Η Σοφία ψάχνει πάντα για βιβλία για την όμορφη βιβλιοθήκη της. Κάπως λοιπόν έπεσε στα χέρια της το “Εον – η αναγέννηση του δράκου”, το διάβασε, της άρεσε και μου το πρότεινε, μαζί με τη συνέχειά του το “Εόνα” (το οποίο όμως απ’ όσο βλέπω δεν έχει μεταφραστεί ακόμα).
Η αλήθεια είναι πως δίστασα να το διαβάσω. Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία για εφήβους με δράκους κλπ, είχα μικρές προσδοκίες από αυτό και ιδίως μετά τα εξαιρετικά βιβλία που είχα μόλις διαβάσει, δεν ήθελα να ξεπέσω σε κάτι απογοητευτικό.
Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο όμως που πήγαμε στο σπίτι της, στην υπέροχη Φοινικούντα, το βρήκα εκεί μπροστά μου, δεν είχα κάτι να διαβάσω και αποφάσισα να το ξεκινήσω. Μέσα στο Σαββατοκύριακο το είχα σχεδόν τελειώσει, με είχε απορροφήσει και ξεκίνησα και το δεύτερο (στα αγγλικά πλέον), το οποίο τελείωσα επίσης μέσα σε 2 -3 μέρες.
Είναι τόοοοσο καλά θα μου πείτε; Εντάξει δεν είναι κάνα αριστούργημα, δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα, αλλά κυλούν ωραία και έχουν πολλά προτερήματα. Είναι κάτι σαν ένας θηλυκός Έραγκον, πιο καλογραμμένος όμως! Να περιγράψω λίγο τι γίνεται:
Το βιβλίο λαβαίνει χώρα σε ένα κόσμο στον οποίο υπάρχουν 12 δράκοι, αντίστοιχοι με τα ζώα του Κινέζικου ζωδιακού κύκλου. Υπάρχει δηλαδή ο δράκος-άλογο, ο δράκος-φίδι, ο δράκος-αρουραίος κλπ και υπάρχει και ο δράκος-δράκος (ή αλλιώς δράκος-καθρέφτης). Κάθε ένας δράκος διαλέγει ένα 12χρονο αγόρι την Πρωτοχρονιά που έρχεται η σειρά του. Τη χρονιά του αλόγου δηλαδή, ο δράκος-άλογο διαλέγει ένα αγόρι, το οποίο γίνεται ο μαθητευόμενος δρακομάτης του. Μετά από 12 χρόνια που θα διαλέξει ξανά, ο μαθητευόμενος θα γίνει δάσκαλος, ο προηγούμενος δάσκαλος κατεβαίνει από την εξουσία και ο δράκος διαλέγει καινούριο μαθητευόμενο. Οι δράκοι μαζί με τους δρακομάτηδές τους βοηθάνε στο να αποφεύγονται φυσικές καταστροφές και να κυλούν όλα ομαλά και βεβαίως υπάρχουν πολλοί κανόνες που καθορίζουν τα πάντα γύρω από τους δράκους, τους δρακομάτηδες, την επιλογή τους κλπ. Τη χρονιά που έρχεται η σειρά του κάθε δράκου, αυτός αποκτά μεγαλύτερη δύναμη από τους άλλους κα ο δρακομάτης του είναι αρχηγός των υπόλοιπων. Ο μόνος που δεν έχει δρακομάτη είναι ο δράκος-καθρέφτης γιατί για κάποιο λόγο έχει εξαφανιστεί τα τελευταία 500 χρόνια.
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι.. η 16χρονη Εόνα. Είναι μεγάλη, είναι κορίτσι, είναι κουτσή, αλλά έχει μεγάλο χάρισμα. Ο δάσκαλός της την έχει βάλει να παριστάνει (με επιτυχία) το 12χρονο αγόρι και ετοιμάζεται να δοκιμάσει την τύχη της στην επιλογή του δράκου-αρουραίου. Εάν βεβαίως καταλάβει κανείς το πόσο τους κοροϊδεύει, οι επιπτώσεις θα είναι ζοφερές και για αυτή αλλά και για τον δάσκαλό της.
Με την περιγραφή που διάβασα, καθώς και στην αρχή του πρώτου βιβλίου η σκέψη μου ήταν “άλλο ένα βιβλίο με έναν έφηβο διαφορετικό απ’ όλους τους άλλους που στο τέλος θα σώσει τον κόσμο, γιατί είναι ο διαλεχτός”. Παρότι αυτή είναι η βάση του βιβλίου, ίσως ο κόσμος που είναι βασισμένος στην Κινέζικη φιλοσοφία (ανάμεσα σε άλλες), ίσως το ότι υπάρχει διαρκής δράση (ιδιαίτερα στο δεύτερο βιβλίο), ίσως το ότι γίνονται και πράγματα που δεν περιμένεις (μαζί με άλλα που περιμένεις βεβαίως), με τράβηξαν. Στο βιβλίο μιλάει πολύ για τον πνευματικό κόσμο, τα πνευματικά κέντρα, την αύρα κλπ και με είχε επηρεάσει για μέρες.
Άλλη μια φορά λοιπόν που η εφηβική λογοτεχνία με κερδίζει. Το βιβλίο υπάρχει όπως είπα στα ελληνικά ως “Εον – η αναγέννηση του δράκου”, ενώ στα αγγλικά κυκλοφορεί με 4 (!!!) τίτλους, ως Eon, Eon: Dragoneye Reborn, Eon: Rise of the Dragoneye ή The Two Pearls of Wisdom. Το δεύτερο έχει κυκλοφορήσει με τον τίτλο Eona, Eona- Return of the Dragoneye ή The Necklace of the Gods.
Γεια σου Στέλλα, δείτε κι αυτό αν δεν τον ξέρετε, μπορεί να σας ενδιαφέρει: http://www.lifo.gr/team/selides/60629
(Σας διαβάζω χρόνια και σας χαίρομαι, αλλά και οι άσχημες φάσεις έχουν τη θέση τους στη ζωή μας, δεν χρειάζεται να είναι σούπερ δημόσιες, αλλά ούτε και να τις φοβόμαστε. Να είστε πάντα καλά!)
Καλημέρα! Φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτο που προτείνεις και θα το ψάξω σίγουρα.
Έχεις δίκιο για τις άσχημες φάσεις, είναι μέσα στη ζωή και αυτές. Γνωριζόμαστε μέσα από το μπλογκ αυτό πολλά χρόνια τώρα (από το 2006, κοντεύουμε δεκαετία! ) και χαίρομαι πάντα να διαβάζω σχόλιά σου, γιατί είναι σα να ξέρω πως κάπου υπάρχει ένας παλιός φίλος που ακούει 🙂