν θυμαμαι πολλα…
Και σταματαω εδω γιατι ζαλισα ακομα και τον ιδιο μου τον ευατο 🙂
Χαιρετισματα σε ολους !!!